Χτες δεν άντεξα και ζύγισα την τσάντα του Γιώργου.
Τα βιβλία μόνο (της πρώτης δημοτικού έτσι;) ζυγίζουν 2 κιλά. Αν βάλεις την κασετίνα με τα μολύβια, μαρκαδόρους κλπ, τα τετράδια και το βάρος της ίδιας της τσάντας, πάει πάνω απο 3 κιλά. Άρθρο της Καθημερινής λέει:
“Οπως τόνισε χθες ο πρόεδρος της Ελληνικής Παιδιατρικής Εταιρείας, καθηγητής Παιδιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ανδρέας Κωνσταντόπουλος, η σχολική τσάντα δεν θα πρέπει να ξεπερνά το 10% του σωματικού βάρους του παιδιού που τη σηκώνει.”
Δηλαδή σε ένα παιδί 20 κιλών, το πολύ 2 κιλά. Αφού όμως μόνο τα βιβλία ζυγίζουν τόσο; Και μάλιστα τα πρωτάκια (και τα δευτεράκια από ό,τι έχω ακούσει) καλούνται να κουβαλάνε κάθε μέρα ΟΛΑ τα βιβλία μαζί τους. Κάπως έτσι έπαθα κι εγώ σκολίωση. Τουλάχιστον τώρα έχουν τσάντες που τις βάζεις στον ώμο και είναι λίγο καλύτερα τα πράγματα. Υπάρχουν βέβαια και αυτές με τα ροδάκια, αλλά όταν για να πας στο σχολείο περνάς από χωματόδρομους δε βολεύουν και πολύ. Άσε που η τσάντα από μόνη της είναι πιο βαριά, αν χρειαστεί να τη σηκώσεις.
Φαίνεται όμως πως μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα. Σήμερα έμαθα πως όχι μόνο αυτό είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο και πως γονείς και σε άλλες χώρες διαμαρτύρονται όπως εμείς εδώ, αλλά πως κάποιος κάτι κάνει. Διαβάστε αυτό το άρθρο για να δείτε τι κάνουν οι Γάλλοι. Πολύ καλό, αλλά memory sticks και ηλεκτρονικούς μαυροπίνακες δε βλέπω να έχουμε σε δικά μας σχολεία ούτε του αγίου Φούφουτου (που λέει και ο μπαμπάς μου).