Τις τελευταίες μέρες αντιμετωπίζουμε ένα μεγάλο πρόβλημα με την Κίκα και το νηπιαγωγείο της Ιωάννας.
Η Κίκα, όπως και όλα τα σκυλιά της γειτονιάς, κυκλοφορεί ελεύθερη. Δεν την δένουμε και δεν έχουμε και μάντρα (κάτι που ισχύει για όλα τα γύρω σπίτια με σκύλους). Είναι γενικά ένα πολύ ήσυχο και φιλικό κουτάβι. Κάθε μέρα μας έκανε παρέα που πηγαίναμε τα παιδιά στο σχολείο. Επειδή όμως μερικοί γονείς (και οι δασκάλες) φοβόντουσαν τα σκυλιά γενικώς, φρόντιζα τον τελευταίο καιρό να την πηγαινοφέρνω με το λουρί της. Τα παιδιά όλα τη λατρεύουν και κάπου εκεί ξεκινάει το πρόβλημα. Την αγαπάνε τόσο πολύ που κάθε φορά που τη βλέπουν παθαίνουν μια παράκρουση. Αρχίζουν και φωνάζουν όλα ρυθμικά “Κί-κα, Κί-κα” και γίνεται χαμός. Αυτή τώρα, ως κουτάβι, άλλο που δε θέλει. Ξέρει πότε έχουν διάλειμμα και πάει εκεί. Η πόρτα τους μπορεί να είναι κλειστή, αλλά τα παιδιά πάνε και κολλάνε πάνω στην πόρτα για να μπορέσουν να τη χαϊδέψουν, φωνάζουν όλα μαζί και φυσικά γράφουν κανονικά τις δασκάλες που προσπαθούν να τα πάρουν από εκεί και να τα μαζέψουν.
Στο τέλος μου ζήτησαν οι δασκάλες να τη δένω για όσο λειτουργεί το σχολείο, ώστε να μπορούν να κάνουν μάθημα. Αν και δεν είναι και απόλυτα λογικό να δένω το σκυλί γιατί δεν μπορούν να μαζέψουν τα παιδιά, από χτες η Κίκα είναι δεμένη για τις ώρες αυτές. Χτες τα παιδιά (που ξέραν ότι έχει δημιουργηθεί αυτό το πρόβλημα) μου ζητάγανε να μη τη δέσω και να τη φέρνω γιατί την αγαπάνε. Μάλιστα παρότι το σκυλί δεν ήταν εκεί, αυτά άρχισαν ξανά όλα μαζί το ρυθμικό τραγούδι. Και το θέμα προχώρησε ακόμα παραπέρα. Σήμερα το πρωί έτυχε να είμαι μπροστά όταν μια μαμά επέστρεψε στις δασκάλες τα κλειδιά του σχολείου, τα οποία είχαν βουτήξει τα παιδιά της. Τα άκουσε να λένε πως “αύριο θα ψάξουμε όλες τις κλειδαριές του σχολείου”. Και αυτό για να μπορέσουν να φύγουν και να έρθουν εδώ στην Κίκα (μάλιστα χτες είχαν καταφέρει να ανοίξουν την πόρτα έξω και όταν το πήρε χαμπάρι η δασκάλα της είπαν πως άνοιξε μόνη της και αυτή το πίστεψε)….
Δεν ξέρω με τι να πρωτοασχοληθώ… Με τις δασκάλες που είναι ανίκανες να βάλουν σε τάξη μια χούφτα παιδιά (γιατί είναι λίγα στο σχολείο), με τις γιαγιάδες που ενώ υπάρχουν σκυλιά δέκα χρόνια τώρα σε αυτούς τους δρόμους, ξαφνικά τώρα βρήκαν να φωνάζουν ότι θα τους φάνε τα παιδιά τους (που ούτε καν τις πλησιάζουν), με το σκυλί που ό,τι και να κάνω φαίνεται λίγο.. Δεν τους έφτανε να τη δένω όταν την πηγαινοφέρνω, έπρεπε μετά να μην την πηγαίνω καθόλου και μετά να τη δέσω στο σπίτι μου και ακόμα και αυτό φαίνεται τώρα πως δεν τους είναι αρκετό… Σιγά σιγά θα διαμορφωθεί η μάντρα μας και το σκυλί θα είναι μεσα στην αυλή. Για τα παιδιά του νηπιαγωγείου δεν μπορώ να πω το ίδιο….
Καλά, μιλάμε δεν πάει καλά ο κόσμος!
Θα γυριστεί ταινία από τον Almodobar: Κίκα 2 (ή Κίκα γαβ).
Η Λάσσυ πέθανε… Ζήτω η Κίκα!!!
(Sorry αλλά δεν κρατήθηκα. Δεν έχω σκοπό να υποβιβάσω το πρόβλημα!)
kika me lene……….kai eimai anthropos ohi skylaki………..
eimai i fili tis kikas i matina…..i lassy itan kalyteri i kika pali mono san fili