Οι άντρες κάθονταν και παίζανε χαρτιά και οι γυναίκες δούλευαν.
Όλα εμείς τα κάναμε. Και το αρνί περάσαμε στη σούβλα και το κοκορέτσι τυλίξαμε και φρυγαδέλια και κεφτέδες και σαλάτες και ομελέτες με εντεράκια και συκωταριές στο τηγάνι και βάψιμο αβγών και όλα όσα χρειάζονταν τελος πάντων για τις μεταμεσονύχτιες κρεπάλες αλλά και τις Πασχαλινές.
Πρώτη φορά τύλιξα κοκορέτσι. Πλάκα είχε. Μπορεί να σιχαίνομαι να τα τρώω όλα αυτά, αλλά δεν με ενοχλεί καθόλου να τα πιάνω. Με την Ελενάρα περάσαμε όλα τα συκωτάκια, πνευμόνια κλπ που είχαμε κόψει σε μια σούβλα και μετά αυτή κρατούσε τα εντεράκια κι εγώ γύρναγα τη σούβλα. Το κάναμε τέλειο. Γελάσαμε και πολύ γιατί γύρνα-γύρνα τη σούβλα, έκανα μια τρύπα στο ταψί που είχαμε βάλει από κάτω για να μη τρέχουν τα αίματα (μα μου είχε φανεί πολύ σταθερή η σούβλα και δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί…), φυσικά τρέξανε τα ζουμιά όλα κάτω, κάνανε χάλια την αυλή αλλά και την Ελένη… Λέμε πλάκα είχε.
Περάσαμε μια μικρή βαρεμάρα όπως και κάθε χρόνο μέχρι να έρθει η ώρα να πάμε στην εκκλησία. Λίγο πριν πάμε έγινε και μια ζημιά που με στεναχώρησε πάρα πολύ. Μπήκε η γάτα στην κουζίνα (άτιμοι κεφτέδες, μυρίζουν ωραία), ανέβηκε στο ψυγείο, μπήκε η θεία, τρόμαξε η γάτα, πήγε να φύγει, πάρε κάτω το μπολ με τα ωραία μου αβγά… Σπάσανε όλα…
Σαν να μην έφτανε αυτό, βρέθηκα στην εκκλησία μόνη μου. Τα παιδιά είχαν μπει μέσα στην εκκλησία με τη γιαγιά τους όπως και όλοι οι υπόλοιποι, ο Κωνσταντίνος δεν ήταν πολύ καλά και έμεινε πίσω. Έτσι έμεινα εγώ μόνη να ακούω τα μπομπάκια και να βλέπω τα πυροτεχνήματα και να φιλοσοφώ την όλη κατάσταση. Και μετά τον επιτάφιο με βροχή, είχαμε την ανάσταση με αέρα! Που να κρατήσεις φλόγα να πας το άγιο φως. Πάλι καλά που είχε πάρει ο θείος κάτι ποτηράκια και κατάφερα να την πάω αναμένη τη λαμπάδα, ανάβοντάς τη μόνο 10 φορές μέχρι να φτάσω.
Έμαθα και το εκπληκτικό. Η εκκλησία μας δεν παίρνει το άγιο φως από όπου και όπου. Κατευθείαν από τη φλόγα από τον Πανάγιο Τάφο. Από ό,τι μάθαμε έχουν κάποιον τύπο που κάνει κάθε χρόνο μαραθώνιο ώστε να τους φέρει τη φλόγα. Μπράβο το χωριό μας…!
Μετά φυσικά ακολούθησε το φαγοπότι και κατά τις 2 γυρίσαμε στο σπίτι μας. Τώρα η ώρα είναι 11 παρά και ο Γιώργος δεν έχει ξυπνήσει ακόμα!