Μου είχε έρθει πρόσκληση να παρακολουθήσω το 16ο ggd στην Αθήνα και όταν είδα πως θα μίλαγαν εκεί οι “μαμά…δες, μπαμπά…δες” μπήκα σε μεγάλο πειρασμό! Βέβαια ήταν δύσκολο, γιατί θα έπρεπε να κάνω το ταξίδι καθημερινή και μάλλον μόνη μια που κάποιος θα έπρεπε να μείνει με τα παιδιά. Έτσι το σκεφτόμουν πολύ. Όμως τα πράγματα ήρθαν καλά, μια που είχαμε επισκέψεις το σαββατοκύριακο, δυο πολύ καλούς φίλους, που την Κυριακή επέστρεψαν Αθήνα. Οπότε… πήγα κι εγώ μαζί τους! Η Ιωάννα το πήρε λίγο κατάκαρδα, με παρακάλαγε με κόκκινη μύτη και μάτια να μη φύγω, μέχρι που με κλείδωσε στο δωμάτιό μου! Όμως αντιστάθηκα και έφυγα, αν και θα παραδεχτώ πως το έκανα με πολύ βαριά καρδιά και σκεφτόμουν συνέχεια πως θα πάθουμε κάτι στο δρόμο και δε θα ξαναδώ τα παιδιά μου και τα άφησα πίσω η άκαρδη και πως θα ζήσουν χωρίς μάνα 😛 😛 😛 Το ξεπέρασα βέβαια 🙂
Το ταξιδάκι μας ήταν πολύ ευχάριστο, άλλωστε πάντα είναι όταν έχεις καλή παρέα 🙂 Με φιλοξενήσανε στο σπίτι τους, φάγαμε, μιλήσαμε, κοιμηθήκαμε και το πρωί πήρα τα πράγματά μου και πήγα από την άλλη κολλητή, την Κατερίνα, που εντελώς τυχαία μένει 4 τετράγωνα πιο κει. Φοβερή τύχη! Με τάισε (μα τι καλούς φίλους που έχω!!), είπαμε όλα τα νέα μας, μου έδωσε κουλουράκια να έχω για το δρόμο 🙂 , μου έδωσε και ομπρέλλα γιατί ο καιρός είχε αλλάξει και έφυγα και από εκεί, για να κατέβω στο κέντρο για ψώνια.
Πήγα από το μαγαζί των Lego (εκεί που ήταν παλιά ο Πάλλης) να κάνω προμήθειες γιατί σε λίγο καιρό έχουμε πάρτυ Λέγκο και πρέπει να προετοιμάζομαι σιγά σιγά. Ο κύριος εκεί δεν μπορώ να πω πως ήταν και πολύ εξυπηρετικός / ευγενικός. Του είπα πως θα κάνω πάρτυ λέγκο και θέλω κάτι φτηνό για να δώσω στα παιδάκια που θα έρθουν σα δωράκι και αυτός μου έδειχνε πράγματα αξίας 4 -6 ευρώ το ένα (ενώ υπήρχαν άλλα πιο φτηνά έτσι; ). Επίσης δε μου άρεσε καθόλου ο τρόπος που μίλησε σε ένα παιδάκι που μπηκε μέσα και ζήταγε λέγκο από μια λίγο πιο παλιά σειρά. Το απογοήτευσε πλήρως το παιδάκι, λέγοντάς του πως και αυτά που θα πάρει τώρα σε 6 μήνες δε θα τα βρίσκει. Ήταν το ύφος του όμως σκληρό. Τέλος πάντων, ψώνισα απο εκεί.
Μετά πήγα στο Public και εκεί πέρασα την υπόλοιπη μέρα μου μέχρι να έρθει η ώρα να πάω στη συνάντηση 🙂 Δηλαδή πέρασα τέλεια! Έκανα τη βόλτα μου σε όοοοολους τους ορόφους, αγόρασα βιβλία, ξανάκανα βόλτα και μετά πήγα πάνω στο καφέ. Έχει ένα καταπληκτικό μπαλκονάκι που μπορείς να φας βλέποντας την πλατεία Συντάγματος και τη Βουλή, φανταστικό. Το μόνο του κακό είναι πως δεν έχει τέντα και άρα όταν άρχισε να βρέχει τα μαζέψαμε όλοι κακήν κακώς και μπηκαμε μέσα. Τουλάχιστον είχα τελειώσει το φαγητό μου! Έκατσα στους υπολογιστές εκεί και χάζεψα λιγάκι και πέρασε η ώρα. Αυτό που μου έκανε πολύ καλή εντύπωση είναι πως ήταν πολύ εξυπηρετικοί και ευγενικοί. Παράγγειλα μια πηχτή ζεστή σοκολάτα χωρίς να το πολυσκεφτώ και όταν ήρθε, τη δοκίμασα, ήταν γιαμ γιαμ αλλά ξαφνικά σκέφτηκα “ωχ αυτό που πίνω μάλλον έχει γάλα” Το γκαρσόνι μου το επιβεβαίωσε και μετά ήρθε το σοκ! Την πήρε πίσω και μου έφερε ένα χυμό αντί για αυτή, χωρίς χρέωση! Ενώ δεν ήταν δικό τους λάθος, αλλά δικό μου φυσικά! Περιτό να πω πως το εκτίμησα πάρα πολύ αυτό!
Από εκεί πήρα το μετρό και πήγα στη συνάντηση.
Η συνέχεια στο επόμενο και μεθεπόμενο ποστ 🙂
XAXA, καλά, η Ιωάννα πρέπει να κάνει παρέα με την ανιψιά μου να ανταλλάξουνε “τρόπους να αποτρέψεις έναν μεγάλο να βγει από το σπίτι”!!!! Εσύ, πάλι, άκαρδη μάνα (ΑΑΧΑΧΑΧΑ τί διαβάζω πρωί πρωί βρε παιδί μου) πολύ gore πράγματα διαβάζεις και βλέπεις, και επηρρεάζεσαι!! Απορώ με τί άτομα κάνεις παρέα!!! ;-ΡΡΡΡΡΡΡΡ (Καλά, άμα λες τέτοια, θα σου βάλω να δεις το Tokyo Gore Police, μιλάμε, το King of Myconos μπροστά του, είναι Βέντερς!!)
To Public είναι πολύ εθιστικό, πολύ ωραίο μέρος να περνάς την ώρα σου αν και έχω και εναλλακτική το Μουσείο όσον αφορά το φαΐ με διάβασμα και θέα!! 😉 Έχει και ωραία γλυκά στο Public, πειρασμός…
😉
Τι ώρα βγαίνει το επόμενο post; Έχω πάρει χαρτομάντιλα για το κλάμα από τα γέλια και περιμένω! Χαχαχα…
Pingback: Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα » Blog Archive » Μαμάδες, μπαμπάδες, φίλοι και GGD
Εκεί που λες ότι τα έχεις ακούσει όλα… έρχονται και άλλα ακόμη πιο ωραία κοπλιμάν!
Ότι μία μαμά για να έρθει να μας ακούσει θα τα έβαζε με την κόρη της… και ποια κόρη… την δυναμική και αποφασιστική Ιωάννα!
Νομίζω ότι μετά από αυτό μόνο αν με κάνει Σεεερ η Βασίλισσα Ελισσάβετ θα νιώσω μεγαλύτερη τιμή (αφού στο είπα… κατάγομαι από Σπάρτη… και οι μισοί μου θείοι κάτω έχουν τον Κοκό σε κάδρο!!! :p :p :p)
Pingback: Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα » Blog Archive » Τον κλάψαμε τον μακαρίτη :)
Sophia είδες; πρέπει να διαβάσω κανέναν Πράτσετ νομίζω ή κανένα κόμικ, γιατί δε με βλέπω καλά 😛
Χρήστο ήθελε πραγματικά μεγάλη προσπάθεια να τα βάλω με την Ιωάννα, γιατί ήταν και επίμονη! Είχε κρεμαστεί από πάνω μου! Αλλά έδειξα μεγάλη δύναμη! Και μια που δύσκολο να σε κάνει σερ η Ελισσάβετ (ο Κοκός δεν ξέρω, ίσως 😛 ) χαίρομαι που σου έδωσα την ευκαιρία να αισθανθείς τόσο τιμημένος χαχααχαχαχααα.