Και φτάνουμε λοιπόν στην Κυριακή, που ήταν η εκδήλωση για την κοπή της πίτας μας…
Αυτή την εκδήλωση την προετοιμάζω κάνα δίμηνο. Να βρω χώρο, να βρω χορηγό, να βρω δώρα, να κάνω ανακοινώσεις κλπ κλπ κλπ Κάθε χρόνο αντιμετωπίζουμε κάποιο πρόβλημα και κάθε χρόνο προσπαθώ να αποφύγω την επανάληψή τους. Το πετυχαίνω νομίζω, αλλά βέβαια εμφανίζονται καινούρια!
Φέτος βρήκα με τη βοήθεια της Κωνσταντίνας έναν πολύ ωραίο χώρο. Δηλαδή σαν αίθουσα δε λεει κάτι ιδιαίτερο, αλλά έχει ένα υπέροχο μπαλκόνι με ωραία θέα, είναι ενιαίος ο χώρος άρα βλέπεις παντού και όλους και έχει ροτόντες που βοηθάνε στο να μιλήσεις και να κάτσεις σαν παρέα. Είναι η αίθουσα Horizon στο Divani – Caravel. Και μάλιστα σε πολύ οικονομική τιμή (ειδικά σε σχέση με κάτι άλλα που άκουσα…). Είχα μιλήσει με τους ανθρώπους και τα είχα κανονισμένα όλα. Φέτος είχαμε και μικροφωνική εγκατάσταση και μουσική και χώρο για να χορέψουμε (που δεν χόρεψε κανείς εντέλει δηλαδή, αλλά εμείς τον χωρο τον είχαμε) και απ’ όλα! Μέχρι και χορηγό βρήκαμε, έστω και τελευταία στιγμή…
Εγώ με τον εαυτο μου είμαι πολύ καλά! Μάλιστα όταν τελείωσε η εκδήλωση έλεγα πως είμαι περήφανη για μένα (και είναι από τις πολύ λίγες φορές που το λέω…). Βεβαίως υπήρξαν προβλήματα. Αλλά ήταν προβλήματα που δεν μπορούσαμε να έχουμε προβλέψει, δεν είχαμε αντιμετωπίσει ξανά (και δεν είμαι και σίγουρη πως αντιμετωπίζονται…). Είχαμε πάρα πολύ κόσμο. Όμως αρκετοί ήρθαν χωρίς να φέρουν κάτι για το μπουφέ μας, κάποιοι ήρθαν μεγάλη παρέα κρατώντας ένα μικρό ταψάκι στα χέρια… Αρκετοί πέσαν πάνω στα φαγητά και γέμιζαν τα πιάτα τους τόσο που στο τέλος απλώς τα άφησαν και πετάχτηκαν, ενώ άλλοι δεν κατάφεραν καν να δοκιμάσουν. Γενικά έπεσε ακρίδα στο μπουφέ και τα πιάτα εξαφανίζονταν πριν προλάβει κανείς να δει! Υπήρξαν και κάνα δυο περιπτώσεις από κυρίες που ήρθαν μόνο για να φάνε (και να πάρουν και ταπεράκι μαζί!!! ). Είχαμε λοιπόν μια γκρίνια για αυτό φέτος, γιατί πολλοί θεώρησαν πως δεν υπήρξε αρκετό φαγητό και δεν πρόλαβαν τίποτα.
Συμφωνώ με όλα αυτά, αλλά και πάλι θα πω πως ο στόχος είναι να κόψουμε την πίτα μας, να γνωριστούμε, να ξαναβρεθούμε με τους παλιούς, να πούμε από κοντά τα νέα μας και να γελάσουμε. Και αυτό το πετύχαμε. Και δώσαμε και ωραία δώρα και είχαμε και πολύ πιτσιρικαρία να γυρνάει και να μας φτιάχνει τη διάθεση! Εγώ πέρασα καλά! Ήρθαν πολλοί φίλοι αν και λίγο πρόλαβα να τους δω και ακόμα λιγότερο να τους μιλήσω. Αυτά παθαίνω σε κάθε κοπή.. Είναι που πρέπει να μιλήσω λίγο με όλους, να κανονίσω πράγματα, να κάνω την κοπή, την κλήρωση…
Εδώ κόβουμε την πίτα:
Μαζί είχα και τα πιτσιρίκια. Ανέλαβαν την υποδοχή (σε καποια στιγμή ήρθε η νονά της Ιωάννας και η Ιωάννα της είπε “δεν μπορώ τώρα νονά, έχω πολύ δουλειά, θα τα πούμε μετά!” ). Έκαναν όσο καλύτερη δουλειά μπορούσαν τα καημένα. Του χρόνου πρέπει να έχουμε και κάποιον μεγάλο εκεί, γιατί έρχεται πολύς κόσμος και πρέπει να τους εξυπηρετήσεις όλους γρήγορα. Πάντως για άλλη μια φορά έδειξαν πόσο άνετα είναι με τον κόσμο (και το μικρόφωνο), πιο άνετα και από εμένα. Ήθελαν και οι δύο να μιλάνε στο μικρόφωνο και προσπάθησα να τα αφήσω. Έλεγαν τα νούμερα της κλήρωσης και το όνομα του τυχερού και στο τέλος μάλιστα ο Γιώργος έκανε και την αποφώνιση (χωρίς να το καταλάβω, πριν προλάβω να του πω τίποτα! ).
Χάρηκα πολύ επίσης γιατί πολλά δώρα πήγαν σε γνωστούς μας. Είπα, ευτυχώς που τα χαρτάκια τα διάλεγαν πιτσιρίκια γιατί θα έλεγαν πως τα έχω κανονισμένα τα δώρα! Το καλύτερό μου ήταν που κέρδισα εγώ μια κασετίνα με 6 ροφήματα Κρόκου Κοζάνης (που πολύ μου αρέσουν! ), αλλά το κυριότερο, μου έτυχε το φλουρί στην βασιλόπιτα και είμαι πλεον η Lucky admin της χρονιάς!!!
Θα ξαναπώ πως για μένα είχε μεγάλη επιτυχία η κοπή φέτος. Περάσαμε θαύμα, είδα τόσους γνωστούς, όλα ήταν όμορφα… Και του χρόνου θα βρούμε τρόπο να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα που βρήκαμε φέτος, για να φανούν άλλα που θα αντιμετωπίσουμε του παρα χρονου!!! Έτσι γίνεται!
Αν θέλετε περισσότερες λεπτομέρειες, δείτε και στο σάιτ πως περάσαμε στην κοπή.