Πάντα και παντού λέω για το πόσο μου αρέσει η Καλαμάτα. Πόσο χαίρομαι που μένω εδώ.
Όσο δύσκολα και αν έχουν γίνει τα πράγματα, όσο και αν έχει καταρρεύσει το εκπαιδευτικό και υγειονομικό σύστημα (για να μην πω τα υπόλοιπα…), είμαι τόσο πολύ ευχαριστημένη με το σπίτι μου και το χώρο στον οποίο ζω, που θα δυσκολευόμουν πολύ να τον αλλάξω.
Ζω σε μια πόλη, όχι ιδιαίτερα μεγάλη, ούτε όμως και μικρή, που δεν της λείπει τίποτα. Πολιτιστικά δρώμενα έχουμε, TEDx, open coffee, θέατρα, καρναβάλια, συναυλίες. Θέλεις κόσμο; πας στο κέντρο (αν είναι καλοκαίρι πας στην παραλία). Θέλεις να κάνεις μπάνιο το καλοκαίρι; έχουμε θάλασσα. Θέλεις να παίξεις χιονοπόλεμο τον χειμώνα; έχουμε τον Ταΰγετο. Τρως καλαμαράκι στην παραλία και μετά πας για παραδοσιακό γιαούρτι με μέλι στο βουνό. Έχει ιστορικό κέντρο που είναι σα να περπατάς στην Πλάκα, έχει μαγαζιά, έχει ωραίες καφετέριες. Αλλά αυτό που μου αρέσει περισσότερο απ’ όλα είναι πως εδώ, δίπλα στο σπίτι μας, ενάμιση χιλιόμετρο μακριά από το κέντρο της πόλης, έχει κουνέλια και κατσίκια και άλογα. Περπατάς γύρω στη γειτονιά και μπορείς να κλείσεις τα μάτια και να ακούσεις το ρέμα να κυλάει και τα πουλάκια να κελαηδάνε και τίποτα άλλο. Και όλα αυτά αν μιλήσουμε για μέσα στην Καλαμάτα. Γιατί έχει απίστευτα μέρη να πας, σε απόσταση 15-45 λεπτών.
Μου αρέσει να κάνω βόλτες στην παραλία όταν ο καιρός είναι μουντός και βροχερός, ή ακόμα με αέρα που δημιουργεί κύματα τεράστια.
Μου αρέσει να κάνω βόλτα στη γειτονιά και να βλέπω κατσίκες και άλογα.
Και μου αρέσει να βλέπω την Ιωάννα να βγαίνει από το σπίτι μόλις τελειώσει τα μαθήματά της, για να παίξει με τις κατσίκες και τα κουνέλια της γειτόνισσας. Βλέπει το νεογέννητο κατσικάκι, περιμένει πως και τι να γεννήσει η άλλη κατσίκα και παίρνει μαζί με τους φίλους της τα κουνέλια και τα κάνουν βόλτα!
Τα πηγαίνουν σε έναν χωμάτινο λόφο όπου τους έχουν φτιάξει τρύπες και τα βάζουν μέσα.
Και ποιός νοιάζεται για το ότι γυρνάει σπίτι μες το χώμα; Ας είναι καλά τα πλυντήρια!
Καλησπέρα!
μου φαίνεται τόσο περίεργο και εξωτικό αυτό που περιγράφεις! Μάλλον θα κανονίσουμε να έρθουμε Καλαμάτα το καλοκαίρι στον ξάδερφό μου που μετακόμισε εκεί πριν μερικά χρόνια. Μάλιστα τον έχετε γνωρίσει μου είπε το προηγούμενο Πάσχα που τον είδα. Είναι εκείνος που του δώσατε το καθισματάκι του ποδηλάτου, ο Νίκος, που είναι καθηγητής στο πανεπιστήμιο.
Καλές χειμωνιάτικες βόλτες!
Απίστευτο! Αλήθεια ο Νίκος είναι ξάδερφός σου; Μα ΠΟΣΟ μικρός είναι ο κόσμος…
Εννοείται πως αν έρθετε από εδώ θα βρεθούμε! Για να μην πω πως αν για κάποιο λόγο ο Νίκος δε μπορεί να σας φιλοξενήσει, έχουμε μεγάλο σπίτι που όλοι οι καλοί χωράνε!!! Μπορεί να στο επιβεβαιώσει ο Θανάσης που έρχεται από την Αυστραλία κάθε χρόνο!
Πάντως πιστεύω πως θα σας αρέσει πολύ, κυρίως γιατί από εδώ μπορεί κανείς να κάνει πολλές όμορφες εκδρομές. Από τη μια η Μάνη με την Καρδαμύλη και τη Στουπα, από την άλλη το Πολυλίμνιο, η Φοινικούντα, η Πύλος.. Και ένα μήνα να κάνει διακοπές κανείς εδώ, όλα δε θα τα δει 🙂
Ναι, πρώτος ξάδερφος και πολυαγαπημένος και αυτός και η Μαρία και τα παιδιά έχουν ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μας! Μάλλον θα τους δούμε τώρα το Πάσχα. Δεν νομίζω να κάτσουμε πολύ γιατί θα φωνάζει η μάνα μου! χαχαχα Της λείπουμε κτλ. Αλλά κανένα 2ήμερο-3ήμερο θέλω να έρθουμε για να δεί και ο μικρός τα ξαδέρφια του. Ο μικρός του Νίκου είναι ίσα με τον Αλέξανδρο. Θα κανονίσουμε! 🙂
Στέλλα καλησπέρα, είμαι η Άννα απο τις συνταγές της παρέας. πολύ όμορφα αυτά που περιγράφεις!!αλήθεια, δεν δυσκολεύτηκες καθόλου στην αρχή όταν πρωτοπήγες? γιατί εαν θυμάμαι καλά, Αθήνα μεγάλωσες και όσο ναναι είναι μια αλλαγή.
Καλησπέρα Άννα. Και είπα, αυτό το όνομα το ξέρω 🙂
Εγώ έχω γεννηθεί και μεγαλώσει στην Αθήνα. Εκεί έχω συγγενείς και φίλους. Όμως ποτέ δε μου άρεσε σαν πόλη. Ο Κωνσταντίνος είναι από εδώ και έχει εδώ οικογένεια. Όταν ήρθαμε, πριν 11 χρόνια, ήταν λίγο δύσκολα στην αρχή. Δεν είχαμε γνωστούς, οι γονείς του Κωνσταντίνου δούλευαν οπότε δεν μπορούσαν να βοηθήσουν και πολύ… Όμως μου άρεσε από την αρχή η πόλη, μου άρεσε το σπίτι που είχαμε νοικιάσει τότε και ήθελα να μείνω εδώ. Σιγά σιγά αποκτήσαμε και φίλους και γίναν τα πράγματα πιο εύκολα.
Κάθε αλλαγή είναι δύσκολη, αλλά αν είσαι με αυτούς που αγαπάς τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Πόσο μάλλον όταν πας σε ένα πιο όμορφο μέρος από αυτό που ήσουν!
χεχε, γι΄αυτό και προσδιόρισα ποια είμαι! Σε ρωτάω γιατί αν κ δεν ξέρω αν θα το καταφέρω τελικά, πάντως είναι μια σκέψη που περνάει συχνά πυκνά απο το μυαλό μου.
άσχετο αλλά αν και σε διαβάζω πολύ συχνά, πρώτη φορά έτυχε να γράψω. Γράφεις λιτά και όμορφα αλλά περισσότερο μ’αρέσετε επειδή είστε μια αγαπημένη οικογένεια και αυτό φαίνεται και είναι πολύ όμορφο! Να είστε καλά! :0)
Για εμένα, η Αθήνα δεν έχει απολύτως κανένα πλεονέκτημα μπροστά στην επαρχία. Ή αν έχει, είναι πολύ συγκεκριμένα και δεν ισχύουν για τους περισσότερους (πχ ο μπαμπάς μου ως επιχείρημα μου είχε πει “και αν θέλεις το παιδί σου να πάει στη Γερμανικη Σχολή, τι θα κάνεις; )
Είναι σίγουρα δύσκολο στην αρχή, αλλά είναι μόνο μια απόφαση.
Σε ευχαριστώ και για τα καλά σου λόγια 🙂