Είμαστε πιο σχετικοί με τους υπολογιστές από όλη την υπόλοιπη οικογένεια. Σε καταστάσεις κρίσης και πανικού λοιπόν, επικοινωνούν με εμάς.
Χτυπά το τηλέφωνο.
“Έλα Στέλλα. Χτες δούλευα στο laptop και ξαφνικά μου βγάζει ένα μήνυμα που δεν το θυμάμαι τώρα και σβήνει. Τώρα δεν μπορώ να το ξαναανοίξω! Η οθόνη είναι μαύρη και εκεί που άναβαν δύο πράσινα φωτάκια και ένα κόκκινο, τώρα ανάβουν δύο πράσινα κι ένα μωβ. Τι να κάνω; Δεν είναι μπαταρία γιατί δούλευα με το ρεύμα”
Αφού λοιπόν στίβω το μυαλό μου, κάνουμε συμβούλιο με τον Κωνσταντίνο μπας και μας κατέβει καμιά ιδέα, ψάχνω στο Ιντερνετ για οδηγίες (μια που οι άλλοι “κάπου τις είχανε βάλει αλλά τώρα δεν μπορούν να τις βρουν”), ξαναχτυπά το τηλέφωνο.
“Έλα Στέλλα. Όλα εντάξει. Εντέλει δεν ήταν το καλώδιο του υπολογιστή αυτό που έβλεπα, ήταν το καλώδιο του κινητού. Απλώς έμεινα από μπαταρία”
Τώρα εγώ τι να πω;;;
