Το Σάββατο ήταν ολοήμερη η εκδήλωση! Πήγαμε από τις 9.30 το πρωί και φύγαμε μετά τις 11 το βράδυ. Μια πολύ γεμάτη μέρα, με σαφώς καλύτερες ομιλίες από την προηγούμενη, γεμάτη τροφή για σκέψη.
Η μέρα ξεκίνησε με τον Σπύρο Παν να μας παίζει Hang. Είχαμε δει να παίζουν Hang και στο TEDx Καλαμάτας και πριν από αυτό είχαμε πετύχει έναν τύπο στην Ερμού. Είναι πραγματικά πολύ όμορφος ο ήχος του. Η πρώτη ομιλία ήταν από τη Μαρία Καρρά. Αντίστοιχη ιστορία με αυτή της Υπατίας Δούση, μετά από ένα ταξίδι στο Dubai μυήθηκε στον κόσμο του εθελοντισμού, πρωτοστατώντας σε διάφορες ΜΚΟ μέχρι που φέτος ίδρυσε τη δική της, την ΜΚΟ Emfasis. Μια ακόμα γυναίκα μίλησε υπέρ του εθελοντισμού μετά, η Özlem Denizmen, παρουσιάζοντας το Para Durumu, μια πλατφόρμα πολυμέσων που απευθύνεται στο κοινό με σκοπό να αυξήσει τις γνώσεις των οικονομικών στην Τουρκία. Είχε πολύ χιούμορ και ζήτησε να “Give women credit”, καθώς σύμφωνα με στοιχεία, οι γυναίκες είναι απολύτως ικανές (κάποιες φορές και πιο ικανές από τους άντρες) να διαχειρίζονται τα οικονομικά του σπιτιού. Στη συνέχεια ο Paul Papadimitriou είχε μια συζήτηση με τον Samer Karam, o οποίος δημιούργησε, συμβούλεψε και “επιτάχυνε” πάνω από δέκα startups αξίας ενός εκατομμυρίου. Αντί να φύγεις από τη χώρα σου στην οποία δεν βρίσκεις δουλειά, δημιούργησε τη δουλειά σου εκεί και μείνε… Επόμενος ομιλητής ο φοβερός Luka Turin, βιοφυσικός ή όπως γράφει έξω από την πόρτα του κβαντοβιολόγος! Μέσα από την ομιλία του που πραγματικά μου άρεσε πολύ, μας μίλησε για την ανάγκη να έχουμε… ξερόλες! Ανθρώπους που να σπουδάζουν δυο δηλαδή πράγματα, φυσικοί και βιολόγοι πχ, ώστε να μπορούν να κατανοήσουν και να επεξεργαστούν τα διάφορα δεδομένα καλύτερα. Να δημιουργήσουμε Doctor Universalis! Τέλος μας μίλησε η Olivia Bee (που ήταν να μιλήσει χτες κανονικά), μια εξαιρετικά νεαρή φωτογράφος που θα προτιμούσε να αγνοούσε ο κόσμος την ηλικία της. Talent is drive, it is not genetic μας είπε. Και για να τελειώσει το session ακούσαμε μερικά πράγματα για το Human Grid, μια πρωτοβουλία του TEDx Athens για τη συστηματική καταγραφή και προβολή των εθελοντικών οργανώσεων στην Ελλάδα.
To δεύτερο session ξεκίνησε με την Κατερίνα Πολέμη και το συγκρότημά της, μια αρτίστα γεμάτη ενέργεια. Και κάπου εδώ νομίζω τελείωσαν τα καλά πράγματα που έχω να πω για το δεύτερο session. Εμφανίστηκε ο Does ένας ποδοσφαιριστής που μετά απο τραυματισμό του το γύρισε στην άλλη του αγάπη, το graffiti. Focus on what you want most. Ok… Μετά ανέβηκε ο Δημήτρης Λειβαδάς, που εργάζεται στο βραβευμένο εστιατόριο “The Fat Duck” του Heston Blumenthal. Πραγματικά πιστεύω πως είχε ενδιαφέροντα πράγματα να πει, κυρίως για το πώς λειτουργεί το εστιατόριο αυτό, αλλά τα είπε τόσο πεταχτά, τόσο ανούσια, χωρίς ειρμό.. Δεν πέρναγε η ώρα… Κάπως λιγότερο βαρετή (αλλά όχι πολύ) ήταν η ομιλία της Iwona Blazwick που θέλησε να μας πει για την χρησιμότητα της δημόσιας τέχνης. Ο Florian Schmitt (που δεν είναι τόσο ωραίος όσο φαίνεται στη φωτογραφία του προγράμματος) μίλησε για το Hi-ReS! που πειραματίζεται με τη διαδραστική τεχνολογία. Δε μου είπε τίποτα, εκτός του “It’s not what you look at, it’s what you see”. H τελευταία ομιλήτρια, η Amelia Showalter, κάπως έσωσε το πράγμα, κυρίως με το μπρίο της βέβαια, λέγοντάς μας για το πόσο σημαντικό είναι να κάνεις Α-Β testings στα πάντα.
Το τρίτο session ήταν σαφώς καλύτερο και μας αποζημίωσε για το προηγούμενο. Ξεκίνησε με το performance του Lee Burton ή κατά κόσμον Λευτέρη Καλαμπάκα. Και μετά ήρθε η πολυαναμενόμενη ομιλία του Ευγένιου Τριβιζά, που είμαι σίγουρη πως δε χρειάζεται συστάσεις. Είχε θερμό χειροκρότημα τη στιγμή που μπήκε και ένα ακόμα πιο θερμό, όρθιο χειροκρότημα όταν τελείωσε. Μίλησε για τη σημασία της φαντασίας στην εκπαίδευση και γενικότερα. “Οι πρωτοπόροι επιστρετεύουν περισσότερο τη φαντασία τους παρά τις γνώσεις τους”, “Μάθαμε τα παιδιά να υπηρετούν την πραγματικότητα αντί να τη δημιουργούν”. Όταν βγουν οι ομιλίες στο σάιτ του TEDx καλό θα ήταν να τη δείτε. Μετά είδαμε τον Δημήτρη Κατσαχνιά που μίλησε για το πώς μπορούμε να έχουμε ηθική στη διαφήμιση και πως μόνο τότε οι διαφημίσεις θα μιλάνε σε όλες τις κουλτούρες. Συνέχισε ο Αλέξανδρος Αβρανός, σκηνοθέτης του “miss Violence” που κέρδισε τον Αργυρό Λέοντα για καλύτερη σκηνοθεσία στο Φεστιβάλ Βενετίας, μιλώντας μας λίγο για την ταινία. Η επόμενη εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ομιλία ήταν από τον Ricky Nierva, σχεδιαστή των βασικών χαρακτήρων στην ταινία “Monster’s Inc” της Pixar. Είναι γνωστή η αγάπη μου για τις ταινίες της Pixar, οπότε είμαι και προκατειλημμένη! “Don’t be intimidated by a blank sheet” μας είπε. Κάντε έστω και μια μουτζούρα και η έμπνευση θα έρθει και η μουτζούρα θα μεταμορφωθεί. Αρκεί να μη το βάλεις κάτω. Μας ζωγράφισε χαρακτήρες από το Up (“Ψηλά στον ουρανό”) και μας έδωσε να καταλάβουμε πόσο μα πόσο μεγάλη σημασία δίνουν στη λεπτομέρεια όταν σχεδιάζουν τις ταινίες. Δεν είναι τυχαίο που είναι όλες τέλειες!
Δείτε πώς μεταμόρφωσε ένα τετράγωνο και έναν κύκλο
Μετά από αυτό πήγα και του ζήτησα αυτόγραφο. Ήθελα να ζητήσω και από τον κ. Τριβιζά αλλά δεν τον βρήκα πουθενά. Θα κάνω update με το αυτόγραφο αργότερα… Κάπου εδώ θα σταματήσω αυτό το ποστ, θα το χωρίσω στα δυο, γιατί γίνεται τεράστιο και δεν το κουμαντάρω! Η συνέχεια σε λίγο….