Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Φέτος περάσαμε ένα πραγματικά υπέροχο Πάσχα. Όπως κάθε χρόνο, στο χωριό του Κωνσταντίνου, αλλά αυτή τη χρονιά, μετά από πολλά πολλά χρόνια, μαζεύτηκαν σχεδόν όλα τα αδέρφια του πεθερού μου, με τα ξαδέρφια. Τα ξαδέρφια πλέον έχουν και παιδιά και έτσι η αυλή του σπιτιού έμοιαζε με παιδική χαρά! Είναι βέβαια πιο μικρά από τα δικά μας, αλλά δεν έχει σημασία. Και σα να μην έφτανε αυτό κατέβηκαν και φίλοι μας (με κοριτσάκι και αυτοί) και η παρέα μεγάλωσε ακόμα περισσότερο!

Νομίζω πως δε γίνεται να περάσεις καλύτερα το Πάσχα, παρά ανάμεσα σε μια μεγάλη οικογένεια. Για μένα είναι ο ορισμός του Πάσχα αυτός… Πολύς κόσμος, τσούγκρισμα αυγών, σούβλισμα… Και ας μην τρώω ούτε αρνί, ούτε μαγειρίτσα. Άσε που φέτος για να ικανοποιηθούμε εμείς που δεν τρώμε τέτοια είχαμε και κοτόσουπα για το βράδυ του Σαββάτου! Πόσο πιο τέλειο μπορεί να γίνει;;;;

Ο καιρός μας τα χάλασε, αλλά ευτυχώς λίγο. Κρύο έκανε (εδώ γελάμε συνέχεια λέγοντας πως κάναμε Χριστούγεννα στη θάλασσα -με 20 βαθμούς- και Πάσχα στα χιόνια -στον Ταΰγετο ρίχναν αλάτι για να μην πιάσει πάγο…). Έβρεξε την Μ. Παρασκευή και δε χαρήκαμε τη βόλτα του επιταφίου όπως θα έπρεπε, αλλά τουλάχιστον την Κυριακή και τη Δευτέρα έβγαλε ήλιο και μας επέτρεψε να περάσουμε φίνα.

Μπορώ να γράψω άπειρα πράγματα για το πόσο ωραία περάσαμε. Φίλοι, παιχνίδι, μπιρίμπα, φαγητό, γέλια, χαρούμενα πιτσιρίκια και ακόμα περισσότερο φαγητό. Στο χωριό διοργανώσαμε παιχνίδια για τα παιδιά, τσουβαλοδρομίες, αυγοδρομίες, μήλα… Μέχρι και σκηνή ινδιάνων έφτιαξαν. Μα κι εμείς παίξαμε, και μπιρίμπα, αλλά και ένα νέο παιχνίδι που μας έφεραν δώρο, το “Η απαγορευμένη νήσος“. Το πρώτο συνεργατικό παιχνίδι που έχω παίξει, με ενθουσίασε. Ή θα νικήσουν όλοι ή κανείς. Αν δουλέψει η ομάδα και συνεργαστεί (και την ευνοήσει και η τύχη λίγο), θα πετύχει. Σούπερ λέμε!

Ήμουν και πολύ προκομμένη φέτος! Έκανα έξτρα προσπάθεια τις προηγούμενες μέρες να έχω όλη μου τη δουλειά κανονισμένη και κάθησα και μαγείρεψα. Έφτιαξα φυσικά τα κουλουράκια της γιαγιάς, έφτιαξα τσουρέκια, έβαψα αυγά, μέχρι και σοκολατένια αυγά έκανα!

Και τέλος το ψήσιμο συνεχίστηκε όπως κάθε χρόνο, την επόμενη μέρα με την οικογένεια της πεθεράς μου.  Έφτασε το απόγευμα να έχουμε εξουθενωθεί από την καλοπέραση!!!

Το μόνο κακό είναι πως επειδή περάσαμε τόσο καλά, οι μέρες κύλισαν νεράκι. Ούτε που τις κατάλαβα… Όμως σκέφτομαι πως ο καιρός ανοίγει, το καλοκαίρι έρχεται, θα έχουμε σίγουρα φίλους ξανά. Τα καλύτερα έρχονται!!!