Κάθε μέρα ο Γιώργος πηγαινοέρχεται στο σχολείο του με το σχολικό. Μαζί του φυσικά είναι και άλλα παιδιά, όλων των ηλικιών.
Είναι ένα συγκεκριμένο παιδάκι μέσα στο σχολικό, μικρό, θα πηγαίνει ας πούμε Τρίτη δημοτικού, το οποίο είναι γεμάτο απορίες. Κάποια στιγμή είχε ρωτήσει κάτι, ο μόνος που του απάντησε ήταν ο Γιώργος και από τότε το παιδάκι συνεχίζει να ρωτάει καθημερινά, θέλοντας να λύσει όλες τις απορίες του. Οι απορίες αφορούν ένα σωρό διαφορετικά θέματα, όπως για παράδειγμα “πώς σε σκοτώνει μια σφαίρα, αφού είναι σκέτο μέταλλο (δεν κάνει πχ έκρηξη)” και ο Γιώργος προσπαθεί να του τις λύσει όλες.
Μέχρι εδώ όλα καλά. Το πρόβλημα αρχίζει όταν το παιδάκι αυτό κάνει ερωτήσεις θεολογικού ενδιαφέροντος. “Γιατί τώρα τελευταία τα ζώα τρώνε το ένα το άλλο, ενώ παλιότερα δεν το έκαναν;” “Τι εννοείς παλιότερα δεν το έκαναν;” “Ε, όταν ήταν στον κήπο της Εδέμ με τον Αδάμ και την Εύα, δεν έτρωγε το ένα ζώο το άλλο”. Από που να αρχίσεις; Από το ότι το παιδάκι πιστεύει πως η ιστορία με τον Αδάμ και την Εύα είναι κυριολεκτική; από το ότι πιστεύει πως δεν έχουν περάσει και τόσα χρόνια από τότε; (από το ότι πιστεύει στον Αδάμ και την Εύα, τελεία; ). Ο Γιώργος, με δεδομένες τις δικές του πεποιθήσεις, του είπε τι πιστεύει εκείνος, για τη θεωρία της εξέλιξης κλπ Το παιδάκι από τη μια δεν μπορεί να το πιστέψει και να το χωνέψει, πάει κόντρα σε ό,τι του μαθαίνουν οι γονείς του (φαντάζομαι) και από την άλλη τρώγεται και κάνει διαρκώς τέτοιου είδους ερωτήσεις, σχετικές με το θεό και τη θρησκεία.
Του Γιώργου του έχει κάνει μεγάλη εντύπωση αυτό, νομίζω πως έρχεται και λίγο σε δύσκολη θέση. Έρχεται συχνά τα μεσημέρια και μας λέει για το παιδί αυτό. Εγώ δεν μπορώ να του πω να ΜΗΝ του λέει τις απόψεις του, άλλωστε το παιδάκι τον ρωτάει, άρα θέλει να μάθει. Δεν είναι κακό να δει πως υπάρχουν και άλλες θεωρίες, πως υπάρχει κόσμος που πιστεύει σε άλλα πράγματα. Του είπα απλώς να σιγουρεύεται πως όταν του απαντάει, του καθιστά ξεκάθαρο πως αυτές είναι οι δικές του απόψεις.
Δυστυχώς δεν είναι όλοι έτσι όμως. Η συνοδός στο σχολικό τους, ενώ για όλες τις άλλες απορίες και συζητήσεις το πολύ πολύ να τους πει “μιλάτε πιο σιγά”, όταν ξεκινάνε συζήτηση περί θρησκείας, εξέλιξης κλπ λέει “εντάξει Γιώργο, δε χρειάζεται να μας πεις άλλα. Κράτα την άποψή σου για τον εαυτό σου” (!!!). “Μα κυρία, με ρώτησε”. Τι σημασία έχει αυτό; Προφανώς αν έχεις άποψη που διαφέρει από αυτή των υπολοίπων, πρέπει να την κρατάς για τον εαυτό σου.
Αυτό ακριβώς σκέφτηκα όταν μου έστειλε ο Κωνσταντίνος να διαβάσω αυτό το άρθρο. Το 28% των Ελλήνων ΔΕΝ πιστεύει στη θεωρία της εξέλιξης. Και η εκπαίδευσή μας δεν κάνει τίποτα για αυτό.
Φανταστικα! Μου φαινεται πολυ ενδιαφερον αυτο. Οχι η αντιδραση της συνοδου ή οι (επιτυχεις) προσπαθειες του θρησκευτικου κατεστημενου να προβαλει εκπαιδευτικα εμποδια.
Βρισκω πολυ ενδιαφερουσα την εκπαιδευση. Και αυτο που γινεται μεταξυ του Γιωργου και του αλλου παιδιου ειναι ο πυρηνας της. Καποιος προσπαθει να μαθει κατι σε καποιον αλλον κατι για το οποιο ο αλλος ενδιαφερεται/ρωτησε. Οταν προκειται για παιδια μπορεις ισως να παρακολουθησεις αυτους του μηχανισμους πιο ευκολα. Τα προβληματα του ‘δασκαλου’ πχ. πως μεταδιδεις κατι; πως καταλαβαινεις τον ‘μαθητη’ σου; πως χειριζεσαι αντιδρασεις; πως χειριζεσαι την δικη σου αγνοια; Απο την πλευρα του ‘μαθητη’: πως χειριζεσαι νεα πληροφορια; πως μπαινει στα ηδη υπαρχοντα που ξερεις; σε τι βαθος; πως χειριζεσαι αντιφασεις με αυτα που ηδη ξερεις ή πιστευεις;
Πολυ θα ηθελα να ημουνα απο μια γωνια και να τους εβλεπα/ακουγα στις συζητησεις τους!
Κι εγώ θα ήθελα πραγματικά να είμαι από μια μεριά να τους ακούω 🙂 Και μόνο να ακούς το Γιώργο να το περιγράφει έχει ενδιαφέρον, γιατί παίρνεις έτσι μια μυρωδιά από τη διαδικασία που περιγράφεις, κυρίως για το πώς χειρίζεται τις ερωτήσεις ο ένας και πώς χειρίζεται τις απαντήσεις ο άλλος.
Καταρχάς η κυρία που εκανε την παρατήρηση δεν είναι εκπαιδευτικός φαντάζομαι. Επίσης η θεωρία της εξέλιξης δεν είναι “άποψη”, είναι κοινά παραδεκτή επιστημονική θεωρία που αποδεικνύεται στην πράξη. Κάποιος πρέπει να βάλει κάποια στιγμή στη θέση τους όλους όσους παρεμβαίνουν στην Εκπαίδευση χωρίς να έχουν κάποιο ρόλο.
Λοιπόν, βλέπω τον Γιώργο να κουβαλάει για να δείξει στο παιδάκι, την μαγευτική Μαγεία της Πραγματικότητας! 😀
So, it begins!! 😀
(Νομίζω αν κάποιος κάνει σωστή εμπεριστατωμένη έρευνα για το αν πιστεύει ο κόσμος εδώ πως η γη είναι στρογγυλή, -θυμήσου τις ωραίες ιστορίες που σας διηγούμαι κατά καιρούς επί του θέματος- τη θεωρία της εξέλιξης και ένα σωρό άλλα θέματα για τα οποία υπάρχει σωρεία επιστημονικών αποδείξεων θα βγάλουμε αμέσως εισητήρια για άλλη χώρα.. Χτες μάλιστα διάβασα και αυτό: http://www.the-scientist.com/?articles.view/articleNo/39118/title/Opinion–Confronting-Creationism/=)
Θελω σκαιπο-συναντηση με τον Γιωργο να μιλησουμε για αυτη την εκπαιδευτικη του εμπειρια! 🙂 Σημερα που ειναι Κυριακη βολευει, αν ειστε ελευθεροι.
Σοφια, εχω διαβασει παρομοια σχολια σαν αυτα του αρθρου που δινεις. Ειδα μαλιστα και το debate Nye-Ham (ειμαι λιγο μαζοχας το ξερω). Συμφωνω εν πολλοις με αυτη τη λογικη, δλδ οτι καλο ειναι να αποφευγουμε το “διαλογο” αλλα να καταλαβαινουμε οτι αναφερεται σε debates, δλδ σε θεατρινιστικες παραστασεις που σκοπο εχουν την αντιπαραθεση, την προβολη, πισω απο την επιφαση του διαλογου και της ειλικρινης ανταλλαγης ιδεων. Δεν εχω δει ομως συνταγες για το πως να διαλεγομαστε, με θετικη προδιαθεση (χωρις κοινο βεβαια) και με σκοπο την αλληλοκατανοηση με δημιουργιστες. Ειναι πολυ δυσκολο γιατι συνηθως οι διαφορες ειναι χαωδεις σε πολυ βασικα ζητηματα (περα απο αυτο καθευτο το θεμα της συζητησης). Δεν νομιζω οτι το εχω κανει ποτε (δεν μου εχει δωθει η ευκαιρια μαλλον, αλλα δεν θυμαμαι κιολας)
Θανάση, θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου. Κι εγώ δεν θυμάμαι να έχω βρει κάτι ανάλογο μέχρι τώρα. Και πράγματι, υπάρχουν χαώδεις διαφορές σε ένα σωρό πράγματα. Το debate δεν το έχω δει ακόμα, το κατέβασα όμως για να το δω τις επόμενες μέρες μαζί με ένα σωρό άλλα ενδιαφέροντα βίντεο από το youtube και lectures!!! ;-D
Αν ήμουν δάσκαλος πάντως, θα ντρεπόμουν να διδάξω το στόρυ Αδάμ-Εύα με το μήλο και το φίδι και πάει λέγοντας ως θεωρία για το πως δημιουργήθηκε ο άνθρωπος.
Eιδικά τέτοιες (όπως η παραπάνω) αντιδράσεις από εκπαιδευτικούς είναι οι αιτίες που τα παιδιά βγαίνουν από το σχολείο μπερδεμένα, χωρίς απαντήσεις, και στο τέλος οταν καταλαβαίνουν πως πρόκειται για παραμύθια χάνουν κάθε εμπιστοσύνη στους εκπαιδευτικούς (και τους γονείς αν συμβαδίζουν οι απόψεις).
Θανάση δυστυχώς δεν είδα έγκαιρα το μυνημά σου, ούτε εδώ, ούτε στο skype. Ελπίζω να μας δοθεί σύντομα η ευκαιρία.
Η συνοδός πάντως δεν είναι εκπαιδευτικός. Και για να είμαι σωστή,να πω πως η θεολόγος στο σχολείο τους τους έχει πει πως η ιστορία με τον Αδάμ και την Εύα είναι συμβολική και τους μίλησε για τη θεωρία του Δαρβίνου (προωθώντας την βέβαια).
Μα και η Ελληνική μυθολογία δεν διδάσκεται ακόμα στα πλαίσια της ιστορίας στην Ελλάδα? Εκεί αρχές δημοτικού αν θυμάμαι καλά…
Ναι, στην τρίτη δημοτικού την κάνουν, στο μάθημα της Ιστορίας, αλλά τη λένε μυθολογία :). Τουλάχιστον αυτό δε το προωθούν ως πραγματική ιστορία!
Δεν θα σταθώ στα υπόλοιπα που συζητιούνται παρά στο γεγονός της συνοδού γιατι σαν πρώην συνοδός σχολικόυ νιώθω ότι πρέπει οι γονείς να γνωρίζουν τι συμβαίνει. Όσο καλό και να είναι ένα σχολείο, αυτό που ´εχει σημασία είναι να μην χάσει πελάτες. Και είναι πολύ πιθανό η συνοδός να ήταν εκπαιδευτικός, που κανονικά θα ήθελε να αναπτύξει ολόκληρο project που να εχει θέμα θρησκεία . Δυστυχώς, επίσης πολυ πιθανό είναι να έχει πάρει τις εξής οδηγίες: δεν επιτρέπονται συζητήσεις θρησκευτικού περιεχομένου όπως και οποιαδήποτε άλλη συζήτηση η οποία θα μπορούσε να μεταφερθεί στο σπίτι και να δημιουργήσει προβλημα στο σχολείο. Αυτό που θα ήθελα να πω με λίγα λόγια είναι, ότι μιας και η οικογένεια ουσιαστικά ´εχει τον πρώτο λόγο στο τι στάση θα κρατήσει ένα παιδί απεναντι στο Θεό, το σύμπαν η οτιδήποτε κανεις θα ήθελε να ονοματίσει, όλοι θα είναι καλό να δώσουμε όσο περισσότερες πληροφορίες μπορούμε. Κι διαφορετικές. Όσο για το μικρό παιδάκι που ρωτάει, σίγουρα η εξέλιξή του θα είναι ενδιαφέρουσα…
Εντυπωσιακό το πως τα παιδιά βρίσκουν την ευκαιρία να αλληλοεκπαιδευτούν. Θα μπορούσα να μείνω σε πολλά ενδιαφέροντα που θέτεις, όπως την απίθανη αντίδραση της συνοδού…επιλέγω να μείνω στην σοβαρή προσέγγιση του Γιώργου και στην εμπιστοσύνη που εκπέμπει. Μια υπέροχη, σταθερή φιγούρα… τα παιδιά δεν εμπιστεύονται τυχαία και το ότι ο πιτσιρικάκος βρήκε μέντορα δείχνει κάτι για το γιο σας.Μπράβο σας παιδιά!
Elen η συγκεκριμένη κοπέλα δεν είναι εκπαιδευτικός (τουλάχιστον σύμφωνα με τον Γιώργο) και είμαι και σίγουρη πως δεν είναι γραμμή του σχολείου. Αυτό όχι μόνο γιατί γνωρίζω το σχολείο και το τι κάνουν εκεί, αλλά και γιατί ακούω ιστορίες και για άλλες συνοδούς και καμία δεν έχει αυτή την αντιμετώπιση. Θεωρώ πως είναι καθαρά θέμα ανθρώπου.
Όμως κι εγώ νομίζω πως η εξέλιξη του μικρού θα είναι ενδιαφέρουσα, κυρίως βλέποντας πώς αντιμετωπίζει τις καινούριες πληροφορίες, τις οποίες αδυνατεί να πιστέψει και να χωνέψει από τη μια, αλλά συνεχίζει να ρωτάει…
Κατερίνα αυτό με την αλληλοεκπαίδευση, μεγάλο κεφάλαιο… Τα παιδιά μαθαίνουν πάρα πολλά πράγματα το ένα από το άλλο. Πήγα να γράψω πως πολλές φορές είναι λανθασμένες οι πληροφορίες που θα πάρουν ή “παραμορφωμενες” (έχω ακούσει διάφορα ευτράπελα του στυλ “ο εγκέφαλός μας είναι σα ζελέ και μπορεί να βγει από τη μύτη μας αν φτερνιστούμε δυνατά (!!!)”) και γι΄ αυτό πρέπει να σιγουρευόμαστε πως μιλάμε με τα παιδιά μας πρώτοι εμείς για όλα τα σημαντικά θέματα ή να τα μάθουμε να μας ρωτάνε όλες τις απορίες τους, αλλά μετά σκέφτηκα πως αυτό κάναν και οι γονείς του μικρού παιδιού…