Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Αυτό το Σάββατο γίνεται η εκδήλωση Ψηφιακές Γειτονιές από την ομάδα των Μικρών Μεγάλων (που ναι, είναι καλοί μας φίλοι και είμαστε περήφανοι για αυτούς! ). Ένα σωρό ενδιαφέροντες άνθρωποι θα μαζευτούν για να μοιραστούν τις εμπειρίες τους γύρω από το blogging και τις “γειτονιές” που φτιάχνει κανείς στον ψηφιακό κόσμο.

Θα είμαστε κι εμείς εκεί να μιλήσουμε, με… πολλαπλά “καπέλα”. Γιατί έχουμε δημιουργήσει διάφορες ψηφιακές γειτονιές μέσα από το μπλογκ αυτό αλλά και από τη δουλειά μας. Και η παρουσίασή μας θα είναι για όλες αυτές τις ψηφιακές γειτονιές, αλλά κυρίως για αυτές που δημιουργήσαμε μέσω της εργασίας μας και πως δώσαμε κι εμείς με τη σειρά μας την ευκαιρία σε ανθρώπους να δουλέψουν από το σπίτι, μεγαλώνοντας έτσι διαρκώς την εργασιακή γειτονιά μας.

Υπάρχουν πάρα πολλά που θα ήθελα να πω πάνω στο θέμα “ψηφιακές γειτονιές”. Είναι μεγάλο και αγγίζει πολλά ζητήματα και ερωτήματα. Και επειδή δεν μπορώ να τα πω όλα το Σάββατο, είπα να πω μερικά πράγματα εδώ.

Υπάρχει γενικώς η πεποίθηση πως το ίντερνετ είναι απρόσωπο, πως δεν ξέρεις με ποιόν μιλάς και μπορείς να ξεγελαστείς. Σε καμία περίπτωση δε μπορώ να πω πως αυτό δεν είναι αλήθεια. Όμως αν είσαι προσεκτικός το ίντερνετ μπορεί να σου προσφέρει γνωριμίες ανθρώπων που δε θα γνώριζες διαφορετικά. Ανθρώπων με κοινά γούστα και απόψεις. Γιατί πολλές από αυτές τις ψηφιακές γειτονιές, είναι θεματικές. Σου αρέσει να φτιάχνεις web sites για παράδειγμα, είσαι προγραμματιστής; Υπάρχει η κοινότητα του Joomla (και πολλές παρόμοιες για άλλα προγράμματα φυσικά, απλώς αυτή την κοινότητα την ξέρω καλά). Εκεί βρίσκεις άτομα που έχουν την ίδια δουλειά ή το ίδιο πάθος με σένα, να σε βοηθήσουν, να τους βοηθήσεις. Σου αρέσει η μαγειρική; (μαντέψτε τι θα πω τώρα…) Υπάρχει η κοινότητα των Συνταγών της Παρέας όπου θα βρεις άλλους παθιασμένους με τη μαγειρική να κερνάς το φαγητό σου και να λύνεις τις απορίες σου. Κλπ κλπ κλπ. Και μέσα σε αυτές τις κοινότητες υπάρχει κάθε καρυδιάς καρύδι, όπως και στον πραγματικό κόσμο. Μόνο που εκεί, όλοι αυτοί έχουν τουλάχιστον ένα κοινό πράγμα με σένα. Και μέσα από τα ποστ τους και από τις συζητήσεις, μπορείς εν καιρώ να καταλάβεις με ποιούς ταιριάζεις περισσότερο. Και με αυτούς να δημιουργήσεις μια διαφορετική σχέση, πιο στενή, μια καλή φιλία ίσως.

Το ίδιο πράγμα γίνεται και με το μπλογκ. Γράφω από το 2005. Μέσα σε αυτά τα 8 χρόνια έχει αφήσει σχόλια εδώ μέσα πολύς κόσμος. Σχόλια αδιάφορα, σχόλια περιστασιακά ή σχόλια με ενδιαφέρον. Κάποιοι, οι οποίοι προφανώς βρήκαν πως τους ταιριάζει ο τρόπος σκέψης και γραφής μου, μείναν, γίναν τακτικοί αναγνώστες και σχολιαστές. Και μέσα από αυτά τα σχόλια και τις συζητήσεις γνωριστήκαμε καλύτερα. Κάποιοι είχαν και οι ίδιοι μπλογκ, οπότε κάναμε συζητήσεις και εκεί. Και στο τέλος, με πολλούς από αυτούς, γιατί υπάρχουν και άλλοι με τους οποίους δε μας δώθηκε η ευκαιρία ποτέ, γνωριστήκαμε και από κοντά και γίναμε φίλοι καλοί και πλέον κάνουμε ταξίδια μόνο και μόνο για να βρεθούμε.

Όλοι αυτοί είναι άνθρωποι που δε θα είχα γνωρίσει αν δεν ήταν το ίντερνετ. Και αυτή τη στιγμή, η πλειονότητα των φίλων μου είναι τέτοιοι άνθρωποι που γνώρισα μέσα από το μπλογκ ή τη δουλειά μου στο ίντερνετ. Και βεβαίως όλοι οι συνεργάτες μου αυτή τη στιγμή είναι μέσα από αυτά τα άτομα. Άνθρωποι με τους οποίους μιλάω κάθε μέρα, έστω για να πούμε μια καλημέρα, που μοιραζόμαστε τα νέα μας, τις γκρίνιες μας, τα κουφά που γίνονται γύρω μας, τα κουτσομπολιά μας. Και όλα αυτά μέσα από το skype ή το gtalk. Έχω δηλαδή όλους τους φίλους γύρω μου, ακόμα και αν μας χωρίζουν εκατοντάδες χιλιόμετρα.

Το μόνο που μου λείπει είναι ένας τηλεμεταφορέας, ώστε ακόμα και αν δεν μπορούσα να διακτινιστώ εγώ μέσα από αυτόν, να μπορούσα να στείλω και να λάβω ένα πιάτο φαγητό ή ένα γλυκάκι βρε παιδί μου! Να μη γλύφουμε την οθόνη δηλαδή!!!!!

Ζήτω οι ψηφιακές γειτονιές λοιπόν!
Αλλά επειδή καλό το ίντερνετ, ακόμα καλύτερο όμως το να βρίσκεσαι φάτσα με φάτσα με τον άλλο, θα περιμένω να τα πούμε από κοντά το Σάββατο. Ξέρω πως θα είναι εκεί κάποια από αυτά τα άτομα που μιλάμε συχνά μέσω των ποστ μας, αλλά δεν έχουμε βρεθεί από κοντά ποτέ, και ανυπομονώ. Και φυσικά ανυπομονώ να δω και τους άλλος, αυτούς που ξέρω ήδη!