Γενικά η Ιωάννα δε βάφει τα νύχια της. Θεωρώ πως δεν είναι για την ηλικία της ακόμα, τουλάχιστον όχι σε μόνιμη ή συχνή βάση. Όμως όταν το ζήτησε για το Πάσχα, ε, δύσκολο να φέρω αντίρρηση.
Μαζί με τη φίλη της λοιπόν, αντί να πάνε σε στούντιο να τα φτιάξουν (υπερβολή νομίζω), μου ζήτησαν να τους τα βάψω εγώ. Είχαν εμπιστοσύνη στις ζωγραφικές μου ικανότητες… Έψαξαν, βρήκαν από 5-6 σχέδια που άρεσαν στην κάθε μια και μετά επέλεξα εγώ ποιό από αυτά μπορούσα να κάνω. Και στις δυο κατάφερα να κάνω αυτό που ήθελαν περισσότερο απ’ όλα.
Η Ιωάννα ζήτησε σχέδιο με κουνελάκια. Όταν τα πρωτοείδα είπα δύσκολο να τα κάνω… Αλλά ας δοκιμάσουμε και το πολύ πολύ ξεβάφουμε το νύχι βρε παιδί μου και κάνουμε κάτι άλλο! Όταν με ενθουσιάζει κι εμένα κάτι, ακόμα και αν δεν είμαι σίγουρη πως θα το καταφέρω, θέλω σίγουρα να το προσπαθήσω. Και συνήθως το καταφέρνω εδώ που τα λέμε… Έτσι και με τα νύχια της Ιωάννας. Εντέλει τα κατάφερα όλα τα κουνελάκια και το αποτέλεσμα με ενθουσίασε κι εμένα:
Νομίζω έχω φτάσει στο σημείο που τα παιδιά μου πιστεύουν πως μπορώ να κάνω τα πάντα, αφού προφανώς αυτό είναι κάτι που κάνω συχνά. Μου δείχνουν τα παιδιά κάτι δύσκολο, λέω αδύνατο να γίνει και μετά… το κάνω…. Πολύ πρόσφατα ο Γιώργος είχε πει σε μια φίλη μου “δεν ξέρει η ίδια πόσο καταπληκτική είναι” (μα δεν είναι υπέροχο να το λένε αυτό για σένα τα παιδιά σου; που είναι και στην εφηβεία;;; )
Βεβαίως αυτό έχει και την αρνητική του πλευρά: ποιός ξέρει τι θα μου ζητήσουν μετά!
Προς το παρόν, ευχόμαστε απλώς ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!
Ο αντίχειρας είναι σαν κάτι Ιαπωνικά καρτούν! Υπέροχα!