Η gaitanaki (eliza) είναι μια από αυτές τις φίλες που έχω κάνει διαδικτυακά. Δεν έχουμε γνωριστεί από κοντά ποτέ, όμως και οι δυο παρακολουθούμε η μια το μπλογκ της άλλης και μαθαίνουμε τα νέα μας έτσι, χαιρόμαστε με τη χαρά του άλλου και λυπόμαστε με τη λύπη του, χρόνια τώρα. Δε μπορώ λοιπόν να της χαλάσω το χατήρι, όταν μου ζητάει να απαντήσω σε μερικές ερωτήσεις, και μάλιστα υπό μορφή.. βραβείου! Πάμε λοιπόν να δούμε τις ερωτήσεις του Liebster Award…
1) Γιατί ξεκινήσατε το blog;
Όταν ξεκίνησα, τα μπλογκ δεν ήταν ακόμα τόσο γνωστά. Είχε ξεκινήσει ο Κωνσταντίνος ένα (που είχα ξεκινήσει να το ενσωματώνω εδώ, ποτέ δεν τελείωσα τη δουλειά όμως..), το οποίο το έγραφε στα αγγλικά όμως για καλύτερη επικοινωνία με τους φίλους και συνεργάτες του στο εξωτερικό. Στην αρχή δεν ήθελα να έχω δικό μου. Όμως σιγά σιγά μου μπήκε.. το μικρόβιο! Δύο ήταν οι λόγοι για τους οποίους ξεκίνησα κυρίως. Πρώτον ήταν το ότι αρχίσαμε να χτίζούμε το σπίτι μας και ήθελα να έχω καταγεγραμμένη τη διαδικασία αυτή. Δεύτερον ήθελα να κρατάω κάπου τα όσα υπερτέλεια περνάγαμε με τα παιδιά μας, τις ατάκες που ακούγαμε κλπ και για μένα, αλλά και για να τα βλέπουν και να τα διαβάζουν οι γονείς μου που μένουν σε άλλη πόλη (αλλά και άλλοι συγγενείς και φίλοι).
2) Πείτε μας λίγο τι σας ενθουσιάζει;
Με ενθουσιάζει όταν έχω ένα καινούριο πρότζεκτ, με ενθουσιάζει όταν κατασκευάζω πράγματα με τα χέρια μου.
3) Γιατί πιστεύετε ότι τα σχόλια και η επικοινωνία βοηθούν τους bloggers και με ποιο τρόπο;
Δε θα απαντήσω γενικά, θα μιλήσω για το δικό μου μπλογκ, καθώς για τον καθέναν πιθανώς να ισχύει κάτι άλλο. Μπορεί λοιπόν το μπλογκ μου να είναι ένα θέμα προσωπικό, να το γράφω δηλαδή για μένα κυρίως, για να κρατήσω ζωντανές κάποιες αναμνήσεις και στιγμές, όμως όταν δεν υπάρχουν σχόλια, το μπλόγκινγκ γίνεται πολύ μοναχικό. Όταν βλέπω να σχολιάζει κάποιος την ανάρτησή μου, ξέρω πως άγγιξα κάποιον άλλο, έδωσα μια ιδέα, τον έκανα να γελάσει, να σκεφτεί, τον επηρέασα τόσο ώστε να μπει στον κόπο να μου πει κι αυτός μια κουβέντα. Και είναι ωραίο συναίσθημα αυτό. Σου δίνει κουράγιο να συνεχίσεις, ακόμα και αν το κάνεις μόνο για τον εαυτό σου. Σου δίνει την αίσθηση πως υπάρχουν κάποιοι εκεί έξω που σε σκέφτονται, ακόμα και αν δε τους ξέρεις. Άσε που πολλές φορές με τα σχόλιά τους βλέπεις λάθη σου ή παίρνεις εσύ ιδέες, μαθαίνεις πράγματα και κάποιες φορές λειτουργούν και ως ψυχοθεραπεία.
4) Για ποια πράγματα μιλάτε στο blog σας;
Κυρίως για μένα και την οικογένειά μου. Τι φτιάχνουμε, που πάμε, τι βλέπουμε, τι διαβάζουμε, τι μας άρεσε, τι μαγείρεψα. Πλέον το σπίτι έχει τελειώσει, τα παιδιά έχουν μεγαλώσει και δε γράφουμε τόσες ατάκες. Όμως υπάρχουν τόσα πράγματα να πει , να θυμηθεί και να μοιραστεί κανείς!
5) Έχετε δημιουργήσει μια φιλική σχέση με άλλους bloggers; Έχετε γνωριστεί ποτέ προσωπικά;
Οι καλύτεροί μου φίλοι αυτή τη στιγμή είναι (σχεδόν) όλοι, άτομα που γνώρισα διαδικτυακά. Όχι μόνο από το μπλογκ βέβαια. Αλλά και μέσα από εδώ έχω κάνει καλές φιλίες, με πρώτη πρώτη τη Σοφία, αλλά και τον Θανάση και βεβαίως την Άσπα και τον Χρήστο. Έχω γνωριστεί και με πολλούς ακόμα, που μπορεί να μην έχουμε καταφέρει να περάσουμε πολύ χρόνο μαζί, όμως είναι στη σκέψη μου και τους θεωρώ φίλους, όπως την Άννα, την Κατερίνα και πολλούς ακόμα (δε σας ξεχνάω, αλλά αν αρχίσω να απαριθμώ δε θα τελειώσω ούτε αύριο!).
6) Πώς φαντάζεστε το blog σας σε δύο χρόνια; Τι θα θέλατε να δείτε να μεγαλώνει / να αλλάζει και με ποιο τρόπο;
Δε νομίζω πως σε δυο χρόνια θα έχει αλλάξει πολύ. Μια από τα ίδια νομίζω θα είμαστε ακόμα και για να πω την αλήθεια δε με ενοχλεί καθόλου αυτό, περνάω τέλεια και δε βιάζομαι να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Ούτε έχω καμιά παραπάνω φιλοδοξία για το μπλογκ αυτό, ελπίζω να συνεχίζει να κάνει τη δουλειά που κάνει και τώρα, να κρατάει για μένα δηλαδή τις αναμνήσεις μου και να με φέρνει σε επαφή με τον έξω κόσμο. Τη μεγάλη αλλαγή την περιμένω αφού φύγουν και τα δυο παιδιά από το σπίτι… Τότε ίσως να έχω πολύ διαφορετικά πράγματα να γράφω…
7) Τι είναι αυτό που κάνετε καλύτερα;
Κάνω καλύτερα κάτι που θα με ενθουσιάσει. Ειδικά αν είναι η πρώτη φορά που το προσπαθώ!
8) Πόσο χρόνο αφιερώνετε στο blog σας;
Εξαρτάται από την εποχή. Δεν έχω συγκεκριμένο χρόνο που αφιερώνω στο μπλογκ και αυτό φαίνεται από τη συχνότητα των αναρτήσεων. Κάποιους μήνες θα κάνω μια ανάρτηση την εβδομάδα κι αυτή με το ζόρι, κάποιους άλλους θα κάνω 3 με ενθουσιασμό. Η αλήθεια είναι πως αφιερώνω λιγότερο χρόνο πλέον, κυρίως γιατί έχω βαρεθεί να είμαι μπροστά σε μια οθόνη και θέλω να περνάω εκεί όσο το δυνατόν λιγότερο χρόνο, αλλά και γιατί έχω τόσα πράγματα να κάνω που τα ποστ τείνουν να αναβάλλονται για μια άλλη ώρα που θα έχω πιο πολύ χρόνο (και που δεν έρχεται εντέλει).
9) Πώς γεννιούνται τα post σας;
Αυτόματα θα έλεγα. Γίνεται κάτι που θέλω να καταγράψω, κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή μου και ξεκινάω. Και όπου με πάει!
10) Ευχές για τον αναγνώστη.
Εύχομαι καλέ μου αναγνώστα να σου άρεσε αυτό που διάβασες τώρα αλλά και όσα διαβάζεις εδώ μέσα, να σε αγγίξουν κάπως και να μας ξανάρθεις!
Αυτά τα λίγα λοιπόν για εμένα. Τώρα κανονικά θα πρέπει να δώσω το βραβείο και τη σκυτάλη κάπου αλλού, αλλά ποτέ δεν ήμουν καλή σε αυτό. Πάντα απαντάω σε τέτοιου είδους ερωτήσεις/παιχνίδια, αλλά δεν παραδίδω παρακάτω. Όπως είπε και η eliza, it’s not you, it’s me. Όποιος αγαπημένος μου φίλος θελήσει να απαντήσει, ευπρόσδεκτος και ας μας αφήσει εδώ ένα σχόλιο να πάμε να τον διαβάσουμε!