Τι κάνεις όταν ένα πολύ δικό σου και αγαπημένο άτομο, βρίσκεται σε μια άσχημη κατάσταση και δεν μπορείς να βοηθήσεις; Τι κάνεις όταν τον βλέπεις να οδεύει σε λάθος δρόμο και ό,τι και να πεις δεν ακούει; Όταν ξέρεις πως αυτό που πάει να κάνει θα τον κάνει ακόμα χειρότερα, αλλά αυτός είναι ξεροκέφαλος και δεν καταλαβαίνει τίποτα;
Η καρδιά μπορεί να σε παρασύρει να κάνεις τις πιο μεγάλες ανοησίες και το μυαλό παύει να λειτουργεί. Και όταν κάποιος δίπλα σου βλέπει το λάθος και στο λέει, γίνεται και κακός. Και έτσι μένει παρατηρητής μόνο στην επερχόμενη καταστροφή.
Νιώθω πολύ άσχημα που δεν μπορώ να βοηθήσω.
Δύο επιλογές: ή προσπαθείς όσο σε παίρνει να βοηθήσεις και όταν φας την τελική πόρτα προσεύχεσαι για τον δικό σου, ή μπαίνεις στη μέση με κάθε μέσο ανθρωπίνως δυνατό και κόβεις το πρόβλημα (κατά τη γνώμη σου) άμα τη γενέσει του, καταπιέζοντας ίσως τον άλλον για το καλό του.
Η σωστή επιλογή διαφέρει κατά περίπτωσιν…
Και όμως, στην ουσία βοηθάς: είσαι εκεί για όταν σε χρειαστεί.
Τουμπεκί κάνεις – γιατί κανέναν δεν μπορείς να σώσεις απ’ τον εαυτό του. Και να είχες τη δυνατότητα, δεν θα είχες το δικαίωμα. Καμιά προσευχή πράγματι ίσως βοηθάει (τους πιστούς). Καλή τύχη…
Προσεύχεσαι για αυτόν και περιμένεις το καλύτερο.
Ο λόγος που σου γράφω είναι ο τίτλος του μπλόγκ σου. Υπήρξε οικογενειακή μας κραυγή όταν παιζόταν η ταινία και ήμουνα περίεργη να μάθω εαν ήταν απο εκεί.
ναι από εκεί είναι
“Στο άπειροοο κι ακόμα παραπέρα!!!!”