Και ναι, ήρθε και αυτή η ώρα!
Για μια ακόμα φορά έχουμε πρωτάκι και τριτάκι. Αυτή τη φορά στο Πανεπιστήμιο!!! Πρώτα ήταν στο Δημοτικό, μετά στο Γυμνάσιο, μετά στο Λύκειο και τώρα… άντε γειά. Έχουμε δυο παιδιά που δεν μένουν πια εδώ και αν έλεγα στα προηγούμενα ποστ πως η ρουτίνα μας έχει αλλάξει… τώρα να δεις τι θα γίνει!
Παρακάτω οι γνωστές κλασικές φωτογραφίες. Η φετινή είναι λίγο διαφορετική 🙂 Επίσης μέσα στο άγχος δε σκέφτηκα να βγάλουμε την άλλη κλασικη στην πόρτα. Δεν πειράζει! Τα κλάματα με παίρνουν έτσι κι αλλιώς…
Ακόμα δεν ξέρω πώς θα είναι η ζωή όλων μας, μια που μόλις έφυγαν, αλλά σίγουρα θα είναι διαφορετική! Αυτή τη στιγμή κυριαρχεί η λύπη και το άγχος, όμως αυτή η φωτογραφία με γεμίζει και χαρά γιατί σηματοδοτεί ένα εντελώς νέο ξεκίνημα και με κάνει να σκέφτομαι το πόσο δεμένα είναι, πώς βοηθάνε ο ένας τον άλλο, πόσο ήσυχη είμαι που ξέρω ότι είναι μαζί παρότι μακριά μου. Μπορεί να μένουν 2 ώρες μακριά ο ένας από τον άλλο, αλλά είμαι σίγουρη πως θα είναι εκεί αν χρειαστεί ο άλλος κάτι.
Τελευταία φορά λοιπόν Πρωτάκι και Τριτάκι! Πάμε για άλλα 🙂
Καλή σχολική χρονιά σε όλους!
Μεγάλωσαν πράγματί
ξέγιναν ωραίοι και υπεύθυνη ενήλικες
να είναι καλα οι γονείς τους που είναι εξαιρετικοί