Υπό αυτό τον νόμο ζούμε τις τελευταίες μέρες.
Πάνω που λες πως όλα πάνε καλά, έχουν στρώσει, έρχονται Χριστούγεννα και θα πάρεις και έξτρα χρήματα, θα ξεπληρώσεις λίγο και από το δάνειο, σου έρχονται ένα σωρό σφαλιάρες, η μία μετά την άλλη. Και γίνεσαι χάλια όχι μόνο οικονομικά, αλλά και ψυχολογικά. Και αυτό είναι το χειρότερο…
Νομίζω πως όλα ξεκίνησαν με το σπίτι στην Αθήνα. Με αυτό τον νοικάρη, που εμείς του φερθήκαμε τόσο καλά, δεν τον πιέσαμε για τίποτα, δεν είπαμε τίποτα ούτε όταν είπε να φύγει στους 3 μήνες και ξέραμε πως η δικαιολογία του ήταν ένα ψέμμα, ούτε όταν μας καθυστερούσε τα χρήματα, ούτε όταν δανείστηκε από τη γιαγιά μου(!!!) για να βάλει βενζινη! Και μας άφησε λογαρισμούς ρεύματος απλήρωτους, κάναμε αμάν να φύγει από μέσα και κυρίως μας άφησε ένα σωρό ζημιές στο μόλις ανακαινισμένο σπίτι. Αφού ο καινούριος νοικάρης ζήταγε να το ξαναβάψουμε μόλις είδε την κατάσταση των τοίχων…
Μετά συνέχισε με το σπίτι αυτό, που ξαφνικά συνειδητοποιήσαμε πως κάτι που νομίζαμε πως το είχαμε ξοφλήσει, δεν το είχαμε στην πραγματικότητα. Άλλα χρήματα από εκεί. Και προβλήματα με το γκάζι, γιατί ξοδεύουμε τόσο, μήπως δε μας έχει κάνει καλή δουλειά αυτός και δεν υπάρχει και κανείς άλλος να δώσει μια δεύτερη γνώμη.
Ήρθε και το νοσοκομείο, που δεν μας πίεσε μεν οικονομικά, αλλά μας πίεσε ψυχολογικά και τέλος μας ήρθε και μια σφαλιάρα στη δουλειά μας και έδεσε το πράγμα και γίναμε εντελώς χάλια. Και όταν είσαι πιεσμένος από τόσα πράγματα, όσο και να προσπαθείς, όσο και να λες πρέπει να τα δω θετικά τα πράγματα, μόνο λεφτά είναι, την υγειά μας να έχουμε, είσαι σε τέτοια ψυχολογική κατάσταση που ό,τι πει ο άλλος θα το πάρεις στραβά και θα τσακωθείς και μετά θα γίνεις ακόμα πιο χάλια.
Δεν ξέρω τι άλλο θα μας βρει και δεν ξέρω πότε θα καταφέρουμε να ανέβουμε λιγάκι. Γιατί πάνω που λες να το ξεχάσεις, ό,τι είναι να γίνει θα γίνει, δε βαριέσαι, θα χτυπήσει το τηλέφωνο με κάτι ακόμα που θα σε πιέσει.
Δεν έχω κέφι για Χριστούγεννα (πάλι καλά που προλάβαμε και στολίσαμε), δεν έχω καμία όρεξη να πάω για ψώνια, δώρα κλπ. Το μόνο που θέλω είναι να δω τον Κωνσταντίνο να γελάει ξανά και να πούμε ένα μεγάλο “αϊ στο διάολο” σε όλα και να τελειώνει αυτή η ιστορία.
Τίποτα άλλο δεν θα σας βρει, και μην το μελετάς!!
Όλα θα πάρουν τη σειρά τους… Χριστούγεννα δεν είναι μόνο ψώνια και δώρα, είναι η ευκαιρία να είσαι πιο κοντά με τους δικούς σου. Πάρτε κέφι από τα παιδιά, ειδικά τώρα που θα σταματήσουν το σχολείο. Αυτά αποκλέιεται να μην έχουν κέφι για Χριστούγεννα. Και την επόμενη φορά που θα χτυπήσει το τηλέφωνο, θα είναι για κάτι ευχάριστο!!
ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ, λοιπόν!
Σωστος ο Γιαννης! Καλες γιορτες με αγαπη και … ξενοιασια (τωρα οπου να’ναι ερχεται, στριβει απο την γωνια)!
Εγώ πάντως νομίζω ότι είναι να έρθει κατί ωραίο και σας περιμένει στη γωνία. Συμφωνώ με τους προλαλήσαντες, τα Χριστούγεννα είναι για ξεκούραση και οικογενειακές στιγμές 😉 Ολα καλα θα πάνε!!
panta meta tis megales ‘fourtounes’ erxete mia uperoxi liakada kai ola ta kala.
filia polla
Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια και ελπίζω να έχετε δίκιο. Είμαι γενικά αισιόδοξος άνθρωπος και δε με βάζουν κάτω εύκολα οι δυσκολίες. Αλλά είμαι επίσης και κουρασμένη. Δεν πειράζει, όλα θα πάνε καλά, ορίστε το λέω κι εγώ.