Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Σήμερα χτύπησε την πόρτα μας ο ταχυδρόμος και είχε ένα πακέτο για εμάς. Δεν το περιμέναμε και ήταν μεγάλη έκπληξη! Ήταν από το ξενιτεμένο μας “παιδί”, τον καλό μας φίλο, τον Ερνέστο.

Είχε μέσα ένα δωράκι για τον καθένα μας, κάμποσα γλυκά και δυο δώρα για όλη την οικογένεια. Και όλα συνοδεύονταν από χαρτάκι με λίγα (ή και περισσότερα) λόγια.

Όλα τα καλούδια μαζεμένα

Για μένα είχε ένα βαζάκι με fun pills, χάπι χάπια (και ας μην πήγε το hapiblog όπως θα ήθελα…). Για τον Κωνσταντίνο ένα σημειωματάριο σε σχήμα σοκολάτας, για την Ιωάννα έναν καθρέφτη, για τον Γιώργο κάτι πρωτότυπα συνδετηράκια και για τη Σοφία ένα πορτοφόλι (μάλιστα απο δέρμα δεινόσαυρου!!! χαχαχαχα).

Για όλους είχε στολίδια για το δέντρο και ένα ακόμα δώρο – έκπληξη. Αυτό συνοδευόταν από ένα μεγάλο κείμενο, που από μόνο του ήταν πολύ συγκινητικό. Γράφω εδώ τη μετάφραση:
“Επειδή το να λες “a house” δεν είναι το ίδιο με το να λες “a home”.
Και ξέρω ένα συγκεκριμένο σπίτι στην Καλαμάτα που είναι σίγουρα Home. Το έκανε έτσι η οικογένεια που το έχτισε και που το κατοικεί.
Ένα σπίτι όπου το να είσαι φιλοξενούμενος είναι ευχαρίστηση. Όπου οι χειμώνες είναι ζεστοί και τα καλοκαίρια δροσερά και διασκεδαστικά. Όπου τα βιβλία δεν γεμίζουν απλά ράφια, αλλά κάνουν σπιράλ στους τοίχους. Όπου τα παιχνίδια έχουν το δικό τους έπιπλο και τα πρωινά μυρίζουν μάφινς και έχουν τους θορύβους χαρούμενων ανθρώπων (όχι πάντα τόσο χαρούμενων που έπρεπε να ξυπνήσουν, αλλά χαρούμενων όπως και να έχει). Όπου κλαρινέτα ακούγονται και τοίχοι βάφονται ροζ.
Ένα σπίτι στο οποίο κατοικούν περήφανοι geeks (εννοώ, αλήθεια, έχει ακόμα κι ένα video conference room, το οποίο θα έκανε περήφανο οποιονδήποτε scifi συγγραφέα), ο οποίοι είναι καλοί άνθρωποι και ακόμα καλύτεροι φίλοι.
Ένα σπίτι σαν και αυτό, μερικές φορές έχει ανάγκες οι οποίες πρέπει να καλυφθούν. Πρέπει να περηφανεύεται στον κόσμο που μένει μέσα σε αυτό και το κάνει το υπέροχο, bad ass, περήφανο σπίτι που είναι.
Έτσι, για να βοηθήσει ένα τέτοιο σπίτι, φτιάχτηκε αυτό, στο κλασικό αργεντίνικο στυλ του “Fileteado Porteño“, με μια μοντέρνα νότα, προς τιμήν… των μοντέρνων καιρών.

ΥΓ Ελπίζω αγόρια και κορίτσια να το ευχαριστηθείτε τόσο, όσο ευχαριστήθηκα κι εγώ το να μένω εκεί. ”

Πείτε μου τώρα, αυτό από μόνο του δεν είναι το πιο ωραίο πράγμα που μας έχουν γράψει;;; Πολύ συγκινήθηκα όταν το διάβασα…

Διαβάζω στα παιδιά το γράμμα

Η Σοφία (που ήξερε τι ήταν το δώρο) πήρε τη φωτογραφική μηχανή για να απαθανατίσει τη στιγμή που θα το ανοίγαμε. Όταν το είδα αυτό περίμενα πως θα είναι κάτι περίεργο, αλλά με τίποτα δεν περίμενα αυτό που είδα:

Kokkorogeeks…

Μια μεταλική πλάκα που γράφει Kokkorogeeks. Είναι το καλύτερο δώρο που μας έχουν κάνει ποτέ, το ωραιότερο πράγμα που μας έχουν φτιάξει. (για να το καταλάβετε θα έπρεπε να ξέρετε το επίθετό μας. Έχει να κάνει με κοκόρια! Κοκόρια λοιπόν συν το γεγονός πως είμαστε geeks. Και Kokkorogeeks είναι αυτό που μας αποκαλεί ο Ερνέστο καιρό τώρα).

Ερνέστο σε ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας και να είσαι σίγουρος πως το δώρο σου θα μπει έξω από την πόρτα μας, να το βλέπει όποιος θέλει να μπει μέσα!

Ernesto I can’t even begin to thank you. This was absolutely the best thing that anyone has made for us or given us. We all love it. We shall hang it outside our door, so that everyone that comes in our house, sees that first. This, and your letter that came with it, almost made me cry.
Thank you.
(and of course we will be very happy to hear that you will come again next summer!)