Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Μείναμε στον Πόρο όπου και σε αφήνει το καραβάκι από την Κυλλήνη. Μικρό και όμορφο χωριό, με ωραία θάλασσα, ήσυχο. Βέβαια από εκεί είναι μεγάλη η διαδρομή για να πας οπουδήποτε αλλού στο νησί, μια που είναι στην άκρη του.

Το ξενοδοχείο έδειχνε παλιό μεν εξωτερικά, αλλά μέσα ήταν ανακαινισμένο και ήταν πάνω από αξιοπρεπές! Έχει διαμερισματάκια με κουζίνα που είναι μεγάλα, έχει και δίκλινα που είναι πιο μικρά μεν, αλλά έχουν τέλεια θέα στη θάλασσα. Οι ιδιοκτήτες είναι ιδιαίτερα φιλικοί και εξυπηρετικοί και το πρωινό τους σχετικά απλό, αλλά ικανοποιητικό. Μόνο με το ίντερνετ είχαν ένα θεματάκι, αλλά περιμέναν άνθρωπο να το φτιάξει και άλλωστε δε με χάλασε καθόλου να είμαι χωρίς ίντερνετ 3 μέρες… Με τέτοια θέα τι να το κάνεις…

Η ανατολή από το δωμάτιό μας – προς τα αριστερά

και προς τα δεξιά

Την Πέμπτη και την Κυριακή που ήταν μισές μέρες κάτσαμε στον Πόρο. Τις άλλες δυο πήγαμε εκδρομούλες. Την Παρασκευή που ήμασταν όλοι μαζί πήγαμε στο σπήλαιο Δρογκαράτης, στο Λιμνοσπήλαιο Μελισσάνης και στην Αγία Ευφημία. Επειδή μου άρεσαν τα σπήλαια, θα κάνω ξεχωριστό ποστ για αυτά. Και την Αγία Ευφημία όμως λάτρεψα, μου άρεσε νομίζω περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο χωριό περάσαμε. Μικρή, χρωματιστή, ρομαντική…

Φτάνουμε στην Αγία Ευφημία

Ιδανική για αγνάντεμα

Το Σάββατο που είχε ο Κωνσταντίνος τον αγώνα πήγαμε εμείς με το αυτοκίνητο μέχρι το Φισκάρδο και μετά γυρίσαμε στην Αγία Ευφημία και πάλι για φαγητό. Το Φισκάρδο είναι ιδιαίτερα γνωστό και μάλιστα μου είπαν πως μπορεί να δεις ακόμα και γνωστούς ηθοποιούς του Χόλιγουντ να πίνουν τον καφέ τους εκεί. Με τις αντίστοιχες τιμές φυσικά… Είναι σα ζωγραφιά, μικρό, χρωματιστό, με πάρα πολλά καφέ και ταβέρνες, η κάθε μια με το δικό της ξεχωριστό (και όμορφο) χαρακτήρα. Παρ’ ολ’ αυτά εμένα η Αγία Ευφημία μου άρεσε περισσότερο. Στο Φισκάρδο πιάνουν πολλά καραβάκια που κάνουν μονοήμερες εκδρομές και ξαφνικά γεμίζει ο τόπος τουρίστες που πατάνε ο ένας πάνω στον άλλο, γίνεται ένας χαμός μέχρι να είναι η ώρα να φύγουν. Φαντάσου τι θα γίνεται σε πιο τουριστική περίοδο…

Αυτό που μας έκανε εντύπωση στο νησί ήταν πως πάρα πολλά σπίτια είχαν μικρά αγαλματάκια στις δυο πλευρές της εξώπορτάς τους, 2 λιοντάρια ή 2 κουκουνάρες ή 2 αετούς συνήθως. Πολλά σπίτια ήταν χρωματιστά σε παλ κυρίως αποχρώσεις, σπίτια σιέλ, ροζ, λαδί, με περίεργους χρωματικούς συνδυασμούς και αντιστοίχως βαμμένα κάγκελα σε ροζ ή μωβ ή γαλάζιο χρώμα. Τα χελιδόνια είχαν φωλιές παντού και οι Κεφαλονίτες θεωρούν πολύ μεγάλη γρουσουζιά το να τους τις χαλάσεις. Προτιμούν να κοιμούνται με αυτά αν πχ κάνουν φωλιά μέσα στο σπίτι τους, παρά να τα διώξουν. Επίσης γελάσαμε πολύ με τα είδη επιχειρήσεων στην Κεφαλονιά. Ό,τι να’ ναι! Είδαμε ταμπέλα που ήταν Ελαιοτριβείο και Μάντρα οικοδομών μαζί. Ένα άλλο είχε Άμστελ και Αλουμίνια (και 4-5 ακόμα άσχετα που δε τα συγκράτησα). Μέχρι και τα μουσεία τους ήταν ό,τι να ναι: