Πριν από ένα μήνα περίπου, ξεκίνησαν οι εργασίες στο σπίτι μας, για να ανοίξει δρόμος.
Αφού περάσαμε εβδομάδες με λασπόλουτρα, οι εργασίες έχουν πλέον προχωρήσει αρκετά και από σήμερα έχουμε σχεδόν τελειωμένο πεζόδρομο μπροστά στο σπίτι μας.
Ο δρόμος μπροστά στο σπίτι μας καθώς και ο δρόμος δεξιά μας που πάει προς τα πάνω, είναι πεζόδρομοι. Οι υπόλοιποι είναι κανονικοί δρόμοι. Τον πεζόδρομο μπορούν να τον φτιάξουν τώρα. Την άσφαλτο όμως τη ρίχνουν καλοκαίρι πάντα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα όλοι οι δρόμοι γύρω να είναι χώμα ή ανοιγμένοι και στρωμένοι με χαλίκι και μες τη μέση εμείς έχουμε έναν τελειωμένο πεζόδρομο! Έχει πολύ πλάκα… Γενικώς είμασταν πολύ τυχεροί που ξεκίνησαν από εδώ νομίζω, γιατί ακόμα και αν δεν τελειώσουν γρήγορα το έργο (αν δεν πληρωθούν ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο μπορεί να συμβεί), εμείς θα έχουμε γλυτώσει τις λάσπες.
Το καλό λοιπόν είναι πως δουλεύουν εδώ και μέσα στην εβδομάδα αυτή θα έχουμε έναν όμορφο πεζόδρομο και θα έχουμε γλυτώσει από πολλές πολλές λάσπες.
ΦΥΣΙΚΑ υπάρχει και η κακή πλευρά. Τον πεζόδρομο τον φτιάξαν. Αλλά βάλαν μήπως κανένα φως; Περάσαν μήπως καλώδια για ρεύμα ή για νερό να ποτιστούν αργότερα τα φυτά; Ή εδώ που τα λέμε, άφησαν λάκους για φύτεμα;;; Η απάντηση βέβαια σε όλα αυτά είναι όχι. Όταν τους ρώτησα για το φως, μου είπαν πως θα έπρεπε κανονικά να έχει ήδη γίνει αυτό και -όπως πάντα- όταν το αποφασίσει η ΔΕΗ θα ξανασκάψουν. Τι πρωτότυπο! Και όταν ρώτησα για τα φυτά, μου είπαν: “ε δεν χαίρεσαι που γλύτωσες από τις λάσπες;”. Και ναι, πραγματικά χαίρομαι και είμαι ευγνόμων που κάνουν το δικό μας δρόμο και που δεν θα έχουμε λακούβες να πέφτουμε μέσα. Αλλά εάν κάναν και τις δουλειές με τη σωστή σειρά, δεν θα ήταν λίγο καλύτερα;;;
Κάτι πάει πολύ στραβά νομίζω σε έναν τόπο όπου οι πολίτες είναι ευγνόμωνες να γίνονται τα απολύτως απαραίτητα (να έχουν δρόμο μπροστά στο σπίτι τους), τόσο που δεν βλέπουν πια και δεν τολμούν να παραπονεθούν για τα αυτονόητα (ένα φως βρε παιδιά να βλέπουμε το βράδυ που είναι η πόρτα μας…).
Σήμερα πάντως η Ιωάννα όταν γύρισε από το σχολείο βγήκε έξω και βοήθησε τους μαστόρους απλώνοντας άμμο πάνω στους κυβόλιθους και μαζεύοντας πρόκες από κάτω για τον μπαμπά της :). Κι εγώ τους έφτιαξα καφεδάκι και τους κέρασα και λίγο κέικ, μπας και τους καταφέρω να μου φτιάξουν μια ράμπα να ανεβαίνει το αυτοκίνητο πάνω στον πεζόδρομο μέχρι να γίνει η άσφαλτος.
Μπορείτε να το συγκρίνεται με τη δεύτερη φωτογραφία που ήταν στο άλλο ποστ. Εδώ φυσικά είναι πριν βάλουν κυβόλιθους.
Εδώ είναι μέρος του πεζόδρομου. Ακομα έχει άμμους πάνω. Μας κάνουν και κόκκινες λωρίδες στο πλάι :).