Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Η δεύτερη εκδρομή μας ήταν στους καταρράκτες του Δρυμώνα που βρίσκονται σε υψόμετρο 620 μέτρων, 4 χιλιόμετρα μετά το Μοναστήρι του Οσίου Δαυίδ, από τον δρόμο που ξεκινά από τις Ροβιές. Η διαδρομή μέχρι εκεί είναι όμορφη, αλλά φυσικά ακόμα καλύτερη είναι από τη στιγμή που φτάσεις, αφήσεις το αυτοκίνητό σου και αρχίσεις να περπατάς.
Το Δασαρχείο έχει κάνει πολύ καλή δουλειά και έχει φτιάξει ένα πολύ όμορφο μονοπάτι χρησιμοποιώντας φυσικά υλικά. Κάθε δέντρο έχει και την ταμπελίτσα με το όνομά του

Κατεβήκαμε λοιπόν το μονοπατάκι

και βρεθήκαμε στον Καταρράκτη (είναι γνωστή η αγάπη μας για τους καταρράκτες! )

Τα παιδιά λίγο μόνο το σκεφτήκανε και διστάσανε, και μετά… βουρ κάτω από τον καταρράκτη και κολύμπι στη λίμνη!

Στη λίμνη μάλιστα βρήκανε και κάτι βατραχάκια με τα οποία ξετρελλαθήκανε και θέλανε να τα κρατήσουν για κατοικίδια! Δεν τα αφήσαμε μεν, αλλά κάποιο απ’ όλα κατάφερε να περάσει λαθραία ένα στο αυτοκίνητο και βρέθηκε έτσι σε λεκανίτσα στην Αιδηψό… (δεν ξέρω την τύχη του βέβαια).

Ήταν πολύ όμορφα και το χαρήκαμε όλοι. Μετά κάτσαμε για φαγητό σε μια ταβερνούλα. Δεν έχω ξαναδεί πιο μεγάλες μερίδες στη ζωή μου, η κάθε μία τάιζε τουλάχιστον 2 άτομα… Δυστυχώς η ποιότητα του φαγητού δεν ήταν εξίσου μεγάλη σαν τις μερίδες. Δεν μπορώ να καταλάβω πάντως γιατί ορισμένα μαγαζιά βάζουν τέτοιες μερίδες… Ούτε ο Κωνσταντίνος δεν κατάφερε τη μια… Είναι κρίμα να πετιέται τόσο φαγητό. Καλό είναι φυσικά να προσφέρεις χορταστικές μερίδες, αλλά όταν βλέπεις μισό κιλό μακαρόνια στο πιάτο σου χορταίνεις και πριν τα φας ακόμα!

Από εκεί προχωρήσαμε στην παραλία, σε ένα όμορφο μπαράκι, το οποίο όμως είχε πισίνα… Οι πισίνες τραβάνε σα μαγνήτης τα παιδιά, οπότε βρεθήκαμε να πίνουμε το καφεδάκι μας ενώ τα παιδιά κάνανε απανωτές βουτιές στην πισίνα.
Η βραδιά έκλεισε υπέροχα με μια βόλτα στη Λίμνη Ευβοίας, την πρωτεύουσα του δήμου Ελυμνίων. Είναι μια πολύ όμορφη πόλη, που έχει διατηρήσει τον γραφικό χαρακτήρα της παρά τον τουρισμό. Είναι καθαρή και σε προσελκύει να την περπατήσεις. Η περατζάδα στον παραλιακό της δρόμο το βραδάκι, είναι το κάτι άλλο. Κάπου εκεί μας τράβηξε ο Χρήστος αυτή τη θεϊκή φωτογραφία:

Αριστοτεχνικά τραβηγμένη, νομίζεις φυσικά πως έχουμε κάτσει στα φρεσκοβαμμένα! Υπάρχει δεύτερο παγκάκι όμως από πίσω, το οποίο δεν είναι βαμμένο… έχει πλάκα να μην το πεις αυτό όμως!

Γενικά η Λίμνη είναι μια πόλη στην οποία θα έμενα άνετα για διακοπές, μου άρεσε πολύ. Και εκεί έφαγαν τα παιδιά την καλύτερη βάφλα του κόσμου, στο ζαχαροπλαστείο Γιάνναρος! Ούτε και ξέρω πόσες βάφλες έφαγαν σε αυτές τις διακοπές, είναι σίγουρο πως δοκίμασαν σε κάθε μέρος που πήγαμε πάντως. Η ετυμηγορία είναι πως καμία δε φτάνει αυτή της Λίμνης!