Μετά τη δράση μιλήσαμε λίγο με τον σκηνοθέτη του “Κυριακή στο χωριό” που θα έκανε τα γυρίσματα την επόμενη μέρα. Η πρώτη εντύπωσή μας ήταν κακή και δεν μου άλλαξε άποψη για το χώρο της τηλεόρασης. Το κόνσεπτ ήταν να είμαστε εμείς κάπου στο χώρο της Ονειρούπολης και να φτιάχνουμε την τούρτα και να έρχονται κατά καιρούς αυτοί να τραβάνε την πρόοδο. Όμως το πρόβλημα ήταν πως δεν θα ήταν δυνατόν να δουλέψουμε σε εξωτερικό χώρο (γιατί δάχτυλα και ζαχαρόπαστα θα πάγωναν), εσωτερικός χώρος δεν υπήρχε κατάλληλος (και αυτός έλεγε πως αν είμαστε σε εσωτερικό χώρο θα έρθει να τραβήξει 3 λεπτά και θα φύγει) και δεν μπορούσαμε να συμφωνήσουμε στο τι θα κάνουμε. Φυσικά τις ποδιές μας δεν μας άφηνε να τις φοράμε και όσο για αναφορά στο site, η ατάκα ήταν “πες το εσύ κι αν δε μου αρέσει θα το κόψω στο μοντάζ”.
Γενικά είχε το υφάκι “θα κάνεις ό,τι θέλω εγώ γιατί είμαι τηλεόραση”, κάτι που με εκνευρίζει.
Όσο τον περιμέναμε κάναμε μια μικρή βόλτα ξανά στο χώρο της Ονειρούπολης και μετά πήγαμε για φαγητό.
Εκεί γνώρισα λίγο καλύτερα ακόμα περισσότερο κόσμο. Βλέπεις πως η ηλικία δε μετράει και μπορείς να περάσεις τέλεια με κόσμο μικρότερο και μεγαλύτερο…
Μετά, παρότι ήταν πιεσμένη από χρόνο και κουρασμένη, η Στέφη μας πήγε μια μικρή βόλτα στη Δράμα. Έτσι για να δούμε την βυθισμένη Αγία Βαρβάρα. Η Δράμα είναι μια πολύ όμορφη πόλη, με πολλά νερά και πολύ άπλα!
Πήγαμε ξανά από το σπιτάκι των ξωτικών και μας έβαψε η Στέφη (χειρότερες και απο τα παιδάκια ήμασταν! ) και αφού σταθήκαμε για 5 λεπτά στο ξενοδοχείο, ξεκινήσαμε να καλύψουμε την τούρτα με ζαχαρόπαστα, ώστε την επόμενη μέρα να κάνουμε τα διακοσμητικά και στην κάμερα μετά να κάνουμε μόνο τις λεπτομέρειες (αφού δεν βρέθηκε άλλη λύση).
Μας πήρε και πάλι πολύ ώρα, γιατί η άχνη που είχαμε έκανε τη ζαχαρόπαστα να είναι σα λάστιχο και παιδευτήκαμε να την ανοίξουμε. Και βέβαια έπρεπε και να καθαρίσουμε την κουζίνα που την κάναμε όλη χάλια! Πάλι καλά που οι άνθρωποι μας τη δώσανε έτσι, το λέμε συνέχεια.
Τέλος πήγαμε σε ένα ΤΕΛΕΙΟ μαγαζί, το “Παλιό Ρολόι”. Πολύ προσεγμένο φαγητό, εξαιρετικό σέρβις και πάνω απ’ όλα φανταστική μουσική. Τραγουδούσαν live κάτι νεαροί που τύφλα να έχουν κάμποσοι διάσημοι μπροστά τους. Το συστείνω ανεπιφύλακτα αυτό το μαγαζί και αν ξαναπάμε στη Δράμα σίγουρα θα το επισκεφθούμε ξανά. Η παρέα ήταν πολύ ζωντανή και φάγαμε, ήπιαμε, χορέψαμε (εντάξει λιγάκι) και πήρανε και το μικρόφωνο και τραγούδησαν κιόλας! Και βέβαια για άλλο ένα βράδυ ξενυχτήσαμε και πήγαμε μετά τις 3 στο ξενοδοχείο…
Είδες, είδες, η Δράμα, και καλό φαΐ και καλά όλα!! :-)) Έχει και πολύ ωραία σουβλάκια! Τι να λέμε…