Αχ, ήρθε, ήρθε, ήρθε. Ήρθε η άνοιξη! Ξέρω είναι μόνο 18 Φλεβάρη, αλλά όλα έμοιαζαν τόσο ανοιξιάτικα σήμερα. Ίσως έχει να κάνει με τις απόκριες και να ντύθηκε ο χειμώνας άνοιξη για να μας ξεγελάσει.
Δεν με νοιάζει. Το μόνο που με νοιάζει είναι πως σήμερα είχε μια πανέμορφη, ηλιόλουστη, σχεδόν ζεστή ημέρα, από αυτές που σε κάνουν να θες να βγάλεις παλτό και πουλόβερ, να μείνεις με το κοντομάνικο και να χαρείς τον ήλιο, από αυτές που σε κάνουν να λιγουρεύεσαι τη θάλασσα και να θες να βγάλεις ακόμα και το κοντομάνικο και να κάνεις το πρώτο σου μπάνιο.
Η μέρα ξεκίνησε με βόλτα στην παραλία (με όλη την οικογένεια, Πέτρο και Δήμητρα) και τσαγάκι μπροστά στη θάλασσα. Μαζέψαμε ό,τι ενδιαφέρον είχε ξεβγάλει η θάλασσα, αχινούς, περίεργες πετρούλες κλπ, ρίξαμε βοτσαλάκια στη θάλασσα, βγάλαμε και ωραίες φωτογραφίες. Το Cosi είναι πολύ ωραίο και ο Γιώργος ήταν σίγουρος πως ήμασταν στη Χαβάη.
Μετά, επειδή η θάλασσα ανοίγει την όρεξη ακόμα και αν τη βλέπεις μόνο, γυρίσαμε σπίτι για μια νόστιμη μακαρονάδα. Και αφού φάγαμε του σκασμού, είπαμε να χάσουμε καμιά θερμίδα περπατώντας. Εμείς περπατήσαμε και τα παιδιά πήραν τα ποδήλατά τους. Πήγαμε από το σπίτι εδώ, μέχρι το σπίτι της Δήμητρας (κάτι παραπάνω από μισό χιλιόμετρο). Πρώτη φορά που κάνανε τέτοια βόλτα με τα ποδήλατα και είμαι πολυ περήφανη που τα καταφέραν. Σε λίγο καιρό θα παίρνουμε όλοι τα ποδήλατά μας και θα κάνουμε βόλτες.
Περιτό να πω, πως τα παιδιά ήταν ξεθεωμένα και κατά τις 8 είχαν πέσει για ύπνο. Και αυτό θα έπρεπε να έχω κάνει κι εγώ, γιατί αύριο (αν ο καιρός είναι πάλι έτσι) είναι Κυριακή και η μέρα προβλέπεται και πάλι γεμάτη.