Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Μετά τα προ-Χριστούγεννα, γιορτάσαμε και τα κανονικά Χριστούγεννα. 2 φορές!

Την παραμονή κάναμε κάτι που δεν έχουμε ξανακάνει. Μαζευτήκαμε με πολλούς φίλους. Η ιδέα είχε πέσει πολύ καιρό πριν από αγαπημένο μας ζευγάρι: να μαζευτούμε σε δυο σπίτια που έχουν λίγο έξω από την Καλαμάτα και να περάσουμε τα Χριστούγεννα φίλοι μαζεμένοι μπροστά στο τζάκι. Λίγους γνωρίζαμε ήδη, με τους περισσότερους ειχαμε απλώς κοινούς γνωστούς το ζευγάρι αυτό. Φυσικά αυτό δε μας πείραξε καθόλου, ίσα ίσα γνωρίσαμε και κόσμο! Πράγματι λοιπόν την παραμονή, αφού είπε τα κάλαντα η Ιωάννα, πήγαμε στο σπίτι τους. Τζάκι δεν ανάψαμε βέβαια γιατί ήμασταν με τα κοντομάνικα (τι καιρός κι αυτός…), αλλά περάσαμε φίνα και διασκεδάσαμε πολύ!

Το καλύτερο πράγμα ήταν η ανταλλαγή δώρων. Όπως είπα δε γνωριζόμασταν μεταξύ μας, αλλά Χριστούγεννα είναι και είναι όμορφο να δίνεις και να παίρνεις δώρα. Η ιδέα ήταν η εξής: ο καθένας θα έφτιαχνε ένα δωράκι που θα αποτελούταν από 5 πραγματάκια: ένα αστείο, ένα που να τρώγεται, ένα που να πίνεται, ένα Χριστουγεννιάτικο και ένα χειροποίητο. Μετά η ανταλλαγή έγινε τυχαία και ο καθένας μας πήρε από ένα τέτοιο όμορφο πακετάκι. Η ιδέα αυτή μου άρεσε πολύ, κυρίως για τον εξής λόγο: όλοι μας φτιάξαμε ένα πακετάκι το οποίο μπορεί να μην κόστισε πολύ (στα παιδιά πχ μπορεί να κόστισε κάτω από 10€ συνολικά), αλλά περιείχε το χρόνο και την αγάπη μας. Κάτσαμε να σκεφτούμε κάτι όμορφο που να τρώγεται και να πίνεται, και στις περισσότερες περιπτώσεις κάναμε ό,τι μπορούσαμε χειροποίητο. Μείγμα για ζεστή σοκολάτα ή για μπισκότα, μια ζωγραφιά, μια ξύλινη κουτάλα… Νομίζω πως αυτό είναι το νόημα του δώρου, το οποίο έχει χαθεί. Πραγματικά δε με ενδιαφέρει καθόλου να πάρω ένα ακριβό δώρο που το αγόρασε ο άλλος μόνο και μόνο από υποχρέωση επειδή είναι Χριστούγεννα και κάτι πρέπει να μου πάρει. Θα χαρώ περισσότερο αν μου δώσει κάποιος μια σοκολάτα υγείας γιατί ξέρει πως μου αρέσουν οι σοκολάτες και δεν πίνω γάλα. Ή κάτι που το έφτιαξε μόνος του. Για τα πακετάκια αυτά ακόμα και τα παιδιά σκέφτηκαν μόνα τους το τι θα πάρουν και τι θα φτιάξουν, βγήκαν για ψώνια για ό,τι χρειάζονταν, το συσκεύασαν μόνα. Ήταν πολύ ωραία και η διαδικασία του φτιαξίματος δηλαδή, αλλά και της παραλαβής!

Με τους φίλους κάτσαμε μέχρι το μεσημέρι των Χριστουγέννων. Μετά επιστρέψαμε στην Καλαμάτα για να κάνουμε Χριστούγεννα με τους γονείς του Κωνσταντίνου. Τρίτη φορά φαγητό και δώρα δηλαδή!

Το παραδοσιακό γεύμα με τη γαλόσουπα (again)

Πλέον είμαι εγώ ο Τζο Ντάλτον της παρέας!

Άντε καλές γιορτές!