Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Χτες την ώρα που τριγύρναγα στο Facebook, είδα μια αφίσα υποψήφιας δημοτικού συμβούλου, στην οποία υποκλίνονταν φυσικά όλοι, έχοντας λιώσει από τα γέλια.

Η Βίβιαν μπορεί!!!

Αφού ξεπέρασα το πρώτο γέλιο, μετά είδα πως η Βίβιαν κατεβαίνει στον Άγιο Δημήτριο που είναι η περιοχή στην οποία μεγάλωσα και έζησα μέχρι και που μετακομίσαμε στην Καλαμάτα. “Βρε τι παιδιά βγάζει ο δήμος μας” σκέφτηκα.

Και μετά έπεσε το μάτι μου στο όνομα του υποψήφιου δήμαρχου με τον οποίο κατεβαίνει η Βίβιαν:

Τάσος Αυρηλιώνης; Κάτι μου λέει αυτό το όνομα. Μα, δεν μπορεί, αποκλείεται…

##εδώ κάνουμε ένα φλας μπακ 25 χρόνια πίσω…##

Είμαι στην τρίτη γυμνασίου. Όχι από τις καλύτερες μαθήτριες της τάξης, από τα παιδιά που έχουν δυνατότητες αλλά δεν τους έχει κινήσει κάτι το ενδιαφέρον για να τις αξιοποιήσουν. Ένα από  τα αγαπημένα μου μαθήματα είναι η Χημεία. Είχαμε και εξαιρετικό καθηγητή, τον κύριο Δρίβα, που ερχόταν πάντα με πουκάμισο στην τάξη, μας έλεγε να μην παίρνουμε παυσίπονα στον πυρετό (για να καταφέρει να σκοτώσει τα μικρόβια) και πέταγε από το παράθυρο τα τετράδια των μαθητών που κάναν φασαρία. Όχι, αλήθεια, ήταν από τους αγαπημένους μου καθηγητές. Όταν τελειώναμε την τάξη και θα φεύγαμε από το Γυμνάσιο, πήραμε από ένα τετράδιο και πήγαμε σε όλους τους καθηγητές να μας γράψουν μια αφιέρωση. Ο κύριος Δρίβας έγραψε στο δικό μου πως κάποια μέρα θα γίνω λαμπρή Χημικός.

Αυτό για να καταλάβετε πόσο καλή ήμουν και πόσο μου άρεσε το μάθημα.

Μετά ήρθε το Λύκειο. Στο Λύκειο λοιπόν, Φυσική και Χημεία είχαμε πλέον άλλο καθηγητή. Τον -εξίσου- αξέχαστο κύριο Αυρηλιώνη. Εδώ το “κύριος” θα ήθελα να το βάλω σε εισαγωγικά. Τέτοια συμπάθεια του έχω. Ήταν το απόλυτο παράδειγμα στο πώς το Πανεπιστήμιο δεν βγάζει τη βλαχιά από κανέναν. Αν πριν είχα το Πανεπιστήμιο σε εκτίμηση, την έχασα τότε, με αυτόν τον άνθρωπο. Έμπαινε στην τάξη και έλεγε το αείμνηστο “σβου τον πίνακα ρε!”  Όλο το μάθημα γινόταν σε αυτό το άκρως επιστημονικό ύφος… Δεν καταλάβαινα τίποτα. Δεν πήγα και ποτέ σε φροντηστήριο και έφτασα στη δευτέρα Λυκείου να έχω 12 στο μάθημά του. Αν δεν είχαμε την τύχη να ακυρωθούν εκείνη τη χρονιά οι τελικές εξετάσεις, δεν ξέρω τι θα είχα κάνει. Μίσησα και αυτόν και τη Φυσική και τη Χημεία.

Όλα αυτά μου ξαναήρθαν στο μυαλό όταν είδα το όνομα αυτό στο ψηφοδέλτιο. Έψαξα το όνομά του λοιπόν και είδα πως δυστυχώς θυμάμαι πολύ καλά και τον καθηγητή μας τον έλεγαν Τάσο. Και τώρα κατεβαίνει για Δήμαρχος… Και είδατε και τι εξαιρετικούς και ικανούς ανθρώπους έχει μαζί του.

Αν πάτε να ψηφίσετε εκεί, ρίξτε και σε αυτόν κάτι. Δεν προτείνω την ψήφο σας βέβαια, αλλά μάλλον την επιβράβευση της ανοιχτής παλάμης…