Το Πάσχα η Ιωάννα είχε σκάσει να πάρει πάπιες και πράγματι πήραμε 2 παπάκια. Η συμφωνία ήταν πως θα τα φροντίζει αυτή, θα έχει όλη την ευθύνη δικιά της.
Τι έχει γίνει όμως από το Πάσχα μέχρι τώρα και πώς είναι να έχεις 2 πάπιες στον κήπο σου;
Παρατήρηση πρώτη: οι πάπιες μεγαλώνουν πάρα πολύ γρήγορα. Σχεδόν τις βλέπαμε να μεγαλώνουν μπροστά στα μάτια μας! Μέσα σε 2-3 μήνες έγιναν θεόρατες!
Εδώ όταν τις πρωτοπήραμε, μικρούλες και κιτρινούλες
Εδώ στις αρχές Σεπτέμβρη. Τώρα είναι ακόμα μεγαλύτερες…
Παρατήρηση δεύτερη: δεν ξέρω αν είναι εφικτό να ξέρεις το φύλο της πάπιας όταν αυτή είναι μικρούλα. Όταν όμως μεγαλώσει μάθαμε πως μπορείς να δεις αν είναι αρσενική ή θηλυκή, πρώτον από το πάπισμά της (αν είναι δυνατό και καθαρό είναι θηλυκή) και δεύτερον από ένα φτεράκι στην ουρά. Αν έχει ένα γυριστό φτεράκι στην ουρά, τότε είναι αρσενική. Και προφανώς εμείς έχουμε δυο αρσενικές πάπιες, αφού βγάζουν τον ίδιο ήχο και οι δυο και έχουν και το φτεράκι στην ουρά (τσάμπα το παίξιμο κλαρίνου δηλαδή από τον Γιώργο!).
Παρατήρηση τρίτη: οι πάπιες τρώνε τα πάντα. Πλέον πάνε πολύ λιγότερα πράγματα στον κομποστοποιητή μας, αφού τα τρώνε οι πάπιες. Συν ότι φέτος έχουμε αισθητά λιγότερες βρωμούσες μέσα στο σπίτι (κάτι μαύρα σκουλήκια που βρωμάνε αν τα πατήσεις και βγαίνουν κυρίως όταν βρέχει), πράγμα που αποδίδουμε στις παμφάγες πάπιες.
Παρατήρηση τέταρτη: οι πάπιες είναι από τα πιο βρώμικα ζώα! Εκτός του ότι τους αρέσει να λασπώνονται σε κάθε ευκαιρία, βρωμίζουν το νερό της Κίκας (και όποιο νερό βρουν) και κάνουν άπειρες κουτσουλιές, παντού, οι οποίες είναι δύσκολο να καθαριστούν.
Παρατήρηση πέμπτη: οι πάπιες έχουν πολύ πλάκα. Πάνε παντού μαζί και περπατάνε με το ίδιο κούνημα και έχει πολύ γέλιο να τις βλέπεις
Η Ιωάννα προσπαθεί να ζυγίσει την πάπια!
Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:
Τους φτιάξαμε ένα “παπιέτσι”. Του βάλαμε και οροφή από φοινικόφυλλα και καλάμια και τα παπιά απέκτησαν ένα ωραίο σπιτάκι. Κυκλοφορούσαν ελεύθερα στον κήπο και η Κίκα δεν τις πείραξε ποτέ. Τρώγανε φυλλαράκια, σκουληκάκια και ό,τι βρίσκανε και βέβαια ό,τι τροφή τους έβαζε η Ιωάννα (το βράδυ μέσα στο παπιέτσι, γιατί αλλιώς το έτρωγε η Κίκα. Ναι, και τις φλούδες…)
Η Ιωάννα στην αρχή ήταν πολύ συνεπής. Τις άνοιγε το πρωί, τις έκλεινε το βράδυ, τις τάιζε.
Μετά ήρθε το καλοκαίρι και έπρεπε να φύγουμε για διακοπές. Τις πάπιες ανέλαβε να φιλοξενήσει ο πεθερός μου, μαζί με τις κότες του. Το μετάνιωσε πικρά! Οι πάπιες δημιουργούσαν φασαρίες και βρώμιζαν το νερό των κοτών όλη την ώρα και έτσι η δουλειά στο κοτέτσι πολλαπλασιάστηκε. Ο πεθερός χάρηκε πάρα πολύ όταν γυρίσαμε και τις ξεφορτώθηκε…
Μετά ξεκίνησε και το σχολείο και η Ιωάννα έπαψε να είναι τόσο συνεπής. Επίσης οι πάπιες ήταν πια τεράστιες και αντιστοίχως μεγάλωσαν και οι κουτσουλιές τους. Βρεθήκαμε λοιπόν να έχουμε μια αυλή χιλιοκουτσουλημένη. Φυσικά στο χώμα δεν μας ενοχλεί, αλλά κουτσουλάνε και το τσιμέντο μπροστά στις σκάλες μας. Αν μείνουν οι κουτσουλιές έστω και λίγο χωρίς να τις καθαρίσεις, στεγνώνουν και αφήνουν λεκέδες. Μπορείτε ίσως να φανταστείτε σε τι κατάσταση είναι το τσιμέντο μας… Ο Κωνσταντίνος έβγαινε 2 φορές τη μέρα να ρίχνει νερά. Μετά από φωνές και συζητήσεις, το ανέλαβε η Ιωάννα, η οποία όμως και πάλι δεν ήταν ιδιαίτερα συνεπής.
Το πράγμα γινόταν κάθε μέρα χειρότερο. Είχαμε κάνει συζητήσεις με την Ιωάννα, της είχαμε πει πως πρέπει να τις φροντίζει αλλιώς οι πάπιες θα φύγουν. Η Ιωάννα αποφάσισε πως θα βάλει τα δυνατά της να είναι εντάξει με τις υποχρεώσεις της.
Πράγματι προσπάθησε, αλλά και πάλι όχι… φανατικά… Όταν το πράγμα έφτασε στο απροχώρητο έγινε το εξής ξεκαθάρισμα: Ιωάννα, ήσουν και είσαι υπεύθυνη για τις πάπιες. Πριν τις πάρουμε είπες πως θα τις αναλάβεις, πως θα κάνεις όλες τις δουλειές εσύ. Έχεις δυο ζωές υπ’ ευθύνη σου. Πρέπει να τις ταΐζεις, να τους βάζεις νερό, να τις καθαρίζεις, να τις ανοίγεις και να τις κλείνεις στο παπιέτσι κάθε μέρα. Και να καθαρίζεις τις κουτσουλιές τους. Αν δεν το κάνεις, θα τις πάρεις και θα τις πας στο χασάπη… Συμφωνούμε;
Συμφώνησε. Και προσπάθησε ακόμα περισσότερο. Στην αρχή το να πάνε οι πάπιες στον χασάπη ήταν κάτι φριχτό στο μυαλό της (και του Γιώργου και το δικό μου για νω πω την αλήθεια. Είμαι παιδί της πόλης, δεν έχω συνηθίσει να τρώω τα ζώα με τα οποία παίζω…). Σιγά σιγά, και με τη δουλειά που απαιτούν οι πάπιες να μεγαλώνει, η σκέψη καταστάλαξε και υπερίσχυσε η λογική. Τις ταΐζουμε, τις μεγαλώνουμε, έχουμε ξοδέψει χρόνο και χρήμα για αυτές, γιατί να τις φάει κάποιος άλλος στο τέλος;
Όχι οι πάπιες δεν έχουν πάει ακόμα στο χασάπη. Είναι ακόμα στην αυλή μας. Βέβαια φρικάραμε όλοι όταν οι πάπιες έμαθαν να ανεβαίνουν τα σκαλιά και τις είδαμε να μας κοιτάνε από την τζαμαρία της κουζίνας! Γιατί φυσικά είχαν κατακουτσουλήσει όλο το μπαλκόνι μας… Έτσι τώρα το παπιέτσι βρίσκεται μέσα σε φραγμένο χώρο στην αυλή. Δεν σουλατσάρουν παντού πλέον, δεν έρχονται να κάνουν κουάκ κουάκ έξω από το παράθυρο του γραφείου μας… Όμως επίσης δεν κουτσουλάνε τον τόπο…
Δεν έχω ιδέα πόσο ακόμα θα τις κρατήσουμε πριν γίνουν… πάπιες Πεκίνου… Η αλήθεια είναι πως τις έχω συνηθίσει, γελάω μαζί τους, είναι πολύ ωραίο πράγμα να βγαίνεις στην αυλή σου και να βλέπεις δυο πάπιες, το σκύλο, τρεις χελώνες, γάτες, πουλάκια… Όμως για να μείνουν θα πρέπει να γίνουν σοβαρά έξοδα και δεν ξέρω αν αξίζει. Δεν ξέρω και πώς θα αντιμετωπίσω το γεγονός πως θα πάνε στο χασάπη. Όμως κι εγώ, όπως και τα παιδιά, θα πρέπει να το πάρω απόφαση και να δεχτώ πως αυτός είναι ο κύκλος της ζωής.
Μέχρι τότε… κουάκ κουάκ!!!
Κοίτα, αν είναι την τρώω εγώ αυτήν την πεκινουά πάπια μετά από το φλερτάρισμά της με το τσεκούρι/μαχαίρι/μπαλτά, (το τέρας της οικογένειας, χοχοχο). Πάντως οι κουτσουλιές στα μπαλκόνια και τα τσιμέντα είναι πολύ σπαστικό πράγμα.
Τί πλάκα που έχετε! Εμείς εδώ δεν έχουμε κάνενα ζώο και πολύ το μελετάμε τελευταία, αλλά δυστυχώς νοικιάζουμε και δεν νομίζω να μας αφήσει η ιδιοκτήτρια. Πάντως έχουμε πολλές αλεπούδες στους δρόμους! Βγαίνουν τη νύχτα και περπατάνε αμέριμνες στους δρόμους του Λονδίνου. Δεν φοβούνται δε καθόλου τα αυτοκίνητα και τον κόσμο. Πολύ σουρεάλ η κατάσταση!
Δύσκολο το κατοικίδιο και ειδικά όταν είναι μέσα στο σπίτι… Είχαμε γάτες παλιά και ξέρω… Εμείς τώρα τα έχουμε όλα στην αυλή (και πάλι όπως είδες πρόβλημα είναι…). Και βέβαια εκτός από το καθάρισμα, μεγάλο πρόβλημα είναι όταν φεύγεις το καλοκαίρι διακοπές. Πάντα πρέπει να φροντίζουμε τι θα γίνουν τα ζώα μας, ακόμα και 2 μέρες να θέλουμε να φύγουμε. Είναι μεγάλη απόφαση
(αλεπούδες στους δρόμους του Λονδίνου;; απίστευτο! )
Ναι, κι εμένα το θέμα με την απουσία μας με προβληματίζει. Η πεθερά μου τα πάει σε cattery αλλά είναι πολλά τα έξοδα… Να πω την αλήθεια θα ήθελα μια γάτα για μένα, όχι τόσο για τον μικρό, γιατί δουλεύω από το σπίτι, για συντροφιά. Μάλλον θα περιμένω ακόμα αρκετά…
Κι εγώ έχω μεγάλη αγάπη στις γάτες. Σε καταλαβαίνω απόλυτα, μια γατούλα είναι πολυ ωραία συντροφιά. Αλλά δεν μπορείς να την πάρεις μαζί σου σε διακοπές (όπως πχ με μικρόσωμα σκυλάκια -παρ’ολ’αυτά εγώ θα προτιμούσα και πάλι τη γάτα). Εκτός και αν έχεις κανέναν να σου κάνει… catsitting!
Cattery? Για δες τι μαθαίνει κανείς 🙂
Στέλλα, τί μου θύμησες!!! Είχα κι εγώ μικρή παπάκι! Στην αρχή μέσα στο σπίτι, μετά με τις κότες στο κτήμα. Κάθε πρωι πήγαινα να το δω. Ελα όμως που το παπακι έτρωγε τα αυγά από τις κότες. Έτσι οι γονείς μου μου είπαν οτι το παπάκι αρρώστησε….
Την ίδια εβδομάδα, σε τσακωμό με τον αδερφό μου (μικρούλια βλέπεις, έπεφτε μαλλιοτράβηγμα) μου είπε τί είχε γίνει πραγματικά το παπακι. 😀 Είναι ο κύκλος τους, τί να κάνουμε. Δύσκολο να το συνηθίσεις πάντως!!
Είναι πολύ ωραία να έχεις πάπιες και να τις φροντίζεις! Είναι σαν άνθρωποι! Αν είναι κανείς να τις φάει, καλύτερα να μην τις μεγαλώνει! Μπορεί να φάει πάπια σε εστιατόριο που δε θα είναι δική του.
Οι πάπιες πετάνε;
Και βέβαια πετάνε οι πάπιες. Αν δε θέλεις να μπορούν να πετάξουν (ψηλά και μακριά δηλαδή), πρέπει να τους ψαλιδίσεις λίγο τα φτερά.
Ελπίζω μετά την παρέλευση σχεδόν 2 ετών από την παρούσα δημοσίευση τα παπάκια σας να μην έχουν καταλήξει στα στομάχια σας. Πριν πάρουμε ένα οποιοδήποτε κατοικίδιο ενημερωνόμαστε για τα τυχόν προβλήματα που μπορεί να μας δημιουργήσει όταν μεγαλώσει, επομένως αν κρίνουμε ότι δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε δεν τα αγοράζουμε καν, πόσο μάλλον για να κάνουμε το χατήρι των παιδιών μας απειλώντας τα μάλιστα ότι αν δεν είναι συνεπή στις υποχρεώσεις τους θα τα στείλουμε στον χασάπη! Ναι μεν είναι καλό να μαθαίνει ένα παιδί να αναλαμβάνει τις ευθύνες του αλλά αφενός έχετε αναλογιστεί την επίδραση της ανωτέρω απειλής σας (που ελπίζω να μην κάνατε πράξη) στην ευαίσθητη ψυχή του και εντεύθεν στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του σχετικά με τα ζώα (πχ όταν βαρεθούμε να ασχολούμαστε σκοτώνουμε το ζώο ) και αφετέρου έχετε εσείς η ίδια την ευασθησία να καταλάβετε ότι μιλάμε για ΨΥΧΕΣ? Θα μπορούσατε κάλλιστα να ”απειλήσετε” ότι τα παπάκια θα πάνε στην τάδε λιμνούλα, πάντα υπάρχει εναλλακτική του φόνου λύση. Λυπάμαι πολύ.
Γενικά είναι αδύνατον για κάποιον να βγάζει συμπεράσματα και να κρίνει τις διαπαιδαγωγικές μεθόδους των άλλων, μέσα από ένα και μόνο ποστ. Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά ούτε τόσο ασπρόμαυρα.
Στο σπίτι έχουμε ένα σκύλο και μια γάτα, καθώς και πολλές χελώνες, τα οποία είναι τα κατοικίδιά μας και μέσα από τη σχέση μας με αυτά τα παιδιά μαθαίνουν πώς να φέρονται στα κατοικίδια, τη φροντίδα που χρειάζονται, τις θυσίες που θα χρειαστεί να κάνεις επειδή ακριβώς τα έχεις υπό τη φροντίδα σου κλπ και σε καμία περίπτωση δεν παιρνουν το μήνυμα πως τα κατοικίδια ή τα φροντίζουμε ή τα σκοτώνουμε. Σοκαριζόμαστε κι εμείς όταν ακούμε για κόσμο που πετάει τα γατάκια και τα σκυλάκια στα σκουπίδια ή όταν τα παρατάει κάπου στην τύχη τους επειδή κατάλαβε πως δε τα βγάζει πέρα.
Οι πάπιες και οι κότες όμως, καθώς και τα κουνέλια, τα πρόβατα, οι αγελάδες, τα γουρούνια κλπ, ΔΕΝ είναι κατοικίδια. Τα μεγαλώνουμε και τα φροντίζουμε όλα, και στο τέλος θα πάνε στο χασάπη ή θα τα σφάξεις εσύ (ανάλογα την περίπτωση), όσο και αν αυτό ακούγεται σκληρό σε κάποιον που έχει μεγαλώσει στην πόλη και δεν έχει ζήσει τη διαδικασία αυτή από κοντά.
ΔΕΝ είμαστε χορτοφάγοι και τρώμε κανονικά κρέας. Το κρέας αυτό προέρχεται από τις ΨΥΧΕΣ που γράφεις κι εσύ, ζώα δηλαδή. Ή θα αποφασίσει κανείς πως δεν ξανατρώει κρέας (και είναι απόφαση που τη σέβομαι) ή θα είναι αληθινός με τον εαυτό του και θα ξέρει από πού προέρχεται το κρέας αυτό.
Δεν έχει σημασία εάν το ζώο το μεγαλώνεις εσύ ή όχι. Δεν αλλάζει τίποτα, είναι ένα ζώο όπως και αυτό που έχει και πουλάει ο κρεοπώλης. Η ευαίσθητη ψυχή των παιδιών δεν παθαίνει τίποτα, όταν έχουν μεγαλώσει γνωρίζοντας όλα αυτά. Η γιαγιά έχει κότες, τις μεγαλώνει, τις ταΐζει, παίρνει τα αυγά τους και κάποια στιγμή τις σφάζει και τρώμε κοτόσουπες. Δεν είναι βίαιο ή σκληρό αυτό, είναι η πραγματικότητα και για να λέμε και την αλήθεια είναι λιγότερο σκληρό από αυτό που περνάνε τα ζώα που καταλήγουν στα πιάτα των περισσότερων, τα οποία μεγαλώνουν υπό άθλειες συνθήκες.
Οι πάπιες έτσι κι αλλιώς θα κατέληγαν στο τέλος στο πιάτο μας. Ήταν δεδομένο. Εάν όμως δε τις φρόντιζε η Ιωάννα θα κατέληγαν εκεί πιο γρήγορα. Ή θα πήγαιναν στο κοτέτσι της γιαγιάς για να καταλήξουν και πάλι στο πιάτο μας, αλλά αργότερα.
Για να λύσω τις απορίες όλων λοιπόν να πω πως οι πάπιες βεβαίως και κατέληξαν στο πιάτο μας και μάλιστα η Ιωάννα δεν έπαθε κανένα ψυχικό τραύμα και έφαγε κανονικά. Ήταν ένα μάθημα για όλους, για την υπευθυνοτητα, για το ρόλο του κάθε ζώου, για τις δυσκολίες, αλλά και για τις συνταγές που μπορεί να κάνει κανείς!
Είμαι απόλυτα σίγουρη πως πολλοί που θα διαβάσουν το σχόλιο αυτό θα φρικάρουν και ίσως να είχα φρικάρει κι εγώ πριν καμιά 20αριά χρόνια, όταν έμενα ακόμα στην Αθήνα. Πλέον ξέρω πως αυτός είναι ο κύκλος της ζωής και χαίρομαι που το μαθαίνουν και τα παιδιά μου από μικρά.
Οι διαπαιδαγωγικές μέθοδοί σας σχολιάστηκαν (και ουδόλως ”κρίθηκαν”), όχι γενικώς, αλλά σε ότι αφορά το αντικείμενο του συγκεκριμένου post.
Έχουν παρέλθει οι εποχές που ο άνθρωπος ήταν α ν α γ κ α σ μ έ ν ο ς να εκτρέφει ζώα προκειμένου να καλύψει τις διατροφικές του ανάγκες καθώς, ευτυχώς, μπορούμε πλέον να τις καλύψουμε αγοράζοντας κρέας από κρεοπωλεία την ποιότητα των οποίων μπορούμε να ελέγξουμε, πόσο μάλλον εσείς που προέρχεσθε από αγροτική οικογένεια και γνωρίζετε ή από αγροτικές οικογένειες που, όπως καλλιεργούν φρούτα και λαχανικά, έτσι εκτρέφουν ζώα και πουλούν το κρέας τους για να ζ ή σ ο υ ν και οι οποίες, έχοντας, υποθέτω, χαμηλότερου επιπέδου μόρφωση από τη δική σας, δεν αφήνουν τα παιδιά τους να δένονται με τα ζώα που προορίζουν για σφαγή και πιστέψτε με, γνωρίζω προσωπικά πολλά τέτοια παραδείγματα. Αυτό βέβαια, δεν είναι θέμα μόρφωσης όπως η ζωή με έχει διδάξει αλλά ψυχικής και πνευματικής καλλιέργειας, ανθρωπιάς, ευαισθησίας και με το τι είδους ανθρώπους θέλουμε να διαμορφώσουμε.
Προφανώς προτιμάτε να διαμορφώσετε ανθρώπους που τη μία μέρα θα παίζουν και θα χαιδεύουν τα κατοικίδια τους και την άλλη θα τα σφάζουν εν ψυχρώ προκειμένου να τραφούν ενώ κάλλιστα θα μπορούσαν να αγοράσουν το χ, ψ κρέας από τις ανωτέρω ενδεικτικά αναφερόμενες επιλογές.
Δε νομίζω ότι θα άλλαζε κάτι στην, κατ’ εσάς ορθή διαπαιδαγώγηση των παιδιών σας, αν δεν τρώγατε τις συγκεκριμένες πάπιες (τις οποίες μεγαλώσατε ως κατοικίδια) τη στιγμή που έχουν μάθει να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους με το σκύλο κλπ που έχετε στο σπίτι , πολλώ δε μάλλον με τα ζώα που εκτρέφουν ο παππούς και η γιαγιά στο χωριό, οπότε και γνωρίζουν από μικρά ότι το κατσικάκι, το μοσχαράκι κλπ θα καταλήξουν στο πιάτο.
Σε κάθε περίπτωση, δημοκρατία έχουμε και ο καθένας μπορεί, στα πλαίσια του νόμου πάντα, να πράττει ότι θεωρεί ορθό χωρίς αυτό να σημαίνει για εμένα προσωπικά ότι δε με λυπεί ο αναχρονιστικός τρόπος σκέψης, δράσης σας, τα αντίστοιχα που θα έχουν τα παιδιά σας με εσάς ως παράδειγμα για το συγκεκριμένο πάντα post καθώς και η σκληρότητα και η παντελής έλλειψη ευαισθησίας σας όσον αφορά τα κατοικίδιά σας.
Ελπίζω ο σκύλος σας να μην καταλήξει γιουβέτσι και οι χελώνες σας χελωνόσουπα προς διαπαιδαγώγηση, πάντοτε, των παιδιών σας.
Εσείς κα Faye, που προφανώς θεωρείτε ότι έχετε προοδευτικές ιδέες, δεν ξεκινάτε ένα μπλογκ να τα γράφετε εκεί αφού έχετε όρεξη για διάλογο και ανάλυση να διαφωτίσετε και εμάς τους βαρβάρους?
ΥΓ. Χελωνόσουπα ε? ενδιαφέρον… πάντως τα σκυλιά στην Κίνα τα τρώνε και προσωπικά δεν θα είχα πρόβλημα να δοκιμάσω. Τώρα, αναρωτιέμαι αν θα είχε διαφορά στη γεύση ανάλογα τη ράτσα… τί λέτε?
Δεν είναι θέμα προοδευτικών ιδεών, είναι θέμα συναισθηματικής νοημοσύνης κα gaitanaki (eliza) αλλά μέχρι εκεί που μπορεί ο καθένας φτάνει ανάλογα με τις δυνατότητές του.
Αν θεωρείτε τον εαυτό σας βάρβαρο, θα συμφωνήσω αν και δεν χαρακτήρισα έτσι ούτε τη blogger, ούτε εσάς.
Επίσης, προς γνώση σας, ένα blog, είναι δημόσιο και άπαξ και δίνει το δικαίωμα στους αναγνώστες του την ανάρτηση σχολίων, ο διάλογος είναι πάντα εποικοδομητικός και η ανταλλαγή διαφορετικών απόψεων τροφή για σκέψη και γνώση για όλες τις πλευρές. Προφανώς για εσάς. ως βάρβαρη, όπως χαρακτηρίσατε τον εαυτό σας, αυτά είναι ψιλά γράμματα. Δεν είδα πουθενά βέβαια να σχολιάζετε αρνητικά τις προηγούμενες αναρτήσεις και αυτό προφανώς επειδή οι απόψεις μου σας ενόχλησαν και πιστέψτε με ούτε χρόνο έχω, ούτε όρεξη και ούτε θέληση να συνομιλώ με άτομα της δικής σας νοημοσύνης και νοοτροπίας, το χαμηλό επίπεδο των οποίων ”φωνάζει”από μακριά ο τρόπος που σχολιάσατε.
Καλοφάγωτα αυτά που λέτε, αν τα δοκιμάσετε, και για να μη μιλήσω στη μόνη γλώσσα που προφανώς είστε σε θέση να καταλάβετε εύχομαι να σας κάτσουν στο λαιμό αγαπητή.
Λοιπον….διαβασα την ιστορια, ειναι μια οικογενειακη ιστορια, γεματη συναισθηματα,και το βασικο….διδαγματα κ.τ.λ. δεν θα απαντησω γραφοντας μια δικη μου ιστορια, απλα θελω να σας πω, και να σας τονισω, οτι παρ΄ολες τις ταινιες, διαφημησεις κ.τ.λ. η παπια εχει το ποιο συχαμενο κρεας που εχω δοκιμασει ποτε, ειλικρινα καλυτερα να τις χαρισετε σε μια φτωχη οικογενεια που τονιζω της αρεσει η παπια…παρα να τις φατε…σας το λεω παιδια, δεν εχω φαει ποιο αιδιαστικο κρεας στην ζωη μου,,,,εχει την γευση ανθρωπινων περιτωματων. πραγματικα πιστευω οτι μερικοι προσπαθουν να την φανε, και καταληγουν να χορταινουν με τα ορεκτικα, και τρωγοντας μια μικρη πηρουνια απο αυτο το κρεας, και το κανουν για να λενε οτι φετος τα χριστουγεννα φαγαμε ΠΑΠΙΑ….και κλεινοντας θελω να τονισω περα απο την αστεια συντροφια που φερνουν καθως μεγαλωσουν, ειναι εντελως αχρηστες στην ενηλικη φαση της ζωης τους….σε συγκριση με τις κοτες και τα γουρουνια, που παροτι ειναι σιχαμερα ζωα στην ζωντα ενηλικη τους ζωη προσφερουν ενα καλο και νοστιμοτατο πιατο με παρα πολλους συνδιασμους….
Είναι εντυπωσιακό το πως ξοδεύουν κάποιοι τον χρόνο τους για να κατηγορήσουν αυτό που είναι στην φύση των ανθρώπων. Μάλλον πιστεύουν ότι είναι υπεράνω σε θέματα διαπαιδαγώγησης και ψυχισμού, είτε καλύτεροι γευσιγνώστες.
Ένα υπέροχο και ενημερωτικό άρθρο που φαίνεται ενόχλησε τους ορνιθοπαραγωγούς (ή γενικότερα τους εμπόρους κρεάτων), που τρολάρουν για να προστατεύσουν τα συμφέροντα τους.
Μα καλά, δυό χρόνια μετά να επιμένουν με αρνητικά σχόλια;
Σίγουρα troll…
Σπάνια σχολιάζω αναρτήσεις αλλά σε αυτή υπήρχε μια αδικία που έπρεπε να αποκατασταθεί.
Μπράβο στην Στέλλα για το ωραίο άρθρο.
Χαχαχα Βαγγέλη, αποφάσισε τελικά αν θεωρώ ότι είμαι “υπεράνω σε θέματα διαπαιδαγώγησης και ψυχισμού”, καλύτερη γευσιγνώστρια η troll ορνιθοπαραγωγός- έμπορος κρεάτων (ούτε ο Λιακόπουλος τέτοια συνομωσιολογία!)!
Για το πρώτο θα σου απαντήσω ότι από τη στιγμή που δεν τρώω ό,τι έχω μεγαλώσει και αγαπήσει ναι, σαφώς και είμαι ανώτερη και στην ψυχή. Τώρα, αν δεν καταλαβαίνεις (ακόμα) το γιατί, λογικό, αλλιώς δε θα έβρισκες το άρθρο ”ωραίο” και την (υπο) γραφουσα αδικημένη.Δεν πειράζει, δεν είμαστε όλοι το ίδιο.
Καλύτερη γευσιγνώστρια μετά βεβαιότητας δεν είμαι καθώς, όπως προείπα, δεν τρώω ότι έχω μεγαλώσει, αγαπήσει, χαιδέψει..Επομένως, έχετε (η γράφουσα και εσείς προφανώς) περισσότερες γευστικές εμπειρίες.
Όσο για το αν είμαι ορνιθοπαραγωγός/έμπορος κρεάτων (!!!!) σε διαβεβαιώ ότι είναι από τα ελάχιστα επαγγέλματα (ιδίως το δεύτερο) που δε θα μπορούσα ποτέ να ασκήσω.Μάλλον ούτε εδώ καταλαβαίνεις το γιατί αλλά και πάλι, δεν πειράζει,δεν είμαστε όλοι ίδιοι.
Τέλος το σχόλιο αναρτήθηκε 2 χρόνια μετά γιατί πολύ απλά… τότε ανακάλυψα το άρθρο! (χμμμμ μήπως είναι πιο πιθανή η συνωμοσία των απανταχού ορνιθοπαραγωγών – εμπόρων κρεάτων εναντίον της (υπο)γράφουσας)???
Να σαι καλά, με έκανες και γέλασα.!Αυτοί αγαπητή blogger είναι οι ομοϊδεάτες σου, ανακουφιστικό!
Συμπληρώνω δε, ότι καθόλου δεν είναι στη φύση των πνευματικά και συναισθηματικά ισορροπημένων ανθρώπων να τρώνε ό,τι έχουν μεγαλώσει σαν κατοικίδιο. ό,τι έχουν αγαπήσει, όπως έγραψα και πιο πανω. Δεν τίθεται θέμα αν τρώει κανείς κρέας ή όχι, ο καθένας έχει την άποψή του σε αυτό και δεν είναι κατακριτέα. Το να τρως όμως ένα πλάσμα το οποίο έχεις μεγαλώσει με αγάπη σαν κατοικίδιο, είναι ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι. Κανένα ζώο δεν θα το έκανε ποτέ αυτό. Μόνο άνθρωπος μπορεί να φτάσει σε τέτοια επίπεδα εσωτερικής ασχήμιας. Και πάλι, αν δεν καταλαβαίνεις (που σίγουρα δεν καταλαβαίνεις) δεν πειράζει, λογικό (άλλωστε μπορεί να είμαι ορνιθοπαραγωγός/έμπορος κρεάτων που συνομοτώ εναντίον σας!!!).
Ρε παιδια ειλικρινα τωρα… Φαγατε τις παπιες που οι ιδιοι μεγαλωσατε; Υποτιθεται οτι μεχρι και οι κτηνοτροφοι που ζουν αποκλειστικα και μονο απο το κρεας των ζωων τους, δεν δενονται μαζι τους για να μην τα λυπηθουν πριν τα σφαξουν. Εσεις δε τα λυπηθηκατε; Να παραγγελνατε 2 παπιες να σας τις στελναμε με courier. Δηλαδη, αν ειναι δυνατον! Ολοι τρωμε κρεας αλλα τρωγοντας κρεας το οποιο ανεθρεψες απο μωρο χωρις να εχεις εξ αρχης σκοπο να το τσακισεις, ξερω γω… Κανιβαλισμος μου κανει!!
Θα συμφωνήσω με την (Faye-Φαιη) και την Marietta!!!
Και απορώ πως γίνεται να απορούν κάποιοι ότι αυτό που λένε είναι κάτι παράλογο….λάθος μηνύματα περνάτε…
Έχω 2 πάπιες η μια είναι άσπρη και η άλλη αγριοπαπια καφέ δεν είναι τόσο μεγάλη ευθύνη εκτός και αν δεν ασχολείστε καθόλου ,έχω να πω πως είναι κρίμα οι ψυχούλες όποιος δεν είναι έτοιμος να παίρνει ζωάκια ας μην παίρνει και τα τυραννά και αν έχει και δεν τα θέλει να τα δώσει σε μια οικογένεια που τα θέλει και μπορεί να ανταποκριθεί στις ευθύνες τους