Το τριήμερο της Πρωτομαγιάς το περάσαμε φέτος στο όμορφο νησί της Κεφαλονιάς. Ο Κωνσταντίνος έχει ήδη κάνει το ποστ του όπου αναφέρει το πώς και γιατί πήγαμε. Ευκαιρία για ποδήλατο, φτηνά εισητήρια και διαμονή, διακοπές σε νησί (που δεν έχουμε κάνει με τα παιδιά ξανά) και σαν κερασάκι στην τούρτα ΚΑΙ καλή παρέα, αφού μαζί μας ήρθαν φίλοι.

Ο Πόρος από ψηλά
Έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια από την φορά που είχα πάει Κεφαλονιά. Θυμόμουν ελάχιστα πράγματα, ίσως μόνο τις όμορφες παραλίες, το Φισκάρδο και τη σπηλιά της Μελισσάνης (και αυτό μάλλον μόνο από τις φωτογραφίες…). Θυμάμαι από διάφορους όμως να λένε για το πόσο ακριβά είναι όλα εκεί και πόσο αγενώς αντιμετωπίζουν οι Κεφαλονίτες τους τουρίστες. Γενικά αυτό το στυλάκι “χρεώνω ό,τι γουστάρω, παρέχω το ελάχιστο δυνατό και μου έχετε και υποχρέωση”, το έχουμε σχεδόν παντού. Ή το είχαμε τουλάχιστον, ίσως με τον καιρό (και με την κρίση) να αλλάξουμε νοοτροπία. Εμείς πάντως στην Κεφαλονιά, όπου και αν πήγαμε, δεν διαπιστώσαμε κάτι τέτοιο. Ήταν παντού ευγενέστατοι, φιλικότατοι, εξυπηρετικότατοι και τίποτα δε μας φάνηκε ακριβό.

Η γνωστή Κεφαλονίτικη κρεατόπιτα
Όπου και αν φάγαμε πληρώσαμε κάτω από 10€ το άτομο (και πολλά λέω). Βεβαίως είναι αρχή της σαιζόν, δεν ξέρω τι θα γίνει μετά από 1-2 μήνες. Εμείς όμως φύγαμε πλήρως ικανοποιημένοι από τα πάντα.

Το Αργοστόλι από απέναντι
Ήταν να πάμε από Παρασκευή, πρωτομαγιά, αλλά τα καράβια είχαν απεργία κι έτσι πήγαμε από την Πέμπτη. Μάλιστα η διοργανωτές του Bike Challenge είχαν κάνει συμφωνία με τα ξενοδοχεία και ήταν δωρεάν η διαμονή την Πέμπτη, για να μπορέσει να έρθει ο κόσμος (αλλιώς δε θα προλάβαιναν, όπως άλλωστε έγινε με πολλούς που δε το πήραν χαμπάρι και αποφάσισαν να έρθουν την Παρασκευή για να γραφτούν στον αγώνα). Αυτό δε μπορώ να το καταλάβω, έχεις ένα νησί που χρειάζεται τουρισμό, κάνει ένα σωρο διοργανώσεις για να φέρει κόσμο, έχεις μπροστά σου ένα υπέροχο και ζεστό τριήμερο και κάνεις απεργία…

Η παραλία του Μύρτου
Αυτό που μου έκανε εντύπωση στο νησί ήταν το πόσο οργανωμένοι είναι. Για την Πρωτομαγιά είχαν διοργανώσει πολλές εκδηλώσεις σε όλο το νησί. Εκτός απο το Bike Challenge δηλαδή, που με πολλή σοφία έκαναν Σάββατο ώστε να εκμεταλλευτούν το τριήμερο και να προλάβουν οι ποδηλάτες να πάνε αλλά και να φύγουν, είχαν κάποια οργάνωση με παλιά αυτοκίνητα, χορούς σε όλο το νησί, κάψιμο του Χειμώνα…

Αυτός ο καθαριστήρας φαναριών στη Rolls…
Τα σπήλαια ήταν ανοιχτά ακόμα και την Πρωτομαγιά (αυτοί ήξεραν να μην απεργήσουν…) και μάλιστα η τιμή δεν ήταν και μικρή για να πας… Και όταν επισκεφθήκαμε το Φισκάρδο είδα ταμπελίτσα που είχε μονοπάτια για περπάτημα, με τα χιλιόμετρα, την ώρα που θα σου πάρει, μέχρι και υψομετρικά!

Αν είχαμε χρόνο σίγουρα θα τα περπατούσα
Θα πω μπράβο λοιπόν στο νησί γενικά, γιατί έχουν κάνει πολύ ωραία δουλειά (όσο είδα δηλαδή). Θα συνεχίσω με ποστ για τις εκδρομούλες μας εκεί.
Pingback: Τριήμερο στην Κεφαλονιά – μέρος β’ | Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα
Pingback: Τριήμερο στην Κεφαλονιά – μέρος γ’ | Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα