Όπου και αν διαβάσεις, θα δεις αναφορές για το πόσο άσχημο ήταν το 2016 και άντε καλά ξεκουμπίδια. Δε νομίζω βέβαια πως περιμένει κανείς πραγματικά πως το 2017 θα είναι καλύτερο, οι περισσότεροι άντε να εύχονται απλώς να μην είναι χειρότερο. Παντού συζητάνε το πόσοι μας άφησαν χρόνους το 2016 (η αλήθεια είναι πως μεγάλωσα με τον David Bowie και πολύ στεναχωρήθηκα) και αν ήταν τυχαίο ή αν είναι η αρχή μόνο, καθώς όλοι όσοι ξέραμε από μικρά παιδιά μεγαλώνουν και ένας ένας την κάνουν. Θα το μάθουμε μέσα στα επόμενα χρόνια φαντάζομαι.
Πριν έρθει το 2016 το περίμενα με χαρά. Ο λόγος είναι πολύ χαζός… Απλώς το 16 είναι αγαπημένος μου αριθμός, ίσως επειδή στις 16 έχω γενέθλια, ίσως επειδή γενικά αγαπώ το 6 για κάποιο περίεργο λόγο. Οπότε περίμενα πως το 2016 θα είναι μια ωραία χρονιά.
Η πρώτη μου σκέψη είναι πως δεν ήταν και τόσο…
Μια φίλη θεωρεί πως είμαι υπερβολική. Δεν πεθάναμε το 2016, δεν χάσαμε κάποιον δικό μας άνθρωπο, δεν χάσαμε τη δουλειά μας, δεν πάθαμε κάποια ανίατη ασθένεια. Φτάνει αυτό όμως για να κάνει μια χρονιά καλή; Και τι φτάνει για να τη χαρακτηρίσει ως κακή;
Κατά κύριο λόγο η γκρίνια μου έχει να κάνει με την υγεία. Η μεγαλύτερη ευχή είναι “την υγειά μας να έχουμε” και φέτος δε την είχαμε… Δε θα αναφερθώ ιδιαίτερα στο πόσοι γνωστοί πέθαναν. Δε με αφορά προσωπικά, αν και η αλήθεια είναι πως μεγάλωσα με τον David Bowie και πολύ στεναχωρήθηκα (είχε κάτι το 2016 ή είναι η αρχή μόνο, καθώς όλοι όσοι ξέραμε από μικρά παιδιά μεγαλώνουν και ένας ένας την κάνουν; Θα το μάθουμε μέσα στα επόμενα χρόνια φαντάζομαι). Η δική μας υγεία με αφορά περισσότερο και μπορώ να πω πως το 2016 δεν ήταν καλό. Μπορεί να επιβιώσαμε, αλλά εγώ, η Ιωάννα, ο πατέρας μου, περάσαμε άσχημα φέτος, ενώ για τον Γιώργο απλώς μάθαμε τώρα κάτι που είχε και θα έχει για πάντα. Ακόμα και ο γάτος και η σκυλίτσα μας είχαν/έχουν περιπέτειες με την υγεία τους. Νομίζω τα δυο σοκ που περάσαμε με την Ιωάννα φέτος θα μου μείνουν ως τραύμα για πολύ καιρό. Όσον αφορά εμένα προσωπικά, και γυαλιά έβαλα φέτος (ακόμα δε τα χρειάζομαι πάρα πολύ, απλώς με βοηθάνε στον υπολογιστή κυρίως), και στο νοσοκομείο πήγα (για επέμβαση ρουτίνας, αλλά πήγα), και η μέση μου με έπιασε και 3 μήνες μετά έχω ακόμα πρόβλημα.
Το δεύτερο που με κάνει να σκέφτομαι με οργή το 2016 ήταν όλες οι πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις. Δεν έχουμε ζήσει άλλη τέτοια χρονιά και φοβάμαι πως δε θα καλυτερέψει τίποτα από εδώ και περά. Είναι λες και θέλουν οπωσδήποτε να διώξουν όλους όσους προσπαθούν να δουλέψουν, να χτίσουν κάτι, να δημιουργήσουν, να αναπτυχθούν. Γίνεται όλο και πιο ασύμφορο το να μένεις εδώ.
Δυο σημαντικά θέματα λοιπόν μαυρίζουν το 2016. Η έλλειψη υγείας και το άγχος. Υπάρχουν όμως πολλά μικρά στα οποία μπορώ να εστιάσω για να μη νιώθω τόση πίκρα.
Ξεκίνησε πολύ ωραία με ταξιδάκι. Είχαμε τις περιπέτειές μας, αλλά περάσαμε τέλεια. Και οι εκδρομές συνεχίστηκαν όλη τη χρονιά, με το Θέρμο και τη Σίφνο να κυριαρχούν στις όμορφες αναμνήσεις. Επίσης τα παιδιά κάναν επίσκεψη στο CERN με το σχολείο τους και είμαι σίγουρη πως αυτή ήταν μια εμπειρία μοναδική.
Κάναμε πολλές κατασκευές στο εργαστήριό μας. Φτιάξαμε το Dog, φτιάξαμε δυο καρέκλες, κάναμε βελτιώσεις στην κουζίνα μας και ένα σωρό άλλα μικροπράγματα.
Περάσαμε αρκετό χρόνο με φίλους και καταφέραμε να δούμε και ανθρώπους που είχαμε πολύ καιρό να δούμε. Δυο πολύ φιλικά μας ζευγάρια θα αποκτήσουν νέο παιδάκι, μεγαλώνοντας τη χαρά μας.
Περάσαμε χρόνο με τις οικογένειές μας. Με την αδερφή μου δεν κατάφερα να συναντηθώ πολλές φορές, μόνο δυο σε όλη τη χρονιά. Όμως δε το σκέφτομαι με λύπη, γιατί τη δεύτερη, τώρα τα Χριστούγεννα, κάτσαμε πολλές ώρες μαζί και αισθάνομαι πως τους χόρτασα!
Ο Κωνσταντίνος πήρε καινούριο ποδήλατο. Μπορεί η αφορμή να ήταν κακή (αφού έσπασε το παλιό του) και μπορεί να ήταν μια σχετικά αγχωτική περίοδος εκείνη καθώς ήταν έτοιμος να φύγει για το ταξίδι του και δεν ήξερε τι να κάνει, αλλά στο τέλος ήταν για καλό νομίζω, γιατί τώρα έχει ένα πολύ καλό ποδήλατο και το παλιό το αντικατέστησε η αντιπροσωπεία (ήταν στην εγγύηση) και το έχει τώρα ο Γιώργος – ο οποίος και το χρησιμοποιεί καθημερινά.
Είχα την ευκαιρία να κάνω το Fika challenge. Μπορεί να μην κατάφερα να το ολοκληρώσω λόγω μέσης, αλλά το ευχαριστήθηκα πάρα πολύ όσο κράτησε. Δοκίμασα ένα σωρό συνταγές, έβγαλα τέλειες φωτογραφίες. Ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία.
Διάβασα 22 βιβλία, τα περισσότερα εκ των οποίων ήταν πάρα πολύ ωραία.
Έκοψα τα μαλλιά μου. Μεγάλη αλλαγή. Είναι εξαιρετικά βολικό το κοντό μαλλί και μέχρι στιγμής πολύ σπάνια μου λείπουν τα μακριά μαλλιά. Και ξεκίνησα ξανά να τα βάφω (τώρα αυτό δεν είναι ακριβώς καλό ή θετικό. Όμως αισθάνομαι καλά με την αλλαγή, οπότε το βάζω στα θετικά).
Βάλαμε το σπίτι μας στο Warm Showers. Είχαμε έτσι την ευκαιρία να γνωρίσουμε ποδηλάτες που κάνουν μεγάλα ταξίδια και να ακούσουμε πολλές ιστορίες.
Το 2016 μας έβαλε σε πάρα πολλές σκέψεις, πολλές φορές. Αναγκαστήκαμε να σκεφτούμε για την πορεία που θα πάρει η ζωή μας (ή που θέλουμε να πάρει) και πονοκεφαλιάσαμε και σκοτιστήκαμε και τσακωθήκαμε ακόμα (εντάξει λίγο ήταν αυτό, οι περισσότεροι δε θα το θεωρούσαν καν τσακωμό). Πήραμε αποφάσεις ζωής και τα αποτελέσματα των αποφάσεων θα τα δούμε στην πορεία των επόμενων χρόνων. Μπορεί στο τέλος να πούμε πως ήταν μια εξαιρετική χρονιά (αν εξαιρέσεις τις περιπέτειες της υγείας μας, που πιθανώς είναι εντελώς περαστικές). Μπορεί να πούμε πως ήταν μια καταστροφική χρονιά. Σίγουρα πάντως ήταν μια σημαντική χρονιά και προς το παρόν θα προσπαθήσω να εστιάσω στα πολλά μικρά καλά και στην ελπίδα για το μέλλον.
Μακάρι όταν φεύγει το 2017 να μας βρει με πιο αισιόδοξη διάθεση!