Το καινούριο μέλος της οικογένειάς μας. Ένα τοσοδούλικο γατάκι, τριών μηνών, λευκό με γαλάζια μάτια, μόλις 800 γραμμάρια.
Πριν δέκα μέρες περίπου, ενώ πήγαινε η Ιωάννα την ανακύκλωση, βρήκε έξω από το σπίτι μας το μικρό αυτό γατάκι, σε κακό χάλι το καημένο, πετσί και κόκκαλο και με τσίμπλες στο μάτι. Το ταΐσαμε και η Ιωάννα κάθισε με ένα βαμβακάκι και το έπλυνε. Όπως ήταν έτσι μικροσκοπικό και ήσυχο και πεινασμένο δε μας έδωσε άλλη επιλογή από το να το κρατήσουμε! Του έφτιαξε και ένα ωραίο σπιτάκι η Ιωάννα με ένα καφάσι και κάμποσα κουρέλια και, μετά από μεγάλη συζήτηση, αποφασίσαμε να μείνει μαζί μας το γατί, αλλά έξω από το σπίτι. Εκτός από την ώρα του φαγητού, γιατί υπάρχει και η Κίκα έξω που τα τρώει όλα!
Κάπου εκεί μας πήρε η κάτω βόλτα λοιπόν. Γιατί έμπαινε το γατί μέσα για να φάει, έμενε και λιγάκι για να νιφτεί, μετά ήθελε και κάνα χαδάκι… Και είναι τόσο ωραίο το να σου πουρπουρίζει ένα γατί στην αγκαλιά σου! Η αλήθεια είναι πως μου είχε λείψει πολύ αυτό. Μου αρέσουν τα σκυλιά, αλλά λατρεύω τις γάτες… Δύσκολα λοιπόν το βγάζαμε έξω. Είναι και ιδιαίτερα ήσυχο και χαδιάρικο, όλο να κοιμάται θέλει, ξεχνάς πως είναι μέσα στο σπίτι. Όσο περνάει ο καιρός γίνεται και πιο δύσκολο το να το βγάλεις έξω και το γατί διεκδικεί όλο και περισσότερα. Έχει μάθει να ανοίγει τις σίτες του σπιτιού για να μπει και έχει διαλέξει και μέρος για να κοιμάται! Χωρίς να το καταλάβουμε, το καρεκλάκι έγινε “του γατιού”.
Προσπαθώ να δικαιολογήσω την διστακτικότητά μου να το βγάλω έξω με το γεγονός πως είναι κουφό το καημένο. Η κτηνίατρος μας είπε πως τα περισσότερα γατιά που είναι λευκά με γαλάζια μάτια, γεννιούνται με μια δυσπλασία στα αυτιά και δεν ακούνε. Πώς να επιβιώσει εκεί έξω το καημένο ε;;;
Λόγω χρώματος και επειδή στην αρχή νομίζαμε πως είναι θηλυκό, η Ιωάννα το φώναζε Χιονούλα. Όμως μετά από λίγες μέρες της ήρθε η ιδέα να το φωνάζουμε Πικάτ, από τον Captain Picard, και ας ήταν και Η Πικάτ. Όταν μάθαμε πως είναι αρσενικό, το όνομα ταίριαξε ακόμα περισσότερο. Έχουμε έναν Captain Picat εδώ!! Ο οποίος κοιμάται όπου βρει και με κάνει να έχω πάντα μαζί τη φωτογραφική μηχανή μου!
Σήμερα αποφασίσαμε πλέον να αλλάξουμε την προηγούμενη απόφασή μας. Αφού βλέπουμε πως δε μπορούμε να το έχουμε έξω, είπαμε πως θα το έχουμε κυρίως μέσα. Που τον χειμώνα μάλλον θα γίνει αποκλειστικά μέσα. Θα δούμε. Πάντως εγώ είπα πως το να έχουμε γατί και να μη το έχω στην αγκαλιά μου ενώ δουλεύω είναι απαράδεκτο! Ποιό το νόημα δηλαδή;;;
Είμαι πολύ χαρούμενη που έχουμε ξανά γατί στην οικογένεια. Με τον Κωνσταντίνο είχαμε για πολλά χρόνια γατιά. Πραγματικά μου είχε λείψει…