Μου φαίνεται απίστευτο που έχουν περάσει ήδη 6 χρόνια από τη στιγμή που αποφάσισα να ξεκινήσω αυτό το μπλογκ. Θυμάμαι πως έγραφε ο Κωνσταντίνος στο δικό του μπλογκ (Koyan the barbarian το έλεγε και προσπαθώ να το μεταφέρω εδώ και αυτό – κάποια στιγμή θα τελειώσει και αυτό το πρότζεκτ). Εκείνος όμως έγραφε στα αγγλικά, για να το διαβάζουν οι φίλοι του στα εξωτερικά. Εγώ αποφάσισα να ξεκινήσω το μπλογκ για να γράφω τις σκέψεις μου, να κρατήσω ζωντανές τις αναμνήσεις μας από τα παιδιά μας αλλά και από το σπίτι που θα ξεκινούσαμε να φτιάξουμε, να μπορώ να μοιράζομαι τις εμπειρίες μας αλλά και φωτογραφίες με γονείς και φίλους που μέναν στην Αθήνα.
Έξι χρόνια μετά, συνεχίζω με τον ίδιο ρυθμό και το ίδιο ύφος, καλύπτοντας τις ίδιες ανάγκες. Μου έχει προσφέρει πολλά το μπλογκ. Μου θυμίζει το έχει γίνει, τι έχω νιώσει, με τι γέλασα και με τι έκλαψα. Με βοηθάει να μοιράζομαι τα νέα μου με φίλους και συγγενείς. Είναι ένα μέρος να ξεσπάω όταν δεν είμαι καλά. Και το κυριότερο απ’ όλα: μου έχει προσφέρει πολύ καλούς φίλους, με τους οποίους κάνουμε παρέα και στην… πραγματική ζωή. Ανθρώπους που δε θα είχα γνωρίσει διαφορετικά και τώρα αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας.
Δεν περίμενα πως θα γράφω έξι χρόνια μετά και ελπίζω να με εκπλήξω ευχάριστα και να λέω το ίδιο και μετά από άλλα τόσα.
Ευχαριστώ όλους όσοι μας διαβάζουν και ακόμα περισσότερο αυτούς που αφήνουν και το σχόλιό τους!
(νομίζω πως πρέπει να φτιάξω κάνα γλυκάκι για κέρασμα…)
Εύχομαι να το γεμίσεις με πολύ ευχάριστες αναμνήσεις! Και να είμαστε καλά να σε διαβάζουμε! Α, και ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι αδυμονώ για το κέρασμα, έστω και διαδικτυακά!
Ναι, ναι, να φτιάξεις, που είναι αυτή η εξάχρονη τούρτα λοιπόν???
;-ΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ
(Κλείνω από τώρα κομμάτι… οκ.. ίσως και δύο… χμ… οκ, ίσως και τρία??)
And so are we, the ones “outside” who helped by googletranslate follow up the blog and feel that we are a bit closer.
Thanks for being, and for sharing 🙂
Να τα χιλιάσει το μπλογκ σου Στέλλα !!!!
Κομματάκι απο την τούρτα και εγω θέλω.