Χρόνια τώρα λέμε με την Γιωργία να παρακολουθήσουμε σεμινάρια ζαχαροπλαστικής μαζί. Κάθε φορά κάνουμε σχέδια! Αυτή τη φορά τα καταφέραμε! Μου είπε πριν καιρό “υπάρχει αυτό το σεμινάριο στην Αθήνα, θες;” Και μου έδειξε μια τούρτα με ένα ιπτάμενο angry bird! Μα ήθελε ρώτημα;;;;
Αγχώθηκα λίγο γιατί όλες οι άλλες που το παρακολούθησαν το κάνουν επαγγελματικά. Εγώ ήμουν μάλλον η μόνη που το κάνει για το κέφι της. Ήταν και η πρώτη φορά που έφτιαξα κέικ σε σχήμα μπάλας… Ευτυχώς είχα τη φόρμα, από την (κάπως αποτυχημένη) προσπάθειά μου για τούρτα Μάτι της Θαντέρα, που είχα κάνει όμως τότε με μωσαϊκό μέσα και όχι κέικ. Βρήκα μια ωραία συνταγή για κέικ Madeira που γενικώς κρατάει το σχήμα του και το έφτιαξα όμως, ευτυχώς με επιτυχία.
Ανέβηκα στην Αθήνα την Κυριακή το απόγευμα, βρεθήκαμε με τη Γιωργία σπίτι μου και ξεκινήσαμε το κουτσομπολιό και τις κατασκευές! Καλύψαμε με γκανάς το κέικ (δε μπορούσα να το έχω μεταφέρει γκαναρισμένο) και φτιάξαμε (πληθυντικός ευγενίας αυτός, γιατί εγώ κοίταζα και μάθαινα…) μια Μίνυ που έβαλα όταν γύρισα στην Καλαμάτα πάνω σε τούρτα που είχα ήδη ετοιμάσει, για τα πρώτα γενέθλια της κόρης καλής μας φίλης. Περάσαμε σούπερ και κοιμηθήκαμε κατά τις μια, με το ζόρι, γιατί την επόμενη θα ξεκινάγαμε νωρίς.
Για το σεμινάριο να μην γράψω πολλά. Κράτησε από τις 9 το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα (μου αρέσει που λέγαμε με τη Γιωργία πως θα είχαμε τελειώσει ώωωωρες πριν χαχαχαχα). Μάθαμε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα, οι Pirikos ήταν πολύ ωραίοι τύποι με χιούμορ, τα υπόλοιπα κορίτσια καταπληκτικά. Είχαμε και τα αρνητικά, τα τραπέζια ήταν κοντά με αποτέλεσμα να πονάει ακόμα η μέση μου, τα υλικά που είχαμε ήταν δυσκολοδούλευτα και όπως ήταν φυσικό υπήρχε κούραση και πίεση (αναμενόμενα αυτά). Όμως το αποτέλεσμα ήταν πολύ ωραίο και η εμπειρία τέλεια!
Είχα ένα άγχος για το αν θα κατάφερνα να τη φέρω στην Καλαμάτα χωρίς να χαλάσει, αλλά ευτυχώς μου την πακετάρισαν ωραία και πήρα και το εξπρές ΚΤΕΛ για πίσω οπότε δεν τσαλαπατήθηκε. Μόνο το ράμφος του χάλασε λιγάκι, αλλά μικρό το κακό! Όλοι ενθουσιάστηκαν εδώ και δεν πίστευαν στα μάτια τους! Δεν πίστευαν πως είναι κέικ, δεν πίστευαν πως το έφτιαξα εγώ!!!
Φυσικά την κόψαμε και φυσικά κάναμε ολόκληρη σκηνοθεσία! Αφιερωμένες οι φωτογραφίες στην Γιωργία!!!
Το διασκεδάσαμε όπως καταλαβαίνετε! Και ευχαριστηθήκαμε και κέικ! (η συνταγή είναι υπό δημοσίευση, θα βάλω το λινκ μόλις το έχω)
Συγγνώμη, η τούρτα στέκεται στον αέρα ή με γελούν τα μάτια μου;!
Εντυπωσιάστηκα τόσο που ξέχασα να πω ότι είναι κα-τα-πλη-κτι-κή!
Σοφία μου δε σε γελούν καθόλου τα μάτια σου, περάσαμε σε άλλο επίπεδο πλέον, κάνουμε ιπτάμενες τούρτες!! Ευχαριστώ και για τα καλά λόγια 🙂