Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Την Κυριακή το πρωί φύγαμε από τη Στούπα για να πάμε στο σπήλαιο του Δηρού. Αναγκαστικά περάσαμε από την Αρεόπολη…

Παρότι ήξερα το μέγεθος της καταστροφής, είναι άλλο πράγμα να το βλέπεις με τα ίδια σου τα μάτια. Χιλιόμετρα ολόκληρα της διαδρομής καμμένα. Δέντρα, σπίτια, αυτοκίνητα. Σε ορισμένα σημεία, το μόνο που σταμάτησε τη φωτιά ήταν η θάλασσα. Καμμένες εκτάσεις μέχρι την παραλία.

Η μυρωδιά του καμμένου ήταν έντονη και όλα γύρω μαύρα. Κι έλεγες, δε μπορεί, θα σταματήσει κάπου. Αλλά συνέχιζαν και συνέχιζαν οι καμμένες περιοχές και μετά μου θύμισε ο Κωνσταντίνος πως η φωτιά αυτή ενώθηκε με τη δική μας του Ταϋγέτου… Είναι ασύληπτο. Μου ήρθε όχι μόνο να κλάψω, αλλά να κάνω εμετό, όπως αντιδρούν κάποιοι όταν βλέπουν κάποιον άνθρωπο νεκρό.

Μας είπαν πως η διαδρομή από Σπάρτη είναι πολύ χειρότερη…