Η δεύτερη ερώτηση της Άννας προχτές ήταν: “πως μπορει καποιος το χομπι του να το κανει επαγγελμα και να δουλευει απο το σπιτι οπως εχετε καταφερει με τοση επιτυχια εσεις;”
Αυτή η ερώτηση είναι λίγο πιο δύσκολο να απαντηθεί και αυτό γιατί δεν έχω τη… μυστική συνταγή της επιτυχίας. Δεν έχω δηλαδή έναν σίγουρο τρόπο που μπορεί να το καταφέρει κανείς αυτό.
Κατά τη γνώμη μου λοιπόν μερικοί από τους παράγοντες που θα σε βοηθήσουν να κάνεις το χόμπυ σου επάγγελμα είναι:
Να έχεις αγάπη και πάθος για αυτό που κάνεις.
Να είναι κάτι που αγαπάς πολύ και να βάλεις σε αυτό όλο σου το μεράκι και το κέφι, να το κάνεις μην έχοντας ως αυτοσκοπό το χρήμα, αλλά το να κάνεις σωστή δουλειά. Εγώ ξεκίνησα τις Συνταγές ως χόμπι, ως πρότζεκτ για να μάθω να φτιάχνω websites. Δεν είχα στόχο το να το κάνω επάγγελμα, δεν μου είχε περάσει καν από το μυαλό. Μου είπε ο Κωνσταντίνος διάλεξε κάτι που σου αρέσει, κάτι που θα ήθελες εσύ να υπάρχει, ώστε να το φτιάξεις με χαρά και να μάθεις από αυτό. Έτσι και έκανα. Διάλεξα να φτιάξω ένα website στο οποίο θα μπορούσα να έχω όλες τις συνταγές μου αντί να κουβαλάω μαζί τον τσελεμεντέ μου. Και θεώρησα πως θα υπάρχουν και άλλοι που θα ήθελαν να κάνουν το ίδιο κι έτσι το έφτιαξα με τρόπο που να μπορούν όλοι να προσθέτουν εύκολα τις συνταγές τους. Όλο αυτό όμως το έστησα όπως θα το ήθελα εγώ να είναι και το συντηρώ και το μεγαλώνω με πάρα πολύ αγάπη. Αναφέρομαι σε αυτό ως το τρίτο μου παιδί, τόσο το αγαπάω. Αν το αγαπάς και το φροντίζεις εσύ, θα το αγαπήσουν και οι άλλοι.
Να είσαι προετοιμασμένη πως θα αργήσεις να βγάλεις χρήματα.
Οι δουλειές δεν πιάνουν από τη μια μέρα στην άλλη. Θέλουν υπομονή και δουλειά. Το πιο πιθανό είναι πως στην αρχή θα πρέπει να βάλεις και από την τσέπη σου χρήματα. Εμείς αυτή τη στιγμή βγάζουμε χρήματα από τις διαφημίσεις που μπαίνουν στις Συνταγές της Παρέας. Όμως δεν είχαμε από την αρχή διαφημίσεις, δε βγάζαμε χρήματα από αυτό για κάμποσα χρόνια. Το σάιτ υπήρχε, έμπαινε κόσμος, έβαζε ή απλώς έβλεπε συνταγές και όλη η δουλειά γινόταν από πίσω από εμένα, χωρίς να βγάζω τίποτα. Ήταν το χόμπυ μου. Όμως κάποια στιγμή άρχισε να μεγαλώνει τόσο που θέλαμε παραπάνω hosting, είχε αρχίσει να έχει απαιτήσεις και άρχισε να μη φτάνει καν ο δικός μου χρόνος. Κάπου εκεί συμβιβάστηκα με την ιδέα των διαφημίσεων. Δε μου άρεσε, αλλά ή θα βάζαμε διαφημίσεις ή θα το κλείναμε. Και κάπως έτσι άρχισε το χόμπυ μου να γίνεται επάγγελμα.
Θέλει αφοσίωση και χρόνο
Οι Συνταγές της Παρέας υπάρχουν 9 χρόνια τώρα. Μόνο τα 3 τελευταία όμως μπορώ να πω πως ζω πλέον από αυτό το σάιτ, έχει γίνει η κύρια δουλειά μου. Από την πρώτη στιγμή όμως δούλευα σε αυτό, καθημερινά πρόσθετα συνταγές, συμβουλές, φωτογραφίες, ακόμα και όταν ήμουν η μόνη που το έκανε.
Μάθε νέες τεχνολογίες, ψάξε στο ίντερνετ, δες τι γίνεται στον κόσμο
Το ίντερνετ μας δίνει τη δυνατότητα να βλέπουμε τι γίνεται σε ολόκληρο τον κόσμο. Δες τι κάνουν άλλοι που έχουν παρόμοια σάιτ ή χόμπυ στον υπόλοιπο κόσμο. Πάρε ιδέες, δες τι σου αρέσει από αυτά που έχουν κάνει, τι δε σου αρέσει, τι θα μπορούσες να συνδυάσεις από αυτά ώστε να έρθει ακόμα περισσότερο στα μέτρα σου.
Μην αφήνεις τίποτα στην τύχη
Είμαι της άποψης πως όταν κάτι το θέλεις πάρα πολύ, το Σύμπαν ΔΕ θα συνομωτήσει για να το πετύχεις. Δε θα φταίει το σύμπαν, ο θεός, η τύχη, η καλή σου νεράιδα. Εσύ θα έχεις τρέξει και θα έχεις δουλέψει σκληρά για να πετύχεις αυτό που θέλεις. Τι λέγαν οι αρχαίοι; Συν Αθηνά και χείρα κίνει. Μόνη της η Αθηνά δε θα κάνει τίποτα. Κούνα κι εσύ το χεράκι σου σου λέει. Οι Συνταγές δεν ήταν το πρώτο σάιτ μαγειρικής. Υπήρχαν και άλλα τότε, όπως το hungry για παράδειγμα. Δεν είναι τύχη το ότι μείναμε και μεγαλώσαμε εμείς και αυτά τα σάιτ όχι. Είναι πως εμείς το προσέξαμε περισσότερο, το συντηρούσαμε με αγάπη. Και ναι, η μαγειρική έχει γίνει μόδα και έχουμε πήξει σε περιοδικά και εκπομπές μαγειρικής πλέον. Όμως ούτε αυτή η συγκυρία φταίει που το σάιτ έχει τέτοια επιτυχία. Την είχε και πριν πάθουν όλοι παράκρουση με τις συνταγές. Δε λέω πως δε βοήθησε, αλλά πως από μόνη της δε θα μας είχε βοηθήσει.
Εγώ βέβαια ήμουν και τυχερή. Κυρίως γιατί έχω μαζί μου τον Κωνσταντίνο που έχει αναλάβει όλα τα τεχνικά κομμάτια της δουλειάς. Χωρίς αυτόν οι Συνταγές της Παρέας δεν θα υπήρχαν.
Δεν ξέρω αν βοήθησα καθόλου. Όπως είπα δεν έχω μαγική συνταγή που να πετυχαίνει για όλους. Θέλεις μια καλή ιδέα, για ένα πράγμα που αγαπάς πολύ και μετά να αφιερώσεις πολύ χρόνο με πολύ μεράκι. Πρόσφατα διάβασα κάπου το εξής: “Do you need a job? Invent it”. Χρειάζεσαι δουλειά; Να εφεύρεις μια.
Εάν θέλεις παραπάνω πληροφορίες, να διαβάσεις και από άλλους που δουλεύουν από το σπίτι τους, τότε σου συστείνω το Work at Home Moms. Θα βρεις πολλές και χρήσιμες πληροφορίες και εκεί.
Καλημέρα από τα Χανιά! Κλείνοντας τα πρώτα -άντα, αυτό με τυραννάει… Θέλω να κάνω κάτι που πραγματικά θα μου αρέσει. Χτες αυτή τη συζήτηση είχαμε… αν δηλαδή το χόμπι μπορεί να γίνει δουλειά, κι αν γίνει τελικά μήπως σταματάει να έχει την χαρά του χόμπι… Μεγάλη συζήτηση ανοίξαμε, αλλά πιστεύω ότι αξίζει τουλάχιστον να προσπαθείς γι’ αυτά που αγαπάς! Φιλιά
Αν σταματάει να έχει τη χαρά του χόμπυ… μεγάλη κουβέντα αυτή… Σίγουρα δεν είναι το ίδιο πράγμα. Εγώ έχω τόση δουλειά που δεν μαγειρεύω πλέον όσο πριν. Δηλαδή μαγειρεύω κάθε μέρα, δοκιμάζω νέες συνταγές, φτιάχνω γλυκά, πιο πολύ από τις περισσότερες γυναίκες που ξέρω. Αλλά παλιά είχα το χρόνο να φτιάξω και καμιά έξτρα πιτούλα, δε σκεφτόμουν το χρόνο για να κάνω και τα γλυκά μου… Είναι διαφορετικά.
Όμως από την άλλη δουλεύω σε κάτι που μου αρέσει πολύ, που αγαπάω. Αυτό δεν αλλάζει. Και έχω την ικανοποίηση πως αυτό που κάνω βοηθάει τους άλλους, Όταν ακούω να μου λένε ευχαριστώ γιατί μέσα από το σάιτ σου έμαθα να μαγειρεύω, έμαθα να δοκιμάζω νέα πράγματα, έφτιαξα μόνη μου την τούρτα… ε, είναι μεγάλη ικανοποίηση.
Πράγματι μεγάλο και σημαντικό θέμα! Κι εγώ φυσικά θα ήθελα να κάνω το χόμπι μου επάγγελμα, αλλά δεν έχω αποφασίσει ακόμα ποιο από τα χόμπι μου 🙂 Και από την άλλη ο φόβος της αποτυχίας με κρατάει… Ίσως όμως να ακολουθήσω τις συμβουλές του άρθρου και να τα καταφέρω!
Δε θα έπρεπε να έχει κανείς το φόβο της αποτυχίας 🙂 Το πολύ πολύ να αποτύχεις και να μην καταφέρεις εντέλει να κάνεις το χόμπυ σου επάγγελμα. Και τι έγινε; Πολλοί γνωστοι έχουν πει διάφορα για το φόβο της αποτυχίας, εγώ θα διαλέξω δυο να σου πω: It is hard to fail, but it is worse never to have tried to succeed.
Theodore Roosevelt (είναι άσχημο το να αποτυχαίνεις αλλά είναι χειρότερο το να μην έχεις προσπαθήσει να πετύχεις). και The greatest mistake you can make in life is to continually be afraid you will make one.
Elbert Hubbard (το μεγαλύτερο λάθος που μπορείς να κάνεις στη ζωή είναι το να φοβάσαι διαρκώς μήπως και κάνεις ένα).
Μπορεί λοιπόν να μην τα καταφέρεις, αλλά τουλάχιστον θα έχεις προσπαθήσει. Και το σίγουρο είναι πως κατι θα έχεις αποκομίσει από αυτή την προσπάθεια.
Τέλεια.Στέλλα πόσο σημαντικά αυτά που γράφεις και πόσο πολύ συμφωνώ μαζί σου σε όλα. Συγχαρητήρια για τις καταπληκτικές ιδέες και για τη σκληρή δουλειά.Πράγματι πρέπει κανείς να” κουνηθεί” και λίγο για να επιτύχει ένα καλό αποτέλεσμα…βασικά ένα οποιοδήποτε αποτέλεσμα αρχικά και μετά όλα τα άλλα. Μαγικά δεν γίνονται…Τι κρίμα τι κρίμα! Τώρα πρέπει να σηκωθώ από τον καναπέ και να πάω να συνεχίσω τη δουλειά μου…κλαψ! Με ώθηση τα λόγια σου όμως…κάτι είναι κι αυτό! Ευχές ρε παιδιά σας χαίρομαι!
Ηρθε φίλη μου και μου έκανε ποστ το κείμενό σου στον τοίχο του facebook. Δεν καταλαβε πως είσαι η ίδια Στέλλα που συζητάγαμε. Μετα από 3 χρόνια στην κουζίνα φτιάχνοντας γλυκάκια και μπισκοτακια θα ήθελα πολύ να γίνω μια Τζούλια Τσάιλντ οταν μεγαλώσω! Ο,τι εκανα πριν, απλά μου φαίνεται λίγο και ανούσιο. Δεν μπλογκάρω όμως γι’αυτό που απολαμβάνω να κάνω με τα χέρια μου και με χαλαρώνει και με γεμίζει. Τουλάχιστον όχι συχνά. Παντως παρακολουθώ πάρα μα πάρα πολλά μαγειρικά μπλογκ με αφοσίωση. Για να μπλογκάρεις σχετικά με φαγητό νομίζω χρειάζεται πολύ καλή κάμερα και φωτισμό και φυσικά αξιόπιστες συνταγές και αρκετό χρόνο ή εμένα με όσα βλέπω έχουν ανέβει πολυ οι απαιτήσεις μου. Με παιδί είναι εξαιρετικά δύσκολο να προλάβω το φως της μέρας και όλα τα φωτογραφίζω μέσα στη νύχτα. Χάνουν πολύ σε εμφάνιση φυσικά και αυτό δεν μπορώ να το σωσω με επεξεργασία. Εσύ έκανες κάτι εξαιρετικό, γιατί ουσιαστικά σε αυτή την “αδυναμία” του χρήστη να επιμελείται τις φωτογραφίες στηρίζεται μεγάλο μέρος της επιτυχίας σου νομίζω. Είναι που βλέπουμε αυτό το μη στημένο αποτέλεσμα, τα γλυκά που γίνονται για το σπίτι και την παρέα, και οχι τα γλυκά “επίδειξης” και τα “έργα τέχνης”. Μπράβο σου και σας και πάλι!
@Κατερίνα πράγματι κρίμα που δεν υπάρχει μαγικό ραβδάκι… Μας δίνει την ευκαιρία αυτό όμως να δοκιμάσουμε τις δικές μας δυνάμεις και να χαρούμε ακόμα περισσότερο όταν πετυχαίνουμε το στόχο μας ε;
@Georgina το να κάνεις το food blogging επάγγελμα είναι δύσκολο πράγμα… Δεν είναι μόνο οι ώρες που χρειάζεσαι (γιατί συμφωνώ με όλα όσα είπες πως χρειάζονται), είναι πως θέλεις κάτι διαφορετικό, κάτι για να ξεχωρίσεις. Όταν το χόμπυ σου είναι κάτι που το κάνουν δεκάδες (για να μην πω εκατοντάδες) άλλοι, πρέπει να κάνεις κάτι ιδιαίτερο για να σε προσέξουν και να πας κάπου με αυτό. Οι Συνταγές δεν είναι ένα food blog, είναι ένα πόρταλ, μια ολόκληρη κοινότητα και η επιτυχία είναι πως κάνει τη ζωή εύκολη σε όλη την κοινότητα και της δίνει ένα χώρο για να συζητήσει, να δημιουργήσει, να λύσει απορίες. Πολύ διαφορετικό πράγμα…
Γι αυτό εγραψα στο τέλος το “do you need a job? invent it”. Γιατί πρέπει να βάλεις και τη φαντασία σου να δουλέψει ώστε να βρεις το τι διαφορετικό κάνεις εσύ απ’ όλους τους άλλους ώστε να σε προσέξουν.
Και για αυτό λέω πως δεν έχω μαγική συνταγή. Γιατί η καθε περίπτωση είναι διαφορετική, ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστός. Και δεν είναι καθόλου εύκολο να πετύχεις να βρεις το χρόνο ή την ιδέα.
Εγώ εύχομαι σε όλους να καταφέρουν να κυνηγήσουν το όνειρό τους και μετά να καταφέρουν να το πετύχουν κιόλας 🙂
Αγαπητή Στέλλα, και σε άκουσα και σε διάβασα και σε καταλαβαίνω απόλυτα. Κάπως έτσι ξεκίνησα και εγώ τις πυγολαμπίδες στο κλουβί (www.pigolampides.gr) από πάθος να μάθουν οι γονείς τις ποιοτικές εκδηλώσεις της πόλης ώστε να πηγαίνουν με τα παιδιά τους. Είμαι σε αυτό το μεταίχμιο που περιγράφεις. Δουλεύω πιστά και υπομονετικά εδώ και 4 χρόνια, νιώθοντας πολλή κούραση μερικές φορές και πληρώνοντας αρκετά λεφτά από την τσέπη μου. Ακόμα δε μπορώ να ξεφορτωθώ τις ενοχές για το γεγονός ότι πρέπει σε αυτό το στάδιο να έχω εισόδημα από αυτό: αλλιώς θα το παρατήσω. Αναρωτιέμαι ακόμα πως γίνεται αυτή η μετάβαση. και αν μετά μένει απλώς μία ιστορία να τη διηγείσαι… Σε ευχαριστώ που το μοιράστηκες μαζί μας! Ιωάννα
Ευχαριστώ πολύ για αυτό το κείμενο και για το Συνταγες της παρέας!!Αντιλαμβάνομαι επίσης ότι σου αρέσει το διάβασμα, και για αυτό θα ήθελα να προτείνω σε σένα και σε όλες/’ολους που θέλουν να ανοίξουν τα φτερά τους και να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα , το βιβλίο ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΡΟΝΟΜΙΟ, ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ JEFF OLSON
@Iωάννα κι εγώ σε άκουσα και μου φάνηκε εξαιρετικά ενδιαφέρον αυτό που κάνεις και βέβαια ιδιαίτερα χρήσιμο.
Σε καταλαβαίνω απόλυτα για το πως αισθάνεσαι. Ακριβώς έτσι ήμουν κι εγώ όπως διάβασες. Θα σου πω πως δε γίνεται διαφορετικά, θα πρέπει να ξεφορτωθείς τις ενοχές σου. Το να βάλεις διαφημίσεις και να αποκτήσεις εισόδημα από αυτό που κάνεις μέχρι τώρα εθελοντικά, είναι το απαραίτητο επόμενο βήμα. Στην αρχή είναι δύσκολα (εγώ είχα αντιδράσεις και από το κοινό μας μερικές φορές), αλλά μετά από λίγο όλα ομαλοποιούνται και θα δεις πως θα είναι σαφώς καλύτερα γιατί θα έχεις πλέον την άνεση να κάνεις αυτό που θέλεις και που αγαπάς, όχι μόνο χωρίς προβλήματα, αλλά καμιά φορά και με πολλές ακόμα δυνατότητες.
Εάν θέλεις μπορείς να μου στείλεις ένα email και να συζητήσουμε ό,τι σε απασχολεί περισσότερο και εκτενέστερα.
@despoina ευχαριστούμε για την πρόταση!
Γεια σας και από εμένα!
Πλέον και εγώ εργάζομαι από το σπίτι μέσω διαδικτύου. Λέω πλέον, γιατί κάποτε είχα μία πρωινή σταθερή δουλειά και τα απογεύματα εργαζόμουν για να έχω επιπλέον εισόδημα. Η δική μου εργασία δεν είναι ακριβώς χόμπυ, μιας και είναι στον τομέα της εκπαίδευσης, αλλά αγαπώ τόσο πολύ αυτό που κάνω και αφιερώνομαι με πάθος σε αυτήν ακόμη και στον “ελεύθερο χρόνο” μου.
Όταν λόγω οικονομικής κρίσης με απέλυσαν, είδα αυτή την δυσάρεστη κατάσταση σαν ευκαιρία. Επιτέλους είχα τον χρόνο να ασχοληθώ με άνεση από το σπίτι μου με το αντικείμενο που τόσο αγαπώ. Αφιερώνω πάρα πολύ χρόνο στην δουλειά μου χωρίς ακόμα να ανταμείβομαι επαρκώς σε σχέση τον κόπο που κάνω. Γνωρίζω όμως πως αν θέλω να μπορώ να ζω άνετα από την δουλειά μου πρέπει να συνεχίσω να αφιερώνω χρόνο, κόπο και αγάπη.
Πιστεύω όμως ότι εκτός από αγάπη, πάθος και μεράκι, χρειάζεται και “να το έχει” κανείς. Ο τίτλος “φαντικό του εαυτού μου” για παράδειγμα, συνεπάγεται ευθύνες, δέσμευση, ρίσκο, ικανότητα διαχείρισης, κ.α. Δεν αρκεί η εργαστικότητα ή ένα ταλέντο, θέλει αφοσίωση, αντοχές και πολλή ευελιξία. Και πάνω από όλα θέλει να έχει κανείς (ή να αποκτήσει) τη νοοτροπία του work at home ατόμου.
🙂