Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Γεύσεις Ταϊλάνδης

Πέρισυ μας είχαν καλέσει (όταν λέω εμάς, εννοώ εδώ τις Συνταγές της Παρέας..) στην πρώτη εκδήλωση της Ταϊλανδέζικης πρεσβείας για την προώθηση της κουζίνας τους, αλλά δυστυχώς τότε δε μπορούσα να πάω και πήγε ο φίλος Γιώργος ως εκπρόσωπός μας. Ήταν εκδήλωση στην οποία πραγματικά ήθελα πολύ να πάω και είχα στεναχωρηθεί που δε μπορούσα, οπότε όταν φέτος μας κάλεσαν στο δεύτερο Γεύσεις Ταϊλάνδης, δε μπορούσα να το αφήσω έτσι! Έπεσε και σε καλή περίοδο, μια που εκείνη την Παρασκευή που γινόταν η εκδήλωση έλεγε να κατέβει στην Καλαμάτα ο Θανάσης, άρα έφυγα το πρωί από εδώ, πήγα στην εκδήλωση και μόλις τελείωσε το μεσημέρι, πέρασε ο Θανάσης και με πήρε και κατεβήκαμε μαζί. Τσακ μπαμ δηλαδή!

Κατ’ αρχάς είναι πολύ μουράτο να λες πως “με κάλεσε ο Πρέσβης να φάμε”!!! Μόνο που δεν είχε σοκολατάκια βρε παιδί μου και κάπως μου το χάλασε αυτό χαχαχαχαχαχα

Κατά δεύτερον το Ταϊλανδέζικο φαγητό κι εγώ είχαμε μια περίεργη σχέση… Είχα επισκεφθεί την Ταϊλάνδη πριν κάμποσα χρόνια, όταν ήμουν έγκυος στην Ιωάννα. Δεν ξέρω αν ήταν λόγω εγκυμοσύνης ή αν δεν φάγαμε απλώς στα σωστά μέρη ή αν δε θυμάμαι καλά, αλλά η εντύπωση που μου έχει μείνει είναι πως είχα μείνει νηστική! Θυμάμαι να τρώνε στους δρόμους παντού και διαρκώς, θυμάμαι να αγοράζουμε διάφορα κι εμείς και να μη μου αρέσει τίποτα. Έλα όμως που από παντού άκουγα καλά λόγια… Γινόταν να το αφήσω έτσι αυτό, χωρίς άλλη διερεύνιση; δε γινόταν… Και φυσικά έκανα πολύ καλά, γιατί μετά την εκδήλωση αυτή, δηλώνω μεγάλη φαν του Ταϊλανδέζικου, ακόμη και αν με έκανε να… κλαίω!!!

Η εκδήλωση έγινε στο Rouan Thai  (το σάιτ τους βέβαια δεν είναι καθόλου ενημερωμένο). Η αλήθεια είναι πως όταν έφτασα μου φάνηκε κάπως, γιατί είναι χωμένο σε ένα στενό του Πειραιά, σε μια περίεργη περιοχή γεμάτη ινδικά εστιατόρια, ενώ το ίδιο το εστιατόριο είναι πολύ μικρό, με τα κλασικά κοκκινα κινέζικα φανάρια απ’ έξω. Όμως έμαθα πως προσφέρει πραγματικά αυθεντικό Ταϊλανδέζικο φαγητό εξαιρετικής ποιότητας. Αυτό το τελευταίο το διαβεβαιώνω, καθώς ό,τι και αν δοκίμασα ήταν εύγευστο και καλομαγειρεμένο.

Στο χώρο είχαν εκθέσει καρπούζια και κολοκύθες σκαλιστές, γιατί όπως μας είπε  και ο Πρέσβης, στην Ταϊλάνδη το φαγητό συνδυάζεται με την τέχνη. Ήταν απίστευτα εντυπωσιακά! Ήταν και μια κοπελίτσα εκεί που σκάλιζε καροτάκια και κάτι που έμοιαζε με μακρύ ρεπάνι, σε διάφορα σχήματα και το έκανε να φαίνεται απλούστατο!

Μας μίλησε ο Πρέσβης για την επιθυμία του να γίνει και στη χώρα μας γνωστό το φαγητό τους (αφού στο εξωτερικό υπάρχει σε κάθε γωνιά και ένα ταϊλανδέζικο και είναι ένα από τα πιο γνωστά take out φαγητά). Δεν ξέρω γιατί εδώ δεν έχει πιάσει. Ούτε καν το κινέζικο δηλαδή δεν έχει τόσο μεγάλη πέραση. Ίσως είναι μακριά από τις γεύσεις των Ελλήνων, ίσως τα πιτόγυρα και οι πίτσες να μην ξεπερνιούνται, ίσως απλώς να αντιστεκόμαστε σε κάθε τι άγνωστο (νομίζω πως ακόμα και σήμερα το “κινέζικο” ισοδυναμεί με φίδια και σκύλους για πολύ κόσμο…). Δεν ξέρω, αλλά είναι κρίμα, γιατί πραγματικά το φαγητό αυτό είναι απίστευτα εύκολο και γρήγορο για να γίνει, είναι εξαιρετικά νόστιμο και είναι σίγουρο πολύ υγιεινό.

Στη συνέχεια η σεφ μας ετοίμασε μέσα σε λίγα λεπτά δυο πεντανόστιμες σαλάτες, ως απόδειξη του πόσο γρήγορα και εύκολα μπορούν να γίνουν. Πείστηκα! Η πρώτη βέβαια ήταν καυτερούλαααα. Πόνεσαν τα χείλια μου δηλαδή!

 

Μετά βγήκε ο μπουφές και απολαύσαμε υπέροχα πιάτα. Gaeng Khiao Wan Tuna (πράσινο κάρυ με τόνο), Pad Thai Gung Sod (ταϋλανδικά σοταρισμένα νούντλς με γαρίδες), Som Tam (σαλάτα από πράσινη παπάγια), Nam Tok (πικάντικη σαλάτα με χοιρινό), Tod Man Pla (ψαροκεφτέδες), κοτόπουλο ή χοιρινό Satay και Kanom Maw Gaeng (Crème Brulee με κρέμα καρύδας).

Φυσικά, για να τιμήσω τον τίτλο μου ως Χρυσό Πιρούνι, έβαλα στο πιάτο μου λίγο απ’ όλα. Και δοκίμασα και Ταϊλανδέζικη μπύρα, η οποία έτσι σκέτη δε μου είπε και τίποτα, αλλά μαζί με τα καυτερά κατέβαινε με μεγάλη ευχαρίστηση! Ήθελα να δοκιμάσω και ένα ποτό από γάλα καρύδας που είχε, αλλά εντέλει το ρίξαμε στην μπύρα και δεν το κατάφερα. Το Satay και οι ψαροκεφτέδες ήταν αυτά που δε με ενθουσίασαν ιδιαίτερα, ενώ το πιάτο με τον τόνο, οι σαλάτες και τα νουντλς με ενθουσίασαν. Ειδικά τα νουντλς, στα οποία έβαλα επάνω αυτά που μου πρότεινε ο ιδιαίτερα εξυπηρετικός και επεξηγηματικός σερβιτόρος: λίγο λεμόνι, λίγη ζάχαρη, λίγο τσίλι και λίγο τριμμένο φυστίκι! Μιαμ μιαμ!

Τώρα το επόμενο βήμα είναι να φτιάξω κάποια από αυτές τις συνταγές και στο σπίτι. Ευτυχώς εδώ δοκιμάζουν τις νέες γεύσεις. Θα ξεκινήσω μάλλον με τα νουντλς. Τη συνταγή την έχω, άλλωστε φρόντισαν από την Πρεσβεία να μας προμηθεύσουν με όλες τις συνταγές, αυτό που μένει είναι να δω αν πράγματι μπορώ να βρω όλα τα υλικά εύκολα εδώ. Εάν θέλετε μπορείτε να δείτε τη συνταγή για το Phad Thai στο σάιτ, καθώς το είχαν φτιάξει και πέρισυ. Πολλά τα υλικά, αλλά αν τα έχεις όλα έτοιμα το πιάτο είναι εξαιρετικά γρήγορο να γίνει.

One thought on “Γεύσεις Ταϊλάνδης

  1. gaitanaki (eliza)

    To Ταϊλανδέζικο είναι από τα αγαπημένα μου φαγητά! Τρώμε αρκετά συχνά εδώ στο Λονδίνο. Ειδικά πράσινο ή κόκκινο κάρυ με γαρίδες king size είναι τα αγαπημένα μου. Επίσης μια καλή φίλη ταϋλανδέζα έχει ανοίξει το δικό της εστιατόριο στο Εδιμβούργο όπου και πηγαίνουμε όταν πάμε να δούμε τους φίλους μας, εκεί έχουμε κάνει διάφορες συγκεντρώσεις.
    Τώρα για να το φτιάξεις δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να βρείς κάποια από τα υλικά στην Ελλάδα… Περιμένουμε να μας πεις!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.