Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Μου συμβαίνει πολύ συχνά. Περνάει καιρός που ή δεν έχω κάτι να γράψω ή έχω πολύ δουλειά και δεν προλαβαίνω. Και μετά έρχεται μια μέρα που θέλω να γράψω τόσα πολλά που… μπουκώνω και δεν ξέρω τι να πρωτογράψω! Και πολλές φορές επιλέγω κάτι και μετά ξεχνάω ποιά ήταν τα άλλα… πολλά που ήθελα να πω! Τέλος πάντων, το θέμα είναι πως τις τελευταίες εβδομάδες έχουμε πέσει με τα μούτρα στη δουλειά, και τελειώνουμε επιτέλους την αναβάθμιση των Συνταγών της Παρέας, που την έχουμε ξεκινήσει από τον Απρίλη! Και μπορώ να πάρω μια μικρή ανάσα και να γράψω τα νέα μου!

Δεν ξέρω πόσα άλλα θα γράψω, αλλά θα γράψω σίγουρα για το παρασκευοσαββατοκύριακο που πέρασε.
Ξεκίνησα μόνη μου την Παρασκευή και ανέβηκα Αθήνα, γιατί είχα ένα ραντεβού με ορθοπεδικό για αυτό το άτιμο γόνατο που με παιδεύει. Η δική του εκτίμηση ήταν καλύτερη από των άλλων και θεωρεί πως θέλει απλώς το χρόνο του. Σύστησε κολύμπι και απαγόρευσε το ποδήλατο. Αυτό το τελευταίο είναι κάπως, αλλά πάντα ελπίζω πως θα περάσει κάποτε το γόνατο και θα ξανανέβω στο ποδηλατάκι! Μέχρι τότε αποφάσισα να πηγαίνω για μπάνιο καθημερινά. Όσο έχει ακόμα ζέστες αυτό είναι εύκολο, λίγο αργότερα που θα κρυώσει ο καιρός θα δούμε. Μπορεί να πάρω καμιά στολή!
Μετά το γιατρό, χάζεψα στο Public για κάμποση ώρα. Άνοιξε μεν και στην Καλαμάτα, αλλά άλλο πράγμα αυτό του Συντάγματος βρε παιδί μου…
Και μετά πήρα τη μαμά μου και πήγαμε στην αδερφή μου και πέρασα όλη την υπόλοιπη μέρα, και μέχρι και το Σάββατο το απόγευμα, με την αδερφή και την ανηψιά μου (ναι, ναι, και με τον γαμπρό μου, να μην τον ξεχνάω και αυτόν, αλλά πιστεύω καταλαβαίνει τη χαρά μου). Η ανηψούλα μου έχει μεγαλώσει, τρέχει γύρω γύρω στο σπίτι και κάνει ένα σωρό τσαλιμάκια, ως οφείλει άλλωστε σαν κοριτσάκι! Χαίρομαι πολύ, γιατί παρότι είμαστε μακριά και τη βλέπω σπάνια, αισθάνεται άνετα μαζί μου και περνάμε καλά! Παίξαμε, κάναμε χαζομάρες, φάγαμε και μάθαμε το “αχ κουνελάκι” που την ενθουσίασε πραγματικά! Χαζεύεις με τα πιτσιρίκια….

Οι υπόλοιποι ήρθαν το Σάββατο το μεσημέρι, κατευθείαν στην αδερφή μου, κάτσαμε λίγο στο σπίτι και μετά πήγαμε για φαγητό. Πήγαμε στο Il Salotto, ένα ιταλικό εστιατόριο στη Γλυφάδα. Γενικά μείναμε πάρα πολύ ευχαριστημένοι από το μαγαζί, δοκίμασα πολλά καινούρια πράγματα και μου άρεσαν όλα. Δοκίμασα μέχρι και καρπάτσιο που είναι ωμό κρεατάκι!!! Μου άρεσε ιδιαίτερα όμως μια σαλάτα που είχε με λαχανικά και σταφύλι, που δυστυχώς δεν πρόλαβα καν να φωτογραφίσω! Σας δείχνω όμως λίγο από τα υπόλοιπα:

Το καρπάτσιο που λέγαμε. Ωμό, αλλά πολύ νόστιμο. Λόγω της ήπιας γεύσης, άρεσε στον Γιώργο και όχι στην Ιωάννα που προτιμάει τα… πικάντικα!

Πίτσα με λεπτή ζύμη, όπως πρέπει να είναι οι πίτσες κατά τη γνώμη μου… Ίσως να την ήθελα λίγο πιο τραγανή…

Παπαρδέλες με διάφορα μανιτάρια και σάλτσα τρούφας. Πολύ νόστιμο πιάτο!

Στο τέλος κέρασαν γλυκάκια. Μια πιατέλα με μηλόπιτα, τιραμισού, παγωτό και κρέμα καραμελέ, για όλα τα γούστα.

Τσιμπημένο το μαγαζί κατά τη γνώμη μου (αν και δεν ξέρω τι γίνεται με τα μαγαζιά της Αθήνας…). Δεν ξέρω πόσα πληρώσαμε όλοι μαζί, πάντως τα πιάτα του μου φάνηκαν ακριβούτσικα. Ήταν όμως καλής ποιότητας και προσεγμένα και νόστιμα, οπότε αξίζει.

Την επόμενη μέρα βρεθήκαμε με τους Ασπο–philέους. Για αρχή στο Plaython, στο Γκάζι. Είναι δεύτερη φορά που πάμε σε εκδήλωσή τους (η πρώτη ήταν τον Μάιο και έχει πλάκα γιατί εκεί γράφω πως έχουμε ξεκινήσει την αναβάθμιση που θα μας πάρει μήνες! Αναβάθμιση και plaython πάνε μαζί! ). Τα παιδιά δεν είχαν πραγματικά ενθουσιαστεί την πρώτη φορά και νομίζω πως ούτε αυτή. Ήταν κάπως καλύτερα, είχαν πραγματικά ετοιμάσει πάρα πολλά παιχνίδια, αλλά όχι τόσο διασκεδαστικά όσο νομίζεις από την περιγραφή, σε έναν χαοτικό χώρο, χωρίς την οργάνωση που θα περίμενες. Φτάσαμε να πούμε πως το καλύτερο πράγμα εκεί μέσα ήταν ο χώρος του Playhouse… Δεν ήταν άσχημα, αλλά δεν ήταν αυτό που περιμέναμε.

Μικροί μεγάλοι παίζουν!

Ο Γιώργος παίζει επιδαπέδιο Ricochet Robots. Είναι παιχνίδι μέσα στο wish list μας οπωσδήποτε!

Η Ιωάννα ντυμένη κοτόπουλο ετοιμάζεται να παίξει!

Μετά από εκεί πήγαμε για φαγητό στο Butcher shop. Η γνώμη μου δεν άλλαξε, πολύ νόστιμο φαγητό, το πιο ζουμερό σουβλάκι χοιρινό που έχω δοκιμάσει, αλλά αρκετά ακριβό. Φυσικά όταν έχεις τέλεια παρέα και είναι ο χώρος υπέροχος και τα φαγητά νόστιμα, η ζωή είναι ωραία!!! Πάντα τέτοια βρε παιδιά!