Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Χτες περάσαμε μια από τις καλύτερες Πρωτομαγιές. Μια εντελώς γεμάτη μέρα.

Ξεκίνησε με δουλειές στον κήπο. Το άσπρισμα που δεν είχα κάνει (να απολυμανθεί και ο χώρος που γέννησε η Κίκα), ξεχορτάριασμα κλπ. Και φυσικά το μαγιάτικο στεφάνι. Αποφάσισα να ξεχάσω την αλλεργία μου και να κάνουμε το στεφάνι με μαργαρίτες και τριαντάφυλλα που έχει γύρω σε αφθονία.

Μετά ακολούθησε βόλτα με τον Πέτρο στην παραλία. Ουζάκι, μεζές και λιάσιμο στον ήλιο. Η θάλασσα όμως ήταν βρώμικη και δεν μπήκαμε, παρότι είχαμε ετοιμαστεί με μαγιό και τα σχετικά. Ίσως να είναι η πρώτη χρονιά που το πρώτο μας μπάνιο αργεί τόσο πολύ…

Μετά, λες και δεν μας είχε φτάσει η τεραστίων διαστάσεων “μικρή” ποικιλία στο Κύμα, πήγαμε στο τσιμπούσι που είχε ετοιμάσει η οικογένεια του Πέτρου, μέσα στη φύση, τα δέντρα και τα λουλούδια. Είχε και μπόλικα παιδάκια, είχε και κούνιες, φαΐ, ποτό, γλυκό… Ντερλικώσαμε και πάλι!

Όταν γυρίσαμε, μετά από μια μικρή ξεκούραση, ξαναβγήκα στον κήπο για το ξεχωρτάριασμα part 2. Βέβαια όλη αυτή η παραμονή μέσα στα χορτάρια με ξέκανε και έχω φαγούρα μέχρι σήμερα… Αλλά βρε παιδί μου, φαίνονται πια τα τριαντάφυλλα!

Πολύ όμορφα μπήκε ο Μάιος. Ελπίζω να πάει όλος ο μήνας έτσι. Το μόνο κακό είναι πως τα έπαιξε η φωτογραφική μηχανή μας (η κάρτα τα έπαιξε δηλαδή, αλλά το πιο σημαντικό είναι πως έγινε μια τεράστια γρατζουνιά στο φακό και… καταστροφή!), έτσι οι φωτογραφήσεις γίναν δύσκολες. Και βλέπω και τα ποστ του philou και με τρώει η ζήλια!