Το Σάββατο ήταν μια μεγάλη μέρα. Από πολλές απόψεις!
Ήταν μεγάλη γιατί είχαμε κάνει ταξίδι την προηγούμενη μέρα και μετά ξενυχτήσαμε το βράδυ με έναν συνάδελφο του Κωνσταντίνου. Το πρωί λοιπόν του Σαββάτου ξυπνήσαμε νωρίς και νιώθωντας ήδη κάπως κουρασμένοι. Πήγαμε στο συνέδριο κατά τις 9.30 το πρωί και γυρίσαμε κατά τις 10 το βράδυ, οπότε ναι, ήταν μια μεγάααλη μέρα!
Επίσης ήταν μεγάλη γιατί ήταν το πρώτο τέτοιο συνέδριο και ήταν τόσο ωραίο που είμαι σίγουρη απόλυτα πως θα γίνει θεσμός. Άρα πιστεύω πως ξεκίνησε κάτι όμορφο και είναι μεγάλο πράγμα να ζεις τέτοιες αρχές!
Η ομάδα που ήταν υπεύθυνη για το συνέδριο έκανε απλά απίστευτη δουλειά. Δε το λέω γιατί είναι όλοι φίλοι μου, το λέω γιατί και εγώ, αλλά και όλοι με τους οποίους συζήτησα, είχαν μόνο θετικά λόγια να πουν. Είχαν ρίξει απίστευτη δουλειά και είχαν σκεφτεί όλες τις λεπτομέρειες. Είχαν βρει έναν πολύ ωραίο χώρο, είχαν καφέδες, είχαν πρωινό, είχαν μεσημεριανό, γλυκό και απογευματινό, είχαν όμορφες πάνινες τσαντούλες με διάφορα καλούδια και δωράκια. Είχαν σκεφτεί ακόμα και να έχουν δραστηριότητες για τα παιδιά, αφού ήταν συνέδριο για μαμάδες και μπαμπάδες… Και βέβαια, το πιο σημαντικό, είχαν καλέσει πολλούς ενδιαφέροντες ανθρώπους να μιλήσουν, δίνοντας έτσι την ευκαιρία σε όλους τους μπλογκερ να ενημερωθούν για θέματα που τους ενδιαφέρουν ή να εμπνευστούν από τις ιστορίες των άλλων. Μέχρι και γυμναστική μας έκαναν για να μην πιαστούμε (για κάτσε να κάτσω σωστά στην καρέκλα μου τώρα, γιατί η κυρία Πετρουλάκη θα με μαλώσει….)
Γυμναστική από την καρέκλα μας
Όταν ήρθε η ώρα να μιλήσουμε, μου είχαν κοπεί τα πόδια… Ένιωθα πως παρά τις δεκάδες πρόβες που είχαμε κάνει, τα είχα ξεχάσει όλα και δε θα μπορούσα να αρθρώσω λέξη… Ευτυχώς δεν έγινε έτσι. Από τη στιγμή που ανεβήκαμε επάνω και ξεκινήσαμε την παρουσίαση, μου ήρθαν ξανά όλα, δεν ξέχασα τίποτα και μάλιστα έδωσα την εντύπωση της πολύ άνετης (αυτό τουλάχιστον μου είπαν, εγώ δεν ένιωθα έτσι…).
Λίγο πριν ανέβουμε να μιλήσουμε
Η παρουσίασή μας πήγε πολύ καλά και δεχτήκαμε πάρα πολλά θετικά σχόλια, κάποια τόσο καλά που σε λίγο μας βλέπω με ένα καλάμι… Μιλήσαμε για τις δικές μας Ψηφιακές Γειτονιές, αυτή του μπλογκ, αυτή των Συνταγών της Παρέας, αλλά κυρίως αυτή του εργασιακού μας χώρου. Το πως γίνεται να δουλεύεις από το σπίτι και να συνεργάζεσαι με άλλους που δουλεύουν κι αυτοί από το δικο τους σπίτι, χωρίς να έχει καμία σημασία η χιλιομετρική απόσταση και το πως η συνεργασία αυτή μπορεί να είναι άψογη, κάποιες φορές καλύτερη και από το αν ήσουν στον ίδιο εργασιακό χώρο.
Μας πάει το μικρόφωνο ε;
Στο τέλος της παρουσίασης είχαμε μια μικρή έκπληξη. Όλοι οι συνεργάτες μας συνδέθηκαν μαζί μας εκείνη την ώρα και μας χαιρέτησαν. They are the best και τους ευχαριστούμε πολύ. Και το πιο συγκινητικό ήταν πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι έμειναν επί μιάμιση ώρα μπροστά στον υπολογιστή τους Σαββατιάτικα, περιμένοντας αυτό το ένα λεπτάκι που τους είχαμε ζητήσει να πουν το γεια (βλέπετε ήταν να μιλήσουμε στις 5.15 και λόγω καθυστερήσεων καταλήξαμε να μιλήσουμε μια ώρα μετά). Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ και από εδώ! Και βέβαια αυτό το γεγονός ενισχύει ακόμα περισσότερο την άποψή μας για τις ψηφιακές γειτονιές!
Όλη η ομάδα μας μαζεμένη. Ο καθένας από το σπίτι του (ή από το δρόμο!!! )
Στο τέλος ο Κωνσταντίνος τους είχε και τιπ: τι κάνουμε όταν βαριόμαστε σε ένα μίτινγκ (εφόσον αυτό είναι από το σκάιπ). Βάζουμε αυτή την ωραία μάσκα που έχουμε τυπώσει (τα μάτια μας ανοιχτά δηλαδή) και από κάτω… κοιμόμαστε!
Έχει τρελό γέλιο ο καλός μου…
Ακούσαμε πολλές ενδιαφέρουσες ομιλίες και ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία. Όμως για μένα το πιο σημαντικό ήταν που γνώρισα από κοντά τόσες κοπέλες με τις οποίες μιλάγαμε μόνο μέσω διαδυκτίου, όπως πχ την Άννα, την popelix, την Κατερίνα, τη Διόνα, τα κορίτσια από το Ανθομέλι (και άλλες ακόμα…) και που είχα την ευκαιρία να γνωρίσω και άλλες κοπέλες που δεν ήξερα μέχρι τότε, όπως για παράδειγμα η Αρετή. Κοπέλες που ερχόντουσαν όλες με το χαμόγελο να σου μιλήσουν, να σε γνωρίσουν… Καλές οι ψηφιακές γειτονιές, τέλειο το ίντερνετ που γεφυρώνει τις χιλιομετρικές αποστάσεις, αλλά αλλιώς είναι το να κάθεσαι δίπλα στον άλλο και να του μιλάς!
Πολύς κόσμος μαζεμένος στο τέλος της εκδήλωσης
Επίσης γνώρισα τον Θοδωρή Τσεκούρα, του οποίου το χιούμορ εκτιμώ ιδιαίτερα. Ήταν τιμή μας που μας παρουσίασε και γέλασα πάρα πολύ με όλες τις ατάκες του. Ειδικά με την παρουσίασή του στην οποία έβαλε φωτογραφίες του γιού του, καθώς ήταν στο ίδιο μήκος κύματος με το αγαπημένο μου ποστ που είχε γράψει ο Κωνσταντίνος…
Τρελό γέλιο και ο Τσεκούρας…
Ο οποίος μάλιστα είχε έρθει με τον κύβο του Ρούμπικ του μαζί. Δεν είμαστε μόνο εμείς που τον έχουμε μαζί για άλλη μια φορά. Βέβαια εκείνος είχε έναν 5Χ5… Ίσως αναβαθμιστούμε κι εμείς κάποια στιγμή!
Πως άλλοι έχουν το κομπολόι τους…
Να ξαναγυρίσω όμως στις Ψηφιακές Γειτονιές. Ήταν μια πραγματικά ωραία εκδήλωση, ο κόσμος άκουσε και έμαθε πολλά, γνωριστήκαμε με τόσο κόσμο, περάσαμε τέλεια. Αυτό άλλωστε ήταν φανερό, μια που οι περισσότεροι έμειναν για όλη τη διάρκεια του συνεδρίου, δηλαδή πάνω από 12 ώρες!!! Δεν είναι εύκολο πράγμα να το πετύχει κανείς αυτό… Εύχομαι και του χρόνου ακόμα καλύτερα!
Τέλος να ευχαριστήσουμε την ομάδα των Ψηφιακών Γειτονιών άλλη μια φορά, για όλη τη διοργάνωση που μας πρόσφερε (ξέρουμε πολύ καλά πόση πολλή δουλειά απαιτεί κάτι τέτοιο) και που μας κάλεσε και για το πολύ ωραίο δωράκι που μας έκανε στο τέλος:
Υλικά για ένα κοκτέιλ Μιμόζα!
Στην υγειά σας!
(όλες οι φωτογραφίες, πλην της τελευταίας, είναι του Βασίλη. Ευχαριστώ και για αυτό! Και ελπίζω να έχουμε και βίντεο μετά από λίγο καιρό για να δείτε κι εσείς την παρουσίασή μας)
Pingback: Ψηφιακές Γειτονιές » Γονείς bloggers μοιράζονται » Οι Ψηφιακές Γειτονιέ
Παιδιά ήσασταν υπέροχοι. Χαίρομαι που σας παρακολούθησα και σας γνώρισα έστω και για λίγο. Είστε άνθρωποι δημιουργικοί και με χιούμορ και τέλειο ζευγάρι παρουσιαστών! Η Ελένη από τα Χανιά (εκείνη με τα πράσινα αριστερά στην φωτογραφία) Καλό σας βράδυ
Ήσασταν πράγματι καταπληκτικοί και λυπάμαι πολύ που δεν πρόλαβα να σας μιλήσω! Νιώθω όμως σαν να σας ξέρω καιρό!
Άνετοι και γελαστοί, μας κάνατε και γελάσαμε πολύ και χάρηκα ιδιαίτερα όταν γνώρισα τους διαδικτυακούς σας φίλους και συνεργάτες! Μπράβο και πάλι μπράβο!
Eντάξει, έχω φύγει να τυπώσω μάσκα με μάτια!!
Ενημερωστε μας όταν έχετε το βιντεάκι, θα ήθελα πολύ να σας δω, εμείς του εξωτερικού δεν είχαμε την χαρά να βρισκόμαστε εκεί!
φιλιά!
Ησαστε απίθανοι και όντως πολύ άνετοι στην παρουσίαση σας:-) Η σύνδεση με τους συνεργάτες σας ηταν απο τις πιο έξυπνες ιδέες για κλείσιμο:-) Πέρα απο τις λίστες σας λοιπον που όπως σας είπα με έχουν σωσει, χάρηκα πολύ που γνώρισα τους ανθρώπους πίσω απο αυτές!
Ηρθα κι εγώ να δώσω συγχαρητήρια για αυτό το τέλειο κείμενο στον Κωνσταντίνο….ή μήπως στη Στέλλα! Χε χε…Αυτό το θέμα θα το ψάξω για να καταλάβω το μπέρδεμα μου…ήμουν σίγουρη πως ο star αυτού του blog, είναι το αγόρι της παρέας…
Παιδιά ήσαστε έμπνευση.Χαίρομαι που μου μίλησες Στέλλα, εγώ ήμουν τόσο στον κόσμο μου εκείνη την ημέρα, που διασπάστηκα τελείως. Ηθελα τόσο να σας δω από κοντά και θα λυπόμουν πολύ αν δεν γινόταν. Η γνωριμία μας ήταν για εμένα από τις πιο σημαντικές και περιμένω να τα πούμε με περισσότερη ηρεμία και χρόνο την επόμενη φορά!
Είστε πρότυπο μας, να το ξέρετε και εύχομαι να συνεχίσετε με την ίδια τρέλα. Τα μάτια μάσκα ήταν το καλύτερο tip του συνεδρίου! Αυτά τα μυστικά είναι τα πιο ουσιώδη…Καλημέρα νέοι φιλοι…στο άπειρο λοιπόν…κι ακόμη παραπέρα!
Βρεθηκαμε μπροστα στον παγκο της Nestle. Γυρισα σας κοιταξα, γουρλωσα τα ματια μου (πρεπει να ημουν πολυ αστεια) και σας ρωτησα:
-αχ! εσεις ειστε η “Συνταγες της Παρεας” ;;;
-Ναι, εγω ειμαι!!! μου απαντησατε τοσο γλυκα…
ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΚΕΝΟ!!! Ολα αυτα που ηθελα να σας πω και να σας ρωτησω….εξαφανιστηκαν απ’ το μυαλο μου!!! Αμηχανια τρελη!
Κατα τη διαρκεια ολης της μερας (ημουν κι εγω μια απ’ αυτους που πηγαν στις 9:00 το πρωι και εφυγαν στις 9:30 το βραδυ!) ηθελα να ερθω να σας μιλησω, αλλα ντρεπομουν.
Τι να πρωτορωτησω αλλωστε και τι να σας πρωτοπω….
-πως ειμαι μια μαμα με τρια αγορακια και φλερταρω με τη ιδεα του blog εδω και καιρο; τι εχετε να με συμβουλεψετε;
-πως μπορει καποιος το χομπι του να το κανει επαγγελμα και να δουλευει απο το σπιτι οπως εχετε καταφερει με τοση επιτυχια εσεις;
-πως ειμαι τρελη φαν των “Συνταγων της Παρεας” και ειμαι σιωπηλο μελος της;
Νομιζω πως με τοσο κοσμο τριγυρω σας και τοσους γνωστους, εγω θα καταντουσα κουραστικη. Οποτε, εκατσα στη γωνια μου και παρακολουθουσα μονο.
Και πραγματικα ησασταν ΥΠΕΡΟΧΟΙ!!!! Σας χαρηκε η ψυχη μου!
Ευχομαι και ελπιζω σε καποια αλλη συναντηση, καποια αλλη στιγμη, να μου δωθει μια ευκαιρια να σας γνωρισω.
Εγώ είμαι από τους τυχερούς που σας (διορθώνω σε) ήξερα Στέλλα! Και φυσικά έστειλα τον Κωνσταντίινο όταν του μίλησα σαν να με ήξερε κι αυτός! Χα,χα!
Πραγματικά δεν φάνηκε καθόλου το τρακ σου, ήταν καταπληκτική παρουσίαση και συγχαρητήρια και στους 2! Ήσαστε φοβερή ομάδα!
Θα τα ξαναπούμε σύντομα!
Φιλιά
@Ελένη κι εμείς χαρήκαμε που σε γνωρίσαμε, κι εσένα και το υπέροχο χαμόγελό σου! Δεν ξεχνιέται 🙂
@Litsa ελπίζουμε πως θα υπάρξουν κι άλλες ευκαιρίες για συναντήσεις, όπου θα προλάβουμε να μιλήσουμε!
@Sunny πιστεύω θα το έχουμε σύντομα το βιντεάκι. Άλλωστε κι εμείς ανυπομονούμε να μας δούμε πως φαινόμασταν από την μεριά του κοινού… Και αν γέλασες με τη φωτογραφία της μάσκας, περίμενε το βίντεο να δεις!
@Polyanna να πω ξανά πως χαίρομαι πάρα πολύ που σε βοήθησε η λίστα! Το καλύτερο μου είναι να ακούω κόσμο να μου λέει πως έχω βοηθήσει, ακόμα και στο πιο μικρό πράγμα. Σε ευχαριστούμε πολύ για τα καλά σου λόγια και χαρήκαμε κι εμείς για τη γνωριμία
@Κατερίνα νομίζω πως στα μπλογκς ο ένας είναι η έμπνευση και το πρότυπο του άλλου. Όταν με ρωτάνε για την εκδήλωση και τις ομιλίες, η πρώτη που μου έρχεται στο μυαλό είναι η δική σου. Δε τους λέω για το πόσο με άγγιξε, πόσο κοντά ένιωσα σε αυτά που έλεγες, πως συγκράτησα δάκρυα με κόπο για να μη γίνω ρεζίλι… Τους λέω απλώς πως ήταν αυτή που μου άρεσε περισσότερο απ’ όλες.
Ήθελα οπωσδήποτε να σου μιλήσω και χαίρομαι πολύ που το κατάφερα. Και εύχομαι τα.. ταξίδια, να γίνουν και πραγματικά!
Όσο για τον συγγραφέα των ποστ, ένα μικρό τιπ ακόμα: κάτω από τον τίτλο του ποστ γράφει posted by… Σπάνια θα δεις το όνομα του Κωνσταντίνου, αλλά όταν το βλέπεις είναι εγγύηση πως το ποστ θα είναι σούπερ!
@Άννα κατ’ αρχάς να πω πως γέλαγα πολύ όταν όλοι με συστήνανε ως “οι Συνταγές της Παρέας”. Το Στέλλα το ξεχνάγανε!!!
Κακώς που δε μου μίλησες παραπάνω, που δε με ρώτησες όλα αυτά που ήθελες. Καθόλου κουραστική δε θα γινόσουν, γι αυτό το λόγο ήταν η εκδήλωση, για να γνωρίσουμε, να ρωτήσουμε, να μάθουμε, να μοιραστούμε! Θα ξαναγίνουν βεβαίως τέτοιες εκδηλώσεις, αλλά επειδή φαντάζομαι δε θα γίνουν σύντομα, έχω μια λύση. Θα κάνω ένα ποστ για την κάθε ερώτησή σου, προσπαθώντας να την απαντήσω από εδώ 🙂 Δεν είναι ό,τι καλύτερο, αλλά ελπίζω να βοηθήσω έστω και λίγο, έστω κι έτσι. Αν έχεις λοιπόν παραπάνω ερωτήσεις, κάντες εδώ κι εγώ δεσμεύομαι να τις απαντήσω με ποστ.
Σε ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια και ελπίζω την επόμενη φορά να έρθεις και να μου μιλήσεις από κοντά!
Ουπς Flora έγραφα και δεν πρόλαβα το ποστ σου! Δεν έγραψα καθόλου για όλους τους φίλους που ήξερα ήδη, γιατί είναι νομίζω αυτονόητο πως η χαρά είναι τεράστια όταν καταφέρνω και σας βλέπω (έστω και λίγο) από κοντά! Ευχαριστούμε για τα καλά λόγια, μας κάνετε όλοι και κοκκινίζουμε!
Εγώ ξετρελάθηκα μαζί σας! Είστε τόσο όμορφο, γλυκό και ευγενικό ζευγάρι που από το Σάββατο που σας γνώρισα σάς αναφέρω στο 80% των ανθρώπων που μιλάω ως παράδειγμα χαράς!
Κοινώς αν βουϊζουν τα αυτιά σας είναι επειδή εγώ σας συζητάω…Χαχαχα!
Επίσης θα επαναλάβω ότι είστε το επόμενο πετυχημένο ζευγάρι παρουσιαστών, απλά δεν σας έχουν ανακαλύψει ακόμη 🙂
Χάρηκα αφάνταστα που σας γνώρισα. Πάντα να λάμπετε και να σας χαιρόμαστε σε κάθε σας εμφάνιση, είτε μπροστά είτε πίσω από τις … κάμερες ή τις λέξεις (ουπς…σας είδα ότι κοκκινίσατε!)
Πολλά πολλά φιλιά!
Stoapeirέικο, 12 points!!! 😀
@Αρετή τι θα γίνει επιτέλους, έχουμε βαρεθεί να κοκκινίζουμε 🙂 🙂 Σε ευχαριστούμε και από εδώ για τα καλά σου λόγια και βέβαια χαρήκαμε κι εμείς που σε γνωρίσαμε!
@Σοφία ευχαριστούμε για την ψήφο! 😀
Η αλήθεια είναι ότι δεν έτυχε να μιλήσουμε!
Σας θαύμασα και ακόμη περισσότερο θαύμασα (και ψιλοζήλεψα-με την καλή έννοια) τον τρόπο ζωής που έχετε οργανώσει!
Μπράβο σας!
Συνεχίστε έτσι!!
Να είστε καλά! 🙂
Pingback: Ψηφιακές Γειτονιές 2 | Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα