Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Είναι γνωστό και δεδομένο πως λατρεύουμε τα επιτραπέζια παιχνίδια. Χρόνια τώρα παίζουμε, έχουμε μια βιβλιοθήκη ολόκληρη γεμάτη επιτραπέζια και κάθε χρονιά είναι κάποια με τα οποία κολλάμε λίγο περισσότερο (ή και τα λιώνουμε…). 

Πολλά από τα παιχνίδια μας τα παίζουμε μέσα στη διάρκεια της χρονιάς. Εδώ θα σημειώσω όμως αυτά που συνήθως προτιμάμε (αν πει κανείς διάλεξε τι θα παίξουμε, είναι στο τοπ των προτιμήσεων). Τα παιχνίδια που παραμένουν κλασικά σε αυτά που διαλέγουμε είναι το Carcasson και η μπιρίμπα 😉. Με παρέα ή οι δυο μας, είναι από τα παιχνίδια που αγαπάμε πολύ.

Δοκιμάσαμε πολλά καινούρια παιχνίδια, αλλά 2 μπήκαν στην καρδιά μας και ένα το αγαπήσαμε τρελά.

Μέσα στο 2018 βρήκαμε τη Λέσχη Φίλων Επιτραπεζίων Καλαμάτας και παίξαμε μαζί τους διάφορα παιχνίδια. Δυστυχώς μπορούμε να τους βρούμε μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες, καθώς καπνίζουν την ώρα που παίζουν και σε κλειστό χώρο δε μπορούμε να το κάνουμε. Αυτό είναι ένα μόνιμο παράπονό μας και θα το παρακάμψω για τώρα. Τα δυο παιχνίδια που αγαπήσαμε λοιπόν τα μάθαμε από αυτούς.

Το ένα είναι το Azul. Παιχνίδι στρατηγικής θα έλεγα, στο οποίο η τύχη παίζει μικρό ρόλο. Είναι σχετικά γρήγορο, είναι πανέμορφο οπτικά, δεν έχει πολλούς κανόνες και δε χρειάζεται να διαβάσεις τίποτα (άρα παίζεται και από άτομα που μιλάνε άλλη γλώσσα). Φαίνεται απλό, αλλά θέλει σκέψη. 

Και πάμε στο δεύτερο παιχνίδι, αυτό που πραγματικά λατρέψαμε, που έχουμε λιώσει…

Hanabi – Πυροτεχνήματα

Είναι από αυτά τα παιχνίδια με τις κάρτες που μπορεί να βρει κανείς σε Public και Κάισσα πολύ εύκολα, φτηνό και δε σου γεμίζει το μάτι. Αλλά… αλλά… Από τη στιγμή που το ξεκινήσαμε δεν έχουμε σταματήσει να παίζουμε. Το παίρναμε μαζί μας παντού, στην παραλία, σε εκδρομές. Πριν ξεκινήσουμε τη δουλειά παίζουμε ένα, έχει γίνει το απαραίτητο συνοδευτικό με το καφεδάκι μας. Και το απόγευμα θα παίξουμε άλλο ένα (δυο, τρία). Είναι παιχνίδι συνεργατικό και το παράξενο είναι πως δε βλέπεις τα δικά σου φύλλα, αλλά τα φύλλα του άλλου (ο καθένας κρατάει τα φύλλα του έτσι ώστε να είναι κρυφά σε αυτόν και φανερά στους άλλους). Εσύ θα πρέπει να δώσεις στον άλλο να καταλάβει τι πρέπει να κρατήσει, τι να κατεβάσει και τι να κάψει, δίνοντάς του ελάχιστες πληροφορίες. Μπορεί να παιχτεί ελεύθερα ή με συμβάσεις. Στα πρώτα παιχνίδια όλα πάνε καλά, ψάχνεσαι ακόμα. Στα επόμενα αρχίζεις να τσακώνεσαι επικά με τον άλλο γιατί δεν καταλαβαίνει τι εννοούσες όταν είπες αυτό είναι κόκκινο (πώς είναι δυνατόν;;;;). Και μετά, σιγά σιγά, φτάνεις σε τέτοιο επίπεδο που οι άλλοι σας βλέπουν να παίζεται και νομίζουν πως έχετε μάθει να επικοινωνείτε τηλεπαθητικά.

Το καλοκαίρι επί δυο μήνες το πρόγραμμά μας ήταν φιξ: παραλία στις 7.30 πμ, βουτιά στη θάλασσα, καφεδάκι και -καμιά φορά- πρωινό και μια παρτίδα Hanabi. Μας είχαν μάθει όλοι!