5 μέρες κράτησαν οι διακοπές μας με τους καλούς μας philous online και ευχόμασταν να ήταν κι άλλες. Όπως πάντα περάσαμε τέλεια μαζί τους!
Όμως οι διακοπές μας είχαν και συνέχεια. Ένα μήνα πήραμε φέτος και τον ξεκοκαλίσαμε! Η συνέχεια ήταν όπως κάθε χρόνο με το Σουσάκι ως βάση και από εκεί και πέρα εκδρομές. Είχαμε την τύχη φέτος ένα φιλικό ζευγάρι που περνάμε κάθε χρόνο μαζί έστω και λίγες μέρες εκεί, να είναι μαζί μας για όλο το χρονικό διάστημα. Είναι άνθρωποι με τους οποίους ταιριάζουμε πολύ, έχουμε τα ίδια γούστα, μας αρέσει ο θερινός κινηματογράφος (είδαμε 5 έργα!) και η μπιρίμπα! Οπότε καταλαβαίνετε πως περάσαμε είκοσι μέρες… παίζοντας! Στην αρχή τα κορίτσια έχαναν από τα αγόρια, αλλά στο τέλος πήραμε το αίμα μας πίσω!!!
Πήγαμε λοιπόν μερικές εκδρομούλες για τις οποίες θα γράψω πιο αναλυτικά. Όσο όμως ήμασταν στο Σουσάκι περνάγαμε τον καιρό μας κάνοντας μπάνια, πάντα με τη μάσκα μας για να χαιρετάμε τους φίλους μας τα καβούρια
και τα χταπόδια
Ο πατέρας μου που είναι πιο έμπειρος, το έπιασε το ένα χταποδάκι και το έβαλε να κάνει βόλτες στην πλάτη του, μέχρι να βγάλει ο Γιώργος κάμποσες φωτογραφίες και μετά το άφησαν ξανά στη φωλιά του
Βάλαμε έναν κιούρτο φέτος μπας και πιάσουμε κάνα ψαράκι. Όμως ο κιούρτος δεν ήταν καλός (δεν είχε σωστή τρύπα δηλαδή) και το μόνο που πιάσαμε ήταν δυο σουπιές (βάζοντας ένα καρπούζι μέσα!).
Η Ιωάννα φυσικά δεν είχε κανένα πρόβλημα να τις πιάσει και να τις πασπατέψει. Μετά τις κάναμε μεζεδάκι!
Στο τέλος των διακοπών τα παιδιά δοκίμασαν να κάνουν “κατάδυση” (στο ένα μέτρο) με τον εξοπλισμό του μπαμπά μου. Τους άρεσε πάρα πολύ και ίσως αυτό να είναι ένα κίνητρο για να πάνε και κολυμβητήριο φέτος. Για να δούμε…
Όπως κάθε καλοκαίρι εκεί, τα παιδιά έχουν παρέα και ξενυχτάνε κάθε βράδυ. Έχουνε τους τσακωμούς τους, τα προβλήματά τους, δημιουργούνται κρίσεις, αλλά γρήγορα ξεπερνιούνται όλα αυτά και γυρνάνε στο παιχνίδι. Αυτό που παρατήρησα φέτος όμως είναι πως όλα τα παιδιά ήταν κολλημένα σε μια οθόνη (κινητού ή ταμπλέτας) πολύ περισσότερο απ’ όσο άλλες χρονιές. Η διαφορά δηλαδή ήταν δραματική. Κολυμπούσαν φυσικά και παίζανε και μιλάγανε, αλλά πέρναγαν και ένα μεγάλο χρόνο στις οθόνες. Ένα άλλο πράγμα που έγινε φέτος ήταν πως ο Γιώργος ήταν πιο πρόθυμος να κατέβει στην παρέα απ’ ότι η Ιωάννα. Ενώ συνήθως τον παρακινούσαμε να κατέβει, τώρα κοίταζε το ρολόι και μόλις πήγαινε 4.30 κατέβαινε μόνος του. Έχει αλλάξει πολύ.
Από τους θερινούς κινηματογράφους που επισκεφθήκαμε, ο καλύτερος ήταν το “Ηλέκτρα” στο Λουτράκι. Είδαμε το Wolverine που μας άφησε με ανάμεικτα συναισθήματα, αλλά Wolverine είναι αυτός, δεν πειράζει, είδαμε το γαλλικό “χτυποκάρδια στο γραφείο” που μας άρεσε πολύ, είδαμε το Great Gatsby το οποίο είχε τέλεια φωτογραφία και σκηνοθεσία αλλά ως έργο δεν μας είπε τίποτα. Και είδαμε και τα παιδικά “Τούρμπο” και “Epic” που επίσης μας άρεσαν. Το καλύτερο βέβαια ήταν πως ο κινηματογράφος ήταν φίσκα γεμάτος πιτσιρίκια στα δυο αυτά έργα, που πραγματικά ζούσαν το έργο, οπότε άκουγες διάφορα επιφωνήματα, ζητωκραυγές, χειροκροτήματα και φυσικά πολλά πολλά γέλια! Υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να ακούς πιτσιρικάκια να γελάνε;
Κάπως έτσι πέρασαν οι διακοπές μας και ξεκουραστήκαμε και γεμίσαμε μπαταρίες. Και το καλοκαίρι συνεχίζεται αφού η θάλασσα είναι δίπλα μας και οι φίλοι συνεχίζουν να έρχονται!