Να που έκλεισα και τα 47… Πήγα να γράψω ότι είναι η πρώτη φορά που το παίρνω τόσο βαριά, αλλά ευτυχώς έχω το μπλογκ και μου τα θυμίζει όλα! Δεν είναι η πρώτη φορά, είναι μάλλον η τρίτη και φαντάζομαι πως όσο πλησιάζω τα 50 θα φρικάρω ακόμα περισσότερο. Μέχρι να τα πιάσω και μετά θα είμαι οκ, και θα περιμένω να φρικάρω ξανά στα 60!
Αλήθεια βέβαια μου έχει πέσει βαρύ το νούμερο. Το ξέρουν όλοι γύρω μου και γνωρίζω πλέον όλα τα επιχειρήματα για να μου φτιάξουν τη διάθεση:
- Δεν έχει σημασία η ηλικία, σημασία έχει τι νιώθεις
- Είσαι 47 και έχεις πετύχει στη ζωή σου πολλά. Τα πάντα ίσως. Στη δουλειά σου, στον τρόπο ζωής σου και κυρίως στην οικογένειά σου που έχεις την καλύτερη!
- Τι στεναχωριέσαι, η επιστήμη και η τεχνολογία προχωράνε, θα ζήσεις μέχρι τα 120!
Όσα έγραψα πέρυσι, ισχύουν και φέτος! Μόνο που εκεί που γράφω “η μέση δε με αφήνει με τίποτα”, διάβασε τώρα “η ωμοπλάτη δε με αφήνει με τίποτα”. Γιατί κάτι πρέπει να πονάει προφανώς κάθε χρόνο! Αλλά και πάλι παίρνω θάρρος γιατί μου θύμισε το μπλογκ πως πέρυσι νόμιζα ότι δε θα περάσει η μέση με τίποτα, αλλά πέρασε εντέλει και ούτε που τη θυμάμαι τώρα. Άρα το ίδιο θα γίνει και με τον αυχένα και την ωμοπλάτη μου.
Νομίζω πως το μεγαλύτερο μέρος της μαυρίλας θα το αποδώσω στα συμπτώματα της προεμμηνόπαυσης. Πολλά χρόνια κρατάει βρε παιδί μου.
Πέρα από τη μαυρίλα όμως, τα πράγματα πάνε πολύ καλά. Η δουλειά στρώνει και παρότι είναι πιο απαιτητική, την ευχαριστιέμαι. Κάνω ταξίδια και μάλιστα σε μέρη μακρινά! Σχεδιάζω άλλα ταξίδια (και πάλι σε μέρη μακρινά!). Περνάω τέλεια με την οικογένειά μου. Ο Γιώργος τελειώνει το σχολείο, η Ιωάννα κλείνει τα 16! Παίζουμε επιτραπέζια, διαβάζουμε βιβλία. Με τη γιόγκα έχω ισιώσει (κυριολεκτικά όμως. Από εκεί που πάντα καμπούριαζα τώρα στέκομαι ίσια), και έχω αποκτήσει μια ευλυγισία που δεν είχα ποτέ. Όχι ότι είμαι καλή, αλλά έχω δει μεγάλη πρόοδο, τέτοια που δεν περίμενα. Έχουμε φτιάξει ένα σωρό πράγματα στο εργαστήριο και δουλεύω τον τόρνο και μου αρέσει.
Στα γενέθλιά μου πέρασα θαυμάσια! Έφτιαξα μανιάτικη μακαρονάδα διαφορετική, έφτιαξα και ένα ωραίο γλυκό. Άλλο ήθελα αλλά ήταν ο μπαμπάς εδώ που δεν έτρωγε φυστικοβούτυρο. Τι να κάνω που δε του χαλάω χατήρι;;
Προχωράμε λοιπόν δυναμικά για τα 120!