Τα παιδιά μου θέλουν να καλέσουν παιδιά εδώ στο Halloween να δουν ταινία και βεβαίως θέλουν να φτιάξουμε καλούδια με κολοκύθα, έτσι για να ταιριάζει! Μιλάμε πάντα για τις πανέμορφες πορτοκαλί κολοκύθες, που είναι ελαφρώς γλυκές.
Η αλήθεια είναι πως δεν έχω χρησιμοποιήσει ιδιαίτερα τις κολοκύθες στη μαγειρική μου μέχρι τώρα, μόνο μια γλυκιά κολοκυθόπιτα φτιάχνω, που μου αρέσει πάρα πολύ, είναι σα μπουγάτσα.. Ήθελα λοιπόν έτσι κι αλλιώς να τη δοκιμάσω, οπότε βρήκα την ευκαιρία. Άλλωστε πρέπει να δοκιμάζουμε καινούρια πράγματα και αν μπορούσα να βρω ένα ακόμα λαχανικό που τρώνε εδώ θα ήμουν πολύ ευχαριστημένη!
Το πρώτο πράγμα σε μια κολοκύθα είναι το καθάρισμα. Παίρνει χρόνο, αλλά μετά τη βάζεις καθαρισμένη στην κατάψυξη και είναι πανεύκολο να τη χρησιμοποιήσεις όπου θέλεις άμεσα! Εγώ έτριψα τη μισή και την άλλη την έκοψα κυβάκια και την έβαλα σε σακουλίτσες ανά μισό κιλό. Και μόνο που βλέπεις αυτούς τους πορτοκαλί κύβους, τους σχεδόν φωσφοριζέ, θέλεις να τους φας! Ακολούθησα τις οδηγίες για το καθάρισμα της κολοκύθας που έχουμε στο σάιτ και έκανα μέχρι και τον πασατέμπο! Ο πασατέμπος βγήκε λίγο πιο σκληρός από αυτόν που έχουμε συνηθίσει, δεν καθαρίζεται με το δοντάκι τόσο εύκολα, ίσως όμως να έπρεπε να τον αφήσω στο φούρνο λίγο ακόμα, δεν ξέρω.
Το πρώτο που δοκίμασα ήταν μια αλμυρή κολοκυθοτυρόπιτα. Δύσκολο να επιλέξεις συνταγή, ποιά να πρωτοκάνεις! Αλλά το κατάφερα, διάλεξα μια που μου φάνηκε ωραία και.. βουρ την έκανα! Φρόντισα να έχει και μπόλικο τυρί ώστε να έχει πιο πολλές πιθανότητες να αρέσει εδώ στο σπίτι. Έγινε πολύ νόστιμη κι εγώ την τσάκισα. Τα παιδιά την έφαγαν χωρίς διαμαρτυρίες, καλή τους φάνηκε, ενώ ο Κωνσταντίνος κατάφερε με το ζόρι μια μπουκιά! Η κολοκύθα γλυκίζει και αναπόφευκτα γλυκίζουν και όλα όσα φτιάξεις με αυτή. Ο Κωνσταντίνος δεν είναι καθόλου φίλος των φαγητών που γλυκίζουν (όπως οι μελιτζάνες, τα πατζάρια, κλπ), οπότε το περίμενα πως δε θα του αρέσει. Φτου.
Μετά αποφάσισα να δοκιμάσω μια κολοκυθόσουπα. Διάλεξα τη συνταγή γιατί είχε μέσα τσίλι και σκέφτηκα πως μπορεί το καυτερό να διώξει λίγο τη γλύκα και να το φάει και ο Κωνσταντίνος. Επειδή δεν ήξερα αν θα αρέσει γενικώς, έφτιαξα τη μισή ποσότητα και σέρβιρα ένα μικρό μπολ σούπας και ένα τοστ για συνοδεία. Ο συνδυασμός ήταν πολύ ωραίος και χορταστικός! Στη σούπα βάλαμε και μια γερή κουταλιά γιαούρτι μέσα και ωραία σπιτικά κρουτόν. Το γιαούρτι έδωσε δροσιά και ισορρόπησε λίγο την καυτερότητα, γιατί η αλήθεια ειναι πως έβαλα μια καυτερή πιπερίτσα στη μισή δόση και… έκαιγε κάπως… Για μια φορά ακόμα, εγώ την έφαγα με μεγάλη ευχαρίστηση, τα παιδιά χωρίς διαμαρτυρία (αλλά μικρή ποσότητα), ενώ ο Κωνσταντίνος ίσα που τη δοκίμασε. Δεν έπιασε ούτε το τσίλι…
Αποφάσισα να μη συνεχίσω με αλμυρές συνταγές με κολοκύθα. Εάν κάποια μέρα έχει μείνει μια μερίδα φαγητό από την προηγούμενη, μπορεί να αφήσουμε τον Κωνσταντίνο να το φάει και να φτιάξω κάτι με κολοκύθα για εμάς. Θα συνεχίσω με γλυκές συνταγές (έχω βρει κάτι ωραίες για μπισκότα, κέικ, κλπ) να δούμε τι θα γίνει εκεί. Κολοκύθες πάντως έχουμε άφθονες για δοκιμές!
Pingback: Κολοκύθας συνέχεια | Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα