Δεν θέλω να γράψω ούτε για οδοντίατρους, ούτε για παπούδες στο νοσοκομείο, ούτε για γκρίνιες, ζήλιες και φοβίες.
Θέλω να γράψω για το τι όμορφες μέρες είναι αυτές που έχουμε. Για τον ήλιο που μπορεί να αργεί λίγο να βγει το πρωί, αλλά όταν βγει, είναι τόσο λαμπερός και ζεστός που εύχομαι να ήμουνα γατούλα και να λιαζόμουνα όλη μέρα σε ένα περβάζι. Για την ήρεμη Καλαμάτα, που χαίρεσαι να την τριγυρίζεις. Για τον αγαπημένο μου Κωνσταντίνο που με αγαπάει και με στηρίζει και με καταλαβαίνει.
Ναι, είμαι κουρασμένη, αλλά μου αρέσει η ζωή μου!
