Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Μα δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να περνάς μέρες με φίλους και μάλιστα κάνοντας εκδρομές!

Αυτό το π-σ-κ είχαμε στο σπίτι τον Θανάση και τη Θεανώ με τον άντρα της τον Κυριάκο. Και περάσαμε ένα σαββατοκύριακο καταπληκτικό, γεμάτο καλοπέραση, εκδρομές, εμπειρίες…

Το Σάββατο αποφασίσαμε να πάμε στην Καρδαμύλη. Οι τρεις άντρες ξεκίνησαν να πάνε με τα ποδήλατα κι εμείς ξεκινήσαμε ένα δίωρο αργότερα με το αυτοκίνητο. Ο Κυριάκος είναι δεινός ποδηλάτης, με όλα τα απαραίτητα αξεσουάρ, πανάλαφρο ποδήλατο, στολή, παπούτσια, κράνος, φακελάκια με ηλεκτρολύτες κλπ. Ο Κωνσταντίνος λατρεύει το ποδήλατο, αλλά είχε πάρα πολύ καιρό να κάνει τόσο μεγάλη διαδρομή (40 χιλιόμετρα είναι η Καρδαμύλη και μάλιστα με κάτι ανηφόρες καλές καλές). Το φοβήθηκε λιγάκι, όμως, όχι μόνο τα κατάφερε να φτάσει αλλά αποφάσισε να γυρίσει κιόλας με τον ίδιο τρόπο! Και βέβαια ήταν πολύ περήφανος μετά και έφαγε το κομμάτι τάρτας σοκολάτας χωρίς καμία απολύτως τύψη!!! Ο Θανάσης από την άλλη ήταν πιο κουλ, έφτασε μέχρι ένα σημείο και έμεινε εκεί να κάνει μπάνιο και να μας περιμένει να τον μαζέψουμε με το αυτοκίνητο 🙂

Οι τρεις ποδηλάτες, Κυριάκος, Κωνσταντίνος και Θανάσης (φωτο: Θανάσης)

Το υπέροχο ποδήλατό μου και ο Θανάσης. Κουλ είπαμε 🙂 (φωτο: Θανάσης)

Τη διαδρομή Καλαμάτα – Καρδαμύλη την έκαναν σε 2 ώρες (και κάτι ψιλά) κι έτσι όταν φτάσαμε εμείς -που περιμέναμε πως θα κάνουν κάνα τρίωρο- είχαν ήδη ξεκουραστεί και κάνει το μπάνιο τους. Κάναμε κι εμείς μπάνιο στην πεντακάθαρη θάλασσα στα Ριτσά, φάγαμε στις Ελιές -το προτείνουμε ανεπιφύλακτα- και μετά είπαμε να περπατήσουμε λίγο στο χωριό. Οι δυο που θα γύρναγαν με το ποδήλατο μας άφησαν για να προλάβουν να γυρίσουν μέρα κι εμείς περπατήσαμε στο χωριό και ευχαριστηθήκανε τα ματάκια μας πέτρινα αρχοντικά, όμορφα στενά και φιλικές γάτες 🙂 Και τέλος απολαύσαμε ένα καφεδάκι βλέποντας το ηλιοβασίλεμα από το καφέ Αύρα, που έχει την πιο ωραία θέα στην Καρδαμύλη.

“Ελιές” (φωτογραφία: Θανάσης)

“Καφέ Αύρα” (φωτογραφία: Θανάσης)

Όλη την επιστροφή την κάναμε τραγουδώντας και όταν φτάσαμε συνεχίσαμε το τραγούδι με τη συνοδεία της κιθάρας του Θανάση. Ήπιαμε τα κρασάκια μας, μιλήσαμε και πέσαμε για ύπνο κουρασμένοι αλλά ευτυχισμένοι.

Την Κυριακή το μεσημέρι πήγαμε ξανά στο Πολυλίμνιο. Ήρθε και ο Πέτρος μαζί μας, βάλαμε και την τρίτη σειρά καθισμάτων στο αυτοκίνητο και πήγαμε όλοι μαζί. Η δεύτερη φορά ήταν εξίσου ωραία με την πρώτη και ας είχαμε δει τους υπέροχους καταρράκτες και την απίστευτη φύση εκεί ξανά.  Έκανε ζέστη και βουτήξαμε στη μεγάλη λίμνη, την Κάδη, όλοι μας. Το να βρίσκεσαι εκεί που πέφτουν τα νερά του καταρράκτη και να κοιτάς ψηλά και να βλέπεις το νερό να πέφτει με ορμή από το βράχο προς το μέρος σου, είναι ένα θέαμα συγκλονιστικό.

Την επόμενη φορά θα έχω σίγουρα την υποβρύχια, δε γλυτώνει!

Ψόφιοι στην επιστροφή (φωτο: Θανάσης)

Η παρέα (εκτός του Θανάση που εκτελούσε χρέη φωτογράφου): Ο Κυριάκος κρυμμένος, η Θεανώ, ο Κωνσταντίνος, εγώ, ο Γιώργος, ο Πέτρος και η Ιωάννα.

Γυρίσαμε στην Καλαμάτα και πήγαμε να φάμε στο Da Francesco, ένα ιταλικό εστιατόριο στη Μαρίνα το οποίο μας αρέσει πολύ. Έχει πολύ καλό φαγητό, αν και δε μείναμε πολύ ευχαριστημένοι από τα γλυκά του. Όμως οι μακαρονάδες και η πίτσες του είναι σκέτη απόλαυση. Κι έτσι όπως πεινάγαμε κιόλας…

Η Θεανώ και ο Κυριάκος έφυγαν το βραδάκι και θα μας λείψουν γιατί πιστεύω πως ταιριάξαμε και περάσαμε πραγματικά καλά.

Ο Θανάσης έφυγε σήμερα το πρωί και μάλλον θα τον δούμε ξανά του χρόνου και αυτός σίγουρα θα μας λείψει πολύ (θα σου στείλω φωτογραφία με το σκορ μου στην τοξοβολία, μην ανησυχείς χεχε)

Ο Κωνσταντίνος έφυγε επίσης σήμερα για Άμστερνταμ. Δε χρειάζεται να πω πόσο πολύ θα μας λείψει, ακόμα και για αυτές τις λίγες μέρες 🙁 Όμως θα γυρίσει με παρέα και έτσι την άλλη εβδομάδα πάλι θα έχουμε κόσμο!!! Γιούπι!!!