Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Μια που μας αφήνει και πίσω δεν γυρνά, καιρός είναι για μια ανασκόπηση.
Ορίστε λοιπόν το 2005, όπως επηρέασε εμένα και όχι τον κόσμο γενικά (τέτοιες ανασκοπήσεις υπάρχουν σε εφημερίδες μπόλικες):
Ήταν η χρονιά της μεγάλης ψυχοσωματικής αρρώστειας. Πως εγώ, ένα γενικά αισιόδοξο και χαρούμενο άτομο έπεσα σε τέτοιο πράγμα, ακόμα δεν το έχω καταλάβει. Αυτό είναι και το μόνο δυσάρεστο που έγινε (αρκετά σοβαρό ώστε να το θυμάμαι και να το σημειώσω δηλαδή).
Πήγα 2 ταξίδια στο εξωτερικό (Άμεστερνταμ και Κωνσταντινούπολη) και μια βόλτα στη Σίφνο.
Φτιάξαμε τον Δίανθο και είχα μερικές δουλίτσες.
Ανανεώσαμε τις Συνταγές της Παρέας και έγιναν ένας χώρος καλοδουλεμένος για τον οποίο είμαι πολύ περήφανη.
Βρήκα το SFF και μέσα εκεί γνώρισα μερικούς φίλους και άτομα γενικά με τα ίδια ενδιαφέροντα.
Ο παππούς ο Τσάρλυ και η γιαγιά η Ευθυμία γέλασαν στα μούτρα του Χάρου και οι δύο και γλίτωσαν από τα δόντια του.
Η κόρη μου είναι πια 3,5, μια τσαπερδόνα πρώτης τάξεως, με πλούσιο λεξιλόγιο, χαρά, τραγούδι, χορό. Ξέρει να γράφει το όνομά της, αλλά και όποια άλλη μικρή, εύκολη λέξη της πεις να γράψει, προσπαθεί πολύ να σταματήσει να βάζει το δάχτυλο στο στόμα και καταφέρνει να δουλεύει τον αδερφό της αλλά και εμάς πολλές φορές. Της αρέσει η Barbie (ω, τι περίεργο!)
Ο γιός μου είναι 5 και συνεχίζει να είναι ένα απίστευτα καλόψυχο παιδί, πανέξυπνο αλλά και σοβαρό ελαφρώς, που ζοχαδιάζεται εύκολα αλλά αγαπάει όλους, μέσα στα βιβλία, τα ντοκυμαντέρ, τα τέρατα, τους δράκους και τους δεινόσαυρους. Φυσικά διαβάζει και γράφει.
Γύρισε η Δήμητρα και κάθε βράδυ παίζουμε χαρτάκι και πίνουμε μαυροδάφνη (όταν δεν έχουμε αρπαχτεί φυσικά). Γενικα η χρονιά χαρακτηρίζεται από μεσημεριανό φαί με τον Πέτρο και βραδυνό χαρτάκι με τη Δήμητρα.
Ξεκινήσαμε να χτίζουμε το σπίτι!!!! (Ελπίζω στην επισκόπιση του 2006 να λέω πως μπήκαμε μέσα στο καινούριο μας σπίτι)
Θα ήθελα να πω ποιό ήταν το καλύτερο βιβλίο που διάβασα, αλλά δεν θυμάμαι ποιά βιβλία έχω διαβάσει μέσα στη χρονιά. Σίγουρα πάντως από τα καλύτερα ήταν η τριλογία Sabriel, Lirael, Abhorsen και το Ishmael.
Eπίσης δεν θυμάμαι τι ταινίες έχω δει.
Όσον αφορά πάντως σειρές, ήταν σίγουρα η χρονιά του CSI, των Gilmore Girls και του Babylon 5. Και βέβαια του “Στο παρά 5”! Και να μην ξεχάσω τον εκπληκτικό Dr Who και το Galactica.
Παιχνίδια της χρονιάς: σουντόκου και ουίστ για τρεις.
Και βέβαια ξεκίνησα και το μπλογκ (πως το άφησα αυτό απέξω;)
Άντε και ευτυχισμένο το 2006!